Verscholen onder een witte capuchon bestudeert de jongen in de trein het bindweefsel. Hij staart op zijn laptop naar een tekening van een opgesneden rode spier: lijntjes en lettertjes verklaren de details nader.
Hij sukkelt langzaam in slaap.
Op het tweepersoonszitje voor hem beeldbelt een meisje met iemand die haar vriendje zou kunnen zijn. ,,Waarom wilde je eigenlijk bellen?’’ vraagt ze. Het antwoord verschuilt zich achter de dopjes in haar oren. Op haar scherm kijkt de jongen er in ieder geval vrolijk bij.
Op de muur van de stiltecoupé hangt een beeldscherm dat filmpjes en informatie van de NS laat zien. ‘Voel je je onveilig?’ Er staat een 06-nummer van de meldkamer bij, maar niemand voelt zich onveilig in deze intercity door Drenthe.
Het meisje draait met lange glinsterend gelakte nagels aan haar ring en klaagt over het reizen. ,,Ging om half 1 weg, ben om kwart over 4 thuis.’’ Ze wikkelt een blonde haarlok om haar vinger. Het blije hoofd op haar scherm houdt voor haar de moed erin.
De jongen achter haar is alweer wakker. Uit zijn zwarte sneakers steken kleurig geblokte sokken. Naast hem op de bank ligt een schrift waarin hij de spier met dat bindweefsel heeft nagetekend. Misschien wil hij fysiotherapeut worden, je weet het niet. In een treincoupé heb je geen lijntjes en lettertjes die de details van de passagiers nader verklaren.
In Assen stapt het meisje uit. In haar oortjes zit nog steeds een beller, maar inmiddels zonder beeld. Misschien is het iemand anders, misschien heeft ze de blije jongen botweg in haar zak gestoken.
Het NS-beeldscherm in de coupé vertoont nu oude video’s − ‘film ontroert’ − van het Eye Filmmuseum. Twee vrouwen in klederdracht schuifelen over een bevroren vaart, een jongetje raast voorbij op een prikslee. De trein passeert op hetzelfde moment de ijsbaan van Tynaarlo. Een plas bruin water, de lantaarnpalen er ontroerend hoopvol omheen.
Aangekomen op de eindbestemming vraagt de conducteur reizigers te denken om hun persoonlijke eigendommen en dwalen de gedachten af naar Gert-Jan Segers. De jongen stopt het schrift met de bindweefseltekening netjes in zijn tas.
