Aardbevingsproblemen in Ten Post zitten Hannah (36) en Jan (63) dwars. 'Wij zijn niet een of ander randdorp'

Eigenlijk was ze deze keer niet van plan om wéér in gesprek te gaan over de gevolgen van de aardbevingen voor haar huis. Maar Hannah Venhuizen (36) moest toevallig op het sportveld bij dorpshuis ‘t Holt in Ten Post zijn en besloot toch maar naar binnen te stappen.

Ze zit aan een tafeltje in de kantine tegenover raadslid Jan Visser (GroenLinks). Ze voeren een ‘geanimeerd’ gesprek, vindt Visser. Venhuizen vertelt hem waar ze zoal tegenaan loopt. Visser luistert begripvol, af en toe stelt hij een vraag. Elders in de kantine zitten her en der nog een handvol mensen met elkaar aan tafel.

Inwoners van het aardbevingsgebied kunnen tijdens drie spreekuren met Groningse raadsleden in gesprek over hun aardbevingsproblemen. Deze dinsdag is het eerste spreekuur in Ten Post, volgende week woensdag volgt Ten Boer en een week later is Woltersum aan de beurt. Het is het vervolg op de drie dorpsgesprekken die de gemeenteraad eind vorig jaar hield in dezelfde dorpen.

Venhuizen was ook bij het dorpsgesprek in Ten Post. Ze wacht opgeteld al tien jaar op een nieuwe woning, maar loopt telkens tegen uitstel aan. ,,Dan verandert deze regel weer, dan weer die. Je moet overal voor strijden’’, legt ze aan Visser uit. Die buigt zich naar haar toe: ,,Word je er zo langzamerhand niet gek van?’’

Tuurlijk, is het antwoord. ,,Beloof me nou eens een deadline, denk ik vaak. Een datum en dan is het klaar. Maar die krijg je niet’’, zegt Venhuizen. Ze kent veel dorpsgenoten met hetzelfde probleem en zit er deze middag niet alleen voor zichzelf. ,,Ik wil me voor mijn dorp inzetten. Hier speelt veel. Té veel.’’

Dat zijn niet alleen aardbevingsproblemen. Zo maakt ze zich zorgen over de verkeersdrukte, het ontbreken van een speeltuin en over het verplicht bouwen van nestkasten voor gierzwaluwen.

Visser vindt het waardevol om persoonlijke gesprekken te voeren. Bij de dorpsgesprekken hoor je volgens hem toch vooral mensen met een ‘grote bek’, een inloopmiddag is misschien prettiger voor stille types. ,,Veel mensen komen hier niet meer. Die zijn echt moegestreden, denken: laat maar. Ze voelen zich toch niet gehoord’’, zegt Venhuizen.

,,Hoe moeten we die erbij halen?’’, vraagt Visser aan haar. ,,Echt huis voor huis. Langs alle deuren gaan’’, zegt Venhuizen. Dat was ook het advies van de commissie-Van Geel, die daarvoor pleitte om ongelijkheid en onzichtbare verschillen op te lossen. Visser knikt. Dat lijkt hem een goed plan. ,,Juist die mensen moeten we er ook bij betrekken. En door dit gesprek heb ik dingen om mee aan de slag te gaan.’’

Een kamer verderop doet Jaap Buwalda (63) zijn verhaal tegenover raadslid Leendert van der Laan (Partij voor het Noorden). Ook Buwalda zit de verkeersdrukte in het dorp in de weg, net als de onveilige locatie van de wisselwoningen buiten het dorp. ,,Nu moeten ouders met hun kinderen over een drukke autoweg. Ik zou willen dat er een speciaal pad voor fietsers en voetgangers komt.’’

Buwalda had geluk: zijn huis is veilig verklaard volgens de regels uit 2020, dus hoeft hij zelf niet naar een wisselwoning. Maar dat besluit komt te vervallen als de gaskraan niet definitief dichtgaat. ,,Verdorie, dacht ik vorige week. Ik kijk met angst naar wat er in Den Haag gebeurt. Hoe halen ze het in hun hoofd? Dat gejojo zorgt voor zo veel onzekerheid.’’

Ook Buwalda ergert zich aan het feit dat veel dorpsgenoten nog altijd geen versterkingsadvies hebben. Het gesprek met een raadslid betekent veel voor hem. ,,Zodat de gemeente weet: wij zijn niet een of ander randdorp, wij tellen mee. De mogelijkheid om even van gedachten te wisselen vind ik fijn.’’ Dat geldt ook voor Van der Laan, die een boekje vol aantekeningen heeft geschreven.

Tevreden trekt Buwalda zijn jas aan als het gesprek klaar is. Hij loopt naar buiten en stapt op de fiets. ,,In november was de sfeer heel anders, iedereen ging dieptriest naar huis. Maar alleen maar negativiteit heeft ook geen zin.’’