Beeld van de persconferentie waarbij de sponsordeal werd aangekondigd met rechts Ramón AB. Foto: Jaspar Moulijn
Nova Tech, een bedrijf dat oplossingen biedt om sneller rekeningen betaald te krijgen, is failliet. Dat heeft grote gevolgen voor volleybalclub Lycurgus uit Groningen.
Het was een hard gelag woensdagochtend op het vliegveld van Boekarest. Terwijl de lange mannen van Lycurgus nog nagenoten van het behalen van de volgende ronde in het Europese topvolleybal, belde directeur Arjan Taaij met Ramon AB, de naamsponsor. Ramón en zijn broer Pascuál AB runnen Nova Technology, een incassobureau dat een dag eerder door de rechter failliet is verklaard.
Daarmee is ook de toekomst van de Groningse topvolleyballers opeens onzeker. En van al die spelers en trainers natuurlijk. Ondanks de toezegging van Ramón AB dat hij in elk geval dit seizoen zijn verplichtingen zal nakomen, is die belofte ver verwijderd van de voorgespiegelde toekomst.
Beste prijskaartjes
Even terug naar afgelopen zomer, eerste helft juni. Er ging bijna geen dag voorbij of Lycurgus kondigde de komst van een nieuwe speler aan. Grote namen uit binnen- en buitenland waar beste prijskaartjes aan hingen.
Het kon allemaal. Vorig jaar namen de incassobroers een meerderheidsbelang in de volleybalclub die de naam Nova Tech Lycurgus kreeg. De bomen reikten tot in de hemel: Lycurgus moest op termijn de Champions League in.
Het verhaal doet denken aan de Asser voetbalvereniging Achilles 1894 dat Ziengs als gulle hoofdsponsor had. Daarmee werd de club rond de eeuwwisseling onder leiding van trainer Ron Jans Nederlands kampioen van de zondagamateurs. In de beker werden twee profclubs verslagen. Er werd gedroomd van betaald voetbal in Assen. Totdat bestuur en hoofdsponsor ruzie kregen over de koers van de club en Ziengs met zijn centen Achilles verliet. Vandaag de dag is Achilles een subtopper op het vijfde amateurniveau. Alleen het prachtige stadion aan de Martin Luther Kingweg herinnert nog aan die goede oude tijd.
Opeens zo’n enorm gat
Je neemt als sportclub een groot risico om je zo afhankelijk te stellen van één sponsor. Valt hij weg door ruzie of faillissement, dan heb je opeens zo’n enorm gat in je begroting dat het verval gigantisch is. Plus dat je al je shirts, trainingspakken, sporttassen en alle andere uitingen in de vuilcontainer kan dumpen.
Bij de vervolgens onvermijdelijke zoektocht naar nieuwe inkomsten, zouden sportbestuurders er verstandig aan doen om een bredere basis te creëren. Liever een handvol ‘hoofdsponsors’ met kleinere giften dan één rijke suikeroom. Valt er dan eentje om of ontstaat er ruzie, dan sta je niet meteen op nul.
