Postbode Cas Mulder in het centrum van Winsum. Foto: Anjo de Haan
Nederlanders sturen steeds minder post. Brievenbussen verdwijnen uit het straatbeeld. Eens in het jaar gaan we nog massaal los. Dan moeten de kerstkaartjes de deur uit. ,,De fietstassen zitten vol’, zegt postbode Cas Mulder uit Winsum.
Behendig laveert de 22-jarige Cas met zijn fiets met volle fietstassen door Winsum. De straten met klinkertjes zijn glad. Het is uitkijken. Het miezert een beetje. De zon heeft zich al dagen niet laten zien. Misschien dat mensen daarom extra blij zijn met een mooie kerstgroet. Een lichtpuntje in donkere dagen.
Onderweg groet hij bekenden; moi, even een hand opsteken. ,,De sfeer is gemoedelijk’’, zegt de postbode. ,,Dit is een mooie tijd van het jaar. Het is druk maar ook gezellig’’, merkt hij op. ,,Mensen hebben net even wat meer tijd voor een praatje.’’
Op De Boog, de brug in het centrum van Winsum, houdt hij even halt. ,,Hoeveel kerstkaartjes ik al bezorgd heb? Poeh, goede vraag. Heel wat.’’ Uit ervaring weet hij dat mensen genieten van een tastbare, papieren kaart met liefst handgeschreven, persoonlijke boodschap. ,,Daar kan geen appje tegenop.’’
Heeft de jonge postbode misschien zelf ook al kerstkaartjes geschreven? Het blijft even stil. ,,Eh, nee, nog niet’’, lacht hij. ,,Dat is er nog niet van gekomen.’’
Wie zou hij graag een kaart willen sturen? Nu hoeft hij niet al te lang na te denken. ,,Mijn opa’s en oma’s! Die zijn na mijn ouders de meest belangrijke mensen in mijn leven.’’ Oma Ineke en opa Kees in Rotterdam kunnen een warme kerstgroet tegemoet zien.
Op De Boog schrijft postbode Cas een kerstkaart voor opa Jakob en oma Foske. Foto: Anjo de Haan
Elke zondag een kop koffie
Vooral opa Jacob en oma Foske uit Eenrum wil Cas graag in het zonnetje zetten.
Zo lang hij zich kan heugen komt hij er over de vloer, om tussen de middag een broodje te eten (’opa en oma wonen naast de school’), om te spelen of om met opa Jacob achterop de Kreidler een rondje in de buurt te maken. ,,Dat zijn toch wel mijn mooiste herinneringen’’, mijmert Cas. ,,Samen op de brommer onderweg. Ja, opa Jacob en oma Foske betekenen heel veel voor mij. Vooral ook omdat opa een paar jaar geleden heel ziek is geweest.’’
Nog altijd komt hij, als het even kan, elke avond bij ze langs om een kop koffie te drinken. Om even gezellig de dag door te nemen, om te vragen of ze al kerstkaartjes hebben gekregen en van wie. En misschien ook even extra aandacht voor de kaart met de tekst ‘Fijne kerst opa en oma. En voor opa Jacob ‘(die griep heeft) beterschap. ,,Van wie zou die kaart toch zijn?’’
Wie zou jij een kaartje sturen?
Er zijn bijzondere mensen die met de feestdagen een kaartje verdienen. Dagblad van het Noorden gaat de straat op een vraagt aan willekeurige voorbijgangers: Wie zou jij een kaartje sturen? Het kaartje met een opbeurende boodschap wordt ter plekke geschreven en met een postzegel op de post gedaan.
