Vluchtelingen wachten buiten de hekken van de opvang in Ter Apel. Achieffoto: Huisman Media
In Brussel is opgelucht adem gehaald: eindelijk ligt er een afspraak die een rem op de asielinstroom moet zetten. Maar in Ter Apel blijft het doormodderen.
Na jaren van praten hebben de 27 Europese ministers van Asiel en Migratie deze week het migratiepact vastgelegd. In het kort komt het erop neer dat Europa aan de buitengrens de asielzoekers direct bij aankomst in twee groepen verdeelt: zij die kans hebben op een verblijfsvergunning en de groep uit veilige landen die geen kans maakt.
Die laatsten krijgen in een afgesloten centrum binnen enkele weken te horen of ze terug moeten, de kansrijken reizen door naar een land waar ze de normale procedure doorlopen. Landen die niet willen meewerken aan de opvang kunnen dit afkopen voor 20.000 euro per persoon.
Gunstig uitpakken
Het migratiepact moet ervoor zorgen dat mensensmokkelaars hun nering uit handen wordt genomen. Nog maar weinig veilige landers zullen de levensgevaarlijke én dure oversteek naar Italië of Spanje wagen als ze weten dat ze een paar weken later weer worden teruggestuurd. Dit moet door heel Europa gunstig uitpakken voor de volgestroomde opvangplekken en aansluitend ook de overlast verminderen. Daar bovenop hopen ze in Brussel hiermee ook rechts de wind uit de zeilen te nemen voor de Europese verkiezingen in juni.
Maar dan is natuurlijk de vraag: wat merkt Ter Apel hiervan? Voorlopig nog even helemaal niks. In 2026 moet de nieuwe wetgeving in de praktijk gaan werken. Tot die tijd is de kans aannemelijk dat de toestroom van migranten alleen maar toeneemt om het slot op de Europese deur in 2026 nog net voor te zijn.
Oplossingen aandragen, ho maar
Het droevige is dat de Tweede Kamer ook met een rechtse meerderheid Ter Apel aan zijn lot overlaat. Verder dan een beetje bekvechten met links kwamen PVV, VVD, NSC en BBB die werken aan een nieuw kabinet, woensdag niet. Elkaar de schuld geven van de ellende, daar bleef het bij. Oplossingen aandragen, ho maar.
Natuurlijk beloofde onze demissionair staatssecretaris voor de zoveelste keer zijn stinkende best te doen. Maar de spreidingswet die Eric van der Burg door de Eerste Kamer moet loodsen, wordt afgeschoten door zijn eigen partij, de VVD, voor wie hij in de Tweede Kamer zit. En dan zou hij nu wel zijn belofte gestand doen.
Ondertussen moddert Ter Apel voort. Waar halen ze de moed toch elke dag weer vandaan?
