Veel mensen, ook jongeren, hebben steeds meer moeite met lhbti'ers. Foto: Nick Gammon
De acceptatie van lhbti’ers neemt fors af en een deel van de Nederlanders gelooft in de omvolkingstheorie. Die openlijke moeite met de ander is zorgwekkend.
Afgelopen zaterdag vierde Nederland feest tijdens de Amsterdamse Canal Parade, waar honderdduizenden mensen seksuele en genderdiversiteit vierden. Maar lhbti’ers merken dat hun aanwezigheid in de samenleving niet meer vanzelfsprekend is. Zij voelen zich steeds vaker onveilig, durven niet hand in hand over straat te lopen en geweld tegen hen neemt toe.
Zelfs onder tieners, toch een doorgaans progressieve bevolkingsgroep, neemt de lhbti-acceptatie af. Uit de Gezondheidsmonitor Jeugd van de GGD, die afgelopen week opnieuw door verschillende landelijke media onder de aandacht werd gebracht, blijkt dat een aanzienlijk deel van de tieners lhbti’ers niet meer zo normaal vindt.
‘Omvolking’
Dan is er nog dat andere onderzoek van Kieskompas en het ANP, waaruit blijkt dat meer dan vijftien procent van de Nederlanders gelooft dat de ‘elite’ opzettelijk probeert de witte westerse bevolking te vervangen door niet-westerse immigranten.
Deze ‘omvolking’, een term bedacht door de nazi’s, heeft vooral voet aan de grond gekregen onder FVD-, PVV- en BBB-stemmers. Twee van deze partijen zitten inmiddels in de regering en vertegenwoordigen een groot aantal kiezers. Natuurlijk, de meerderheid van de Nederlanders gelooft nog altijd niet in deze complottheorie. Maar dat een deel dat wel doet, moet alle alarmbellen doen afgaan.
Moeite met ‘de ander’
Dat het normaler is geworden openlijk grote moeite te hebben met mensen die afwijken van de norm baart grote zorgen. Via sociale media en inmiddels ook de politiek krijgt men ongekende hoeveelheden informatie te verstouwen in een steeds sneller veranderende wereld. Informatie die niet zelden onjuist of haatdragend is tegen lhbti’ers en mensen van kleur, die hun vrijheden toch al moeten bevechten. Bovendien vinden complottheorieën niet alleen online gretig aftrek, maar belanden ze ook vaker in de ‘echte’ wereld.
Haat, uitsluiting, discriminatie en mogelijk zelfs geweld lijken hierdoor meer dan ooit op de loer te liggen. Een oplossing voor deze complexe problemen lijkt nog ver uit zicht. Vaststaat dat ook mensen die niet wit, hetero of cisgender zijn zich veilig moeten voelen. Onderlinge verschillen zullen er altijd zijn, maar overeenkomsten zijn er doorgaans meer. Laten we ons daarop richten.
