Ik zou niet naar Oerol. Ik zou wel meer niet. Zoals doe mij maar geen laatste ronde. Of ja, toch.
Nu zei iemand kom je nog naar Terschelling.
Ik zei nee. Die iemand zei ik heb nog een kamer.
Ik zei oké.
Dus alsnog de boot op. Voor vijf dagen. Oerol is een aangename manier om het leven voor je uit te schuiven.
Een week geen Rutte. Ik moest keihard lachen om een absurde voorstelling van Joost Oomen & De Poezieboys, zat ademloos bij Wende en bewonderde de choreografie van het Groningse Wabi Sabi (elders in de krant een recensie). Er zijn feestelijke hangplekken op het festival, het weer is krankzinnig en op een eiland minder verschroeiend dan thuis.
Gaan we wel of niet naar Rammstein
Ja, Oerol is zelfverwennerij. En vooruitschuiven. Toch is er iets waarover ik moet nadenken. Op een gegeven moment moeten we beslissen. Gaan of niet. Naar Rammstein, met Till Lindemann en zijn nu nog even vermeende misbruik. Ik sloeg de krant deze week over, maar kreeg de berichten geappt. Hij is aangeklaagd. Wil ik nog naar het Stadspark? Het kaartjesvolk voor de optredens in Groningen houdt zich nog stil. De discussie staat in de wachtstand. Kennelijk leeft de hoop dat het meevalt. Alleen, wie dat hoopt, hoopt dat de aantijgende vrouwen liegen. Dat is niet fijn hopen.
Wat we weten is dat Till Lindemann nu toch echt een justitieel onderzoek aan de broek heeft. Allereerst naar aanleiding van de beschuldiging van de Noord-Ierse Shelby Lynn na een concert in Vilnius. Erna haakten tal van vrouwen aan met net zulke ervaringen.
De Duitse pers spreekt van het System Lindemann.
Volgens de overlevering ronselde de 35-jarige Alena Makeeva, zoals Gislaine Maxwell voor Jeffrey Epstein, reeksen meisjes voor eerst een letterlijk vooraanstaand plekje bij een concert en voor later een bedwelmd plekje elders. Toegediende drugs, opgedrongen seks.
Artikel 177 van het Duitse strafrecht lonkt.
‘Diep in ons zit een plek gehuld in zwart’
Je zou het zomaar vergeten, maar de naam Rammstein, anno 1994, ligt dicht bij die van Ramstein, de Amerikaanse luchtmachtbasis waar op 28 augustus 1988 een vliegshow een gruwelslot kende. Een Italiaanse piloot vloog in op teamgenoten. Drie straaljagers stortten neer, eentje in het publiek, met 70 doden onder de 300 duizend bezoekers. Filmpjes laten een enorme vuurbal zien. Gezellige inspiratiebron. Rammstein-voorman Till Lindemann publiceerde een gedichtenbundel onder de titelIn stillen Nächten. ‘Diep in ons zit een plek gehuld in zwart’, klinkt het in de aanprijzing. Op de omslag gaat een duivelse ram in gestrekte draf met dito geslachtsdeel af op een willige vis van vrouwelijke kunne.
Lindemann zal geen abonnement hebben op Libelle en het bovenstaande zegt iets over zijn voorkeuren, maar dat doet het niet over schuld. Niet te vroeg concluderen, weten we sinds de clown van Oude Pekela.
De concerten in Groningen gaan gewoon door
Wat we ook weten dat is dat beschuldigingen als deze zich lastig laten bewijzen. Vrouwen zijn al gauw de klos, hoewel ze sinds Weinstein en Epstein (Rammstein: stein, stein en nog eens stein) rechterlijke barrières wellicht makkelijker doorbreken. Het was koddig dat Rammstein zelf een advocatenkantoor inschakelde om de zaak-Lindemann te onderzoeken. Alsof de NAM zelf wel even zou uitmaken of ze al dan niet aardbevingen had veroorzaakt.
Organisator Greenhouse Talent meldt dat de concerten in Groningen ‘gewoon’ doorgaan. Wacht maar.
Nog een paar weken te gaan. Of ik nog wel wil? Die Lust ist etwas abgeklungen.
