Geert woont al 75 jaar naast het spoor in Musselkanaal maar heeft nog nooit een passagierstrein gezien. 'En die ga ik ook niet meer zien, ook al heet het de Nedersaksenlijn!'

Geert Rubing woont met vrouw Kina al sinds hij zich kan herinneren naast de spoorlijn waarover plannenmakers graag zien dat treinen dagelijks duizenden reizigers vervoeren van Groningen naar Enschede en vice versa. Hun huis staat bij de nu nog -volkomen logisch overigens- onbewaakte overweg in 1ste Exloërmond.

,,Ik woon al 75 jaar naast de spoorlijn en heb nog nooit een passagierstrein gezien. En die ga ik ook nooit zien, ook al noemen ze het Nedersaksenlijn”, zegt Geert Rubing. Hij legt ook meteen uit waarom: ,,Het is weggegooid geld; een plan bedacht door een paar idealisten. Als ze denken dat ze nog iets aan deze spoordijk hebben, vergissen ze zich. Die is verzakt. Ook de historische treinen van de STAR durven hier niet meer over de rails, die ook onbruikbaar zijn. De kosten zullen nooit in verhouding staan tot het gebruik ervan, laat staan de opbrengsten.”

Zijn vrouw Kina somt nog een trits tegenargumenten op: ,,Wie gaat er hier nou met de trein? Zelfs de bus zit leeg. En mensen hebben meer aan een e-bike. Vergeet ook niet dat langs het spoor mensen in langgerekte lintdorpen wonen, de meesten wonen dus heel ver van het station.”

Bijvoorbeeld tussenstation Musselkanaal. Van de overweg bij de Rubings is het voor de Nedersaksenlijn straks nog een paar kilometer naar dat station. Het perron ligt er nog. Treinen komen hier al lang niet meer, de laatste echte trein vertrok er in 1953. Het bordje met de naam van het station is ook al weg. Het oude station zelf trouwens ook. Maar met enige fantasie zie je hier van stoom dampende locomotieven elkaar fluitend passeren op het dubbele spoor. Het geluid erbij verzinnen is al ietwat lastiger, kikkers kwaken dat het een lieve lust is in een oude veenwijk. Gras en struikgewas groeien ongestoord tussen vergane bielzen en afgesleten spoorrails. Ook de Stationsstraat die leidt naar de plek, verraadt dat er in een vergeeld verleden hier van alles tussen de rails gebeurde.

In die straat is Erica Wiering druk doende met een bladblazer. Weer een heuse trein die halt houdt in Musselkanaal, ze zou het mooi vinden. Maar vertrouwen heeft ze er niet in. ,,Veel te duur, en wie gaat er nu met de trein?”

Nou, Lotte wel. Ze laat in de Stationsstraat de hond uit. De student creative business aan de NHL in Leeuwarden is bij haar ouders. Ze weet van het bestaan van de prille plannen voor de Nedersaksenlijn en denkt dat jongeren het welk tof zouden vinden, een trein van Groningen via Musselkanaal naar Emmen en dan door naar Enschede. ,,Ik ga nu met de bus naar Groningen en met de trein naar Leeuwarden. Het zou nu al tof zijn als dat met de trein kon.”

Dan weer retour naar de overweg bij de 1ste Exloërmond, waar oud stukadoor en thans re-intergratiecoach Rudie en zijn maat Luuk Vos hardop filosoferen over de Nedersaksenlijn. Conclusie? Er is volgens beide heren geen behoefte aan. ,,Man, de mensen hebben hier twee of zelfs drie auto’s. Dat is nodig ook want anders kom je nergens. Dus als je ergens heen moet, pak je de auto.”