Als zijn pakjes shag leeg zijn en alle peuken uit de asbak een tweede keer zijn aangestoken, dan is zijn leefgeld meestal op mailt hij de bewindvoerder | column Maaike Borst
Zijn haren waren verstrikt geraakt in de ventilator, schreef hij in de mail. Heel stom natuurlijk, maar nu moest hij naar de kapper en daar had hij uiteraard geen geld voor. Om de boel weer een beetje toonbaar te maken – het was echt een zooitje – had hij ook duurdere shampoo nodig.
Kon de bewindvoerder deze week niet wat extra overmaken?
Alsjeblieft?
Hij is een volwassen man in een portiekflat uit de jaren vijftig. Hij heeft een fiets en een wasmachine, een televisie en een laptop. Net als al die andere mensen. Maar als zijn pakjes shag leeg zijn, als er echt nergens meer een kruimeltje te bekennen is en alle peuken uit de asbak voor een tweede ronde zijn aangestoken, dan is zijn leefgeld meestal op en moet hij de bewindvoerder mailen.
Hij was zijn fietssleuteltje kwijtgeraakt, schreef hij ook. Heel stom natuurlijk, maar nu moest hij zijn slot open laten flexen en een nieuwe kopen. Daar had hij uiteraard geen geld voor. Omdat hij zijn fiets niet kon gebruiken, moest hij met de bus naar de verjaardag van zijn kleinzoon waar hij zich zonder goeie shampoo trouwens helemaal niet kon vertonen.
Zijn haar is belangrijk voor hem. Ze denken wel eens dat mensen zoals hij niets meer belangrijk vinden. Onzin. Hij klampt zich vast aan wat hij nog wél heeft. Zijn lange haar bijvoorbeeld. En hij schrijft steeds opnieuw een herinneringsbriefje aan zichzelf dat hij een nieuwe knoop voor zijn mooiste broek moet kopen.
Soms vergist hij zich. Dan mailt hij de bewindvoerder dat hij er niks meer aan vindt zo. Dat dit toch geen leven is en dat het beter zou zijn als het ophield. Dan denkt hij even dat die financiële man een hulpverlener is, of een vriend – wat niet zo gek is, want de bewindvoerder is ook maar gewoon een mens met wie hij bijna elke week contact heeft.
Als hij zijn vergissing inziet, schrapt hij de grote en dramatische woorden, draait een uitgedroogd sjekkie dat zijn keel verbrandt en begint weer aan een van zijn gangbare mailtjes.
Hij was vergeten dat hij ook een cadeautje moest kopen voor die jarige kleinzoon, schreef hij. Heel stom natuurlijk.
