Boelo ten Have (55) en Annemarie Nijhoff (49) hulden 2,5 week geleden als eersten hun monumentale boerderij in Drieborg in knalroze verf. Ze wachten al jaren op de aanpak van hun zwaar beschadigde huis, maar krijgen steeds nul op het rekest. Moegestreden en wanhopig zijn ze.
,,Dan maar de kwast erover’’, aldus akkerbouwer Ten Have. Een schreeuw om aandacht, en die kregen ze. Landelijke media en lotgenoten kwamen langs. ,,We hadden niet bedacht dat het zoveel zou losmaken. Een dag later waren veel huizen in het dorp in de roze vlaggetjes gezet, geregeld en gratis geleverd door Dorpsbelangen. Hartverwarmend, die solidariteit.’’
De vele steunbetuigingen doen hen goed, maar daarmee zijn de problemen niet opgelost. De scheuren in de boerderij uit 1865 worden met de dag groter. Een aantal zo fors, dat je hand erin past. Muren trekken scheef en de vloer is gescheurd.
NAM, Centrum Veilig Wonen (CVW), Instituut Mijnbouwschade Groningen (IMG), Nationaal Coördinator, Monumentenzorg; alle instanties bekeken de schade, maar boden geen hulp, omdat de boerderij net buiten het officiële aardbevingsgebied ligt. Terwijl mijnbouw volgens Ten Have en Nijhoff wel de oorzaak is. ,,Door gaswinning is het grondwaterpeil gezakt en zijn de houten palen waarop het huis rust gaan rotten. Maar zie dat maar eens te bewijzen.’’
Sinds ze bij het IMG melding deden van een acuut onveilige situatie, staat de statige hal in de stutten om muren en stucwerk op z’n plek te houden. ,,Er werd gezegd: over een jaar komen we kijken of de stutten nog veilig staan’’, vertelt Nijhoff. ,,Dat geloof je toch niet.’’
Ten einde raad hebben ze deze week Amnesty International aangeschreven en om hulp gevraagd. ,,Hier wordt getornd aan een basisrecht van een bevolkingsgroep: veilig wonen.’’
Ze voelen zich allang niet meer veilig in hun huis. Vorige week lekte het ineens in de slaapkamer, het bed was nat, evenals de houten vloer. ,,Dit is een ramp. Hier is willens en wetens heel veel geld verdiend over de ruggen van Groningers. Een gênante vertoning.’’
Ten Have is de zesde generatie van de familie die boert op deze locatie. Zijn betovergrootvader streek er in 1842 neer en diens zoon bouwde in 1865 de boerderij. Het stel ging er wonen in 2001 en investeerde tonnen in zijn nieuwe paradijs op een prachtige zichtlocatie. ,,Allemaal foetsie, het hele pand is beschadigd.’’ Na 10 jaar strijd kampt hij met een burn-out.
Ze houden van hun boerderij met haar rijke familiegeschiedenis, maar Ten Have en Nijhoff zijn realistisch. Volgens deskundigen is er meer dan 1 miljoen euro nodig om het pand te stabiliseren. Ten Have: ,,En dan moet het daarna ook nog worden opgeknapt. Dat gaat veel te veel kosten, dat kunnen we niet verwachten. Nieuwbouw is minder duur. Daar kunnen we mee leven.’’
