Pinpas-oplichter probeert 92-jarige mevrouw Struik uit Hoogkerk te bestelen. 'Waarom was ik nou zo goed van vertrouwen?'

Ze had die vrijdag eerst koffie gedronken bij haar zoon Gerard. Rond half 12 ging ze naar huis om te eten en de bankzaken te regelen. Ze zat net achter haar PC toen er werd aangebeld.

Vanaf dat moment is ze veel kwijt. Mevrouw Struik is 92. Ze woont nog op zichzelf, maar soms hangt er een dikke mist in haar hoofd.

Er stond een man voor de deur. Hoe hij eruit zag? Ze weet het niet exact meer. En droeg hij nou een beige of een zwarte jas?

De man vertelde dat haar bankpas aan vervanging toe was. Ook moesten er wat dingen op haar pc geregeld worden. „Gaat u zitten”, zei mevrouw Struik en de man ging achter de PC zitten. „Heeft u nog juwelen?” had hij gevraagd. „Want die moet u wel laten verzekeren.”

„Gelukkig kreeg ik het kistje niet open, dus die heb ik niet meegegeven”, zegt ze er later over. Wel geeft ze haar pinpas en haar random reader mee. „Hij zou het wel even omwisselen.”

Kort daarna belde de echte bank. Die had haar pas geblokkeerd omdat ze het niet vertrouwden. Iemand had namelijk geprobeerd om zevenhonderd euro te pinnen bij de Albert Heijn in Hoogkerk. Was zij dat? Niets daarvan, zei mevrouw Struik. Ze seinde haar zoons in en die schoten direct te hulp.

„Die vent heeft eerst voor 5,70 euro boodschappen gedaan. Daarna probeerde hij zevenhonderd euro te pinnen”, vertelt haar zoon Gerard. „Dat vond de Rabobank ongewoon. Logisch ook. Waarom zou mijn moeder zevenhonderd euro pinnen. Bovendien, ze gaat altijd naar de Poiesz.”

Haar andere zoon belde direct de politie. Die deed onderzoek in de buurt, maar niemand had iets gezien.

„Ik ben geschrokken, maar mijn ego heeft ook een dreun gekregen”, zegt mevrouw Struik een dag later. Ze weet nog steeds niet wat haar bezielde. De Rabobank had net nog een e-mail gestuurd om te waarschuwen voor dit soort babbeltrucs. „Ik weet niet waarom ik plots zó goed van vertrouwen was.” Haar zoon heeft een vermoeden. „Die lui hebben natuurlijk een vlotte babbel. Ze overdonderen hun slachtoffers gewoon met woorden.”

Zaterdag heeft de familie aangifte gedaan bij de politie. Mevrouw Struik bekomt nog van de schrik. „Maar zoals míjn moeder altijd zei: ik stop mijn zorgen onder mijn kussen, doe een gebed en geef het aan God.”