Prof. dr. Eric Bleumink in zijn tuin in Vries vlak voor zijn afscheid als bestuursvoorzitter van de RUG in 2000. Foto: Marcel Jurian de Jong
In Paterswolde is vrijdag Eric Bleumink (89) overleden, voormalig rector magnificus en oud-bestuursvoorzitter van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG).
Eric Bleumink ergerde zich na zijn pensioen mateloos als hij zag hoe ouderen werden afgebeeld. Als omaatjes en opaatjes achter een rollator of als een generatie die eeuwig vakantie viert. Vergrijzing een probleem? Integendeel. Na zijn afscheid bij de RUG kwam hij op voor de protestgeneratie en de babyboomers. Pensionados hebben met hun levenservaring de maatschappij wat te bieden. Met zijn zus Anjo schreef hij er een boek over: De Nieuwe Oudere. Eric Bleumink was als voorzitter warm pleitbezorger voor het hoger onderwijs voor ouderen (hovo) in Groningen.
Jong blijven obsessie
De generatie ouderen als De Bleuminks kwam in opstand tegen het ophemelen van alles wat jong is en het onderwaarderen van ouderen. Jong willen blijven is een massale obsessie is geworden, stelde Bleumink. „Je kunt er van alles aan doen: botox en andere plastische chirurgische ingrepen. Maar voor ons geldt: je kunt beter goed oud worden, een goed leven leiden en je richten op wat je wel kunt, in plaats van op wat je niet meer kunt. Ouderen zijn door hun levenservaring rijker geworden. Voor hun vrijwilligerswerk en mantelzorg verwachten ze echter wel respect en waardering.”
Boerenfamilie
Eric Bleumink werd in 1935 geboren in Dieren. Hij studeerde cum laude af in natuur- en scheikunde aan de Universiteit Utrecht. In 1977 werd hij als biochemicus aangesteld bij de afdeling dermatologie van het Academisch Ziekenhuis Groningen, de voorloper van het UMCG. Drie jaar later werd hij benoemd tot hoogleraar dermatologie aan de medische faculteit, waar hij ook bestuurssecretaris was.
In Groningen zat Bleumink bijna 16 jaar in het College van Bestuur, het hoogste bestuursorgaan van de RUG. Van 1984 tot 1988 was hij rector magnificus en van 1988 tot zijn emeritaat in 2000 was hij voorzitter van het College van Bestuur. Hij had goede contacten in Den Haag, als waarnemend voorzitter van de CHU (Christelijk-Historische Unie), die later opging in het CDA. ‘Ik wist hoe het water loopt in Den Haag’. Hij loodste de universiteit door roerige tijden. Zoals in de jaren tachtig toen de RUG grote bezuinigingen moest doorvoeren. De faculteit Tandheelkunde werd gesloten, maar Bleumink bewoog hemel en aarde om die weer open te krijgen. Dat lukte, onder meer vanwege het dreigende tekort aan tandartsen.
Financieel gezond
Bleumink liet de RUG bij zijn afscheid financieel gezond achter. Problemen loste hij graag zelf op, zei hij in het afscheidsinterview in Nieuwsblad van het Noorden. „Ik vond dat ik er dan hoorde te zijn. Als er problemen zijn moet ik ze oplossen, ik kan ze niet voor een ander laten liggen.”
Hij zocht de samenwerking tussen de universiteit en het hoger beroepsonderwijs. „Studenten willen risico’s mijden. Je moet ervoor zorgen dat ze makkelijk kunnen overstappen naar de hogeschool in dezelfde stad als het op de universiteit niet lukt. Dat is het grote voordeel van Groningen studentenstad, je kunt hier alles studeren.” Ook zocht Bleumink samenwerking met internationale universiteiten. Het Eric Bleumink Fonds stelt nog steeds masterbeurzen beschikbaar aan getalenteerde jongeren uit niet-westerse landen.
Tuin en Zweden
Bleumink woonde jarenlang in Vries, waar hij rust vond in de grote tuin bij zijn woning. Bleumink was een natuurmens, hield van wandelen en kamperen, vooral in Zweden. Na de dood van zijn vrouw in Dini in 2022, verhuisde hij naar een verzorgingshuis in Paterswolde. Daar overleed hij vrijdag.
Eric Bleumink is voor zijn verdiensten benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en onderscheiden met de erepenning van de stad Groningen en de erepenning van de Rijksuniversiteit Groningen. Vrijdag wordt in besloten kring afscheid van hem genomen.
