Geert Wilders heeft zich donderdag schuifelend een weg door het centrum van Ter Apel moeten banen, zoveel mensen waren op zijn bezoek afgekomen; 'Ik ben hier om de Ter Apelers een hart onder de riem te steken'

De weekmarkt van Ter Apel baadt op deze vroege donderdagmiddag in de zon. Kooplieden doen er goede zaken, mensen staan er met elkaar te praten, ergens klinkt het gehuil van een kind. Een gewone marktdag, zo lijkt het.

Maar zo is het niet. Want steeds gonst de naam ‘Geert’ over het marktplein. Of Geert echt in aantocht is en wanneer hij precies arriveert, zo vraagt de een aan de ander. Daar zegt iemand hem graag te willen spreken, hier schudt iemand het hoofd en loopt weg.

Geert is Geert Wilders. De leider van de PVV die zo kritisch is op het Nederlandse asielbeleid. Hij heeft een bezoek aan Ter Apel aangekondigd, aan het dorp dat ook wel de asielhoofdstad van Nederland wordt genoemd. Dit vanwege het grote asielcentrum dat aan de rand ervan staat en waar nieuwe vluchtelingen zich melden. Het centrum ook dat deze dagen zo in het nieuws is omdat door de hoge instroom van vluchtelingen de nachtopvang te veel mensen herbergt.

‘Geert’ blijft over het marktplein gonzen. Camera’s van landelijke televisiestations worden er opgesteld, steeds meer mannen en vrouwen drommen er samen, hun gesprekken maken duidelijk dat ze Wilders hoog hebben zitten. Peter Schuiten is zo iemand die reikhalzend uitkijkt naar zijn komst. ,,Ik ben in Lelystad politiek actief geweest voor de PVV en woon nu in Ter Apel’’, vertelt hij. ,,Ik sta achter zijn ideeën.’’

Drukker en drukker wordt het en dan komt het moment waarop Wilders richting de weekmarkt komt gelopen. De menigte stort zich op hem, de beveiligers en politieagenten moeten alle zeilen bijzetten om hem vrije doorgang te verlenen. ,,Maak ruimte, maak ruimte!’’ Maar die ruimte komt er nauwelijks. Mensen willen met hem op de foto en juichen hem toe.

Wilders schudt de Ter Apelers lachend de hand, praat met hen en vordert intussen heel langzaam. Hij schuifelt door het dorpscentrum richting de marktkraampjes, zo druk is het om hem heen, en blijft af en toe staan om zijn verhaal te doen. Hij vertelt dat hij inmiddels al op een stillere plek met inwoners en ondernemers heeft gesproken, onder meer over winkeldiefstallen die een kleine groep bewoners van het asielcentrum pleegt, veiligelanders vooral. Over intimidatie waar Ter Apelers mee te maken hebben. En over de hoge instroom van dit moment. Een asieldrama zoals hij het noemt.

,,De inwoners van Ter Apel verdienen dit alles niet’’, zo zegt hij. ,,Ik ben hier vandaag naar toe gekomen om hen een hart onder te riem te steken. En moet je eens kijken wat een onthaal ik hier krijg.’’ En verder schuifelt hij, nu langs de kramen en de kooplieden. Dan verlaat hij het marktplein om via een andere route, nu in een hoger tempo, de drukte achter zich te laten.

Monique van Zijl, eigenaar van een supermarkt, heeft de schuifelgang van Wilders van enige afstand gevolgd. Zij is een van degenen met wie de PVV-leider sprak. ,,Samen met bestuurders van onze handelsvereniging Mercurius’’, zo vertelt Van Zijl. ,,Het was een goed gesprek. We hebben hem verteld over de overlast, over het feit dat de grote instroom slecht is voor het imago van Ter Apel.’’ Ze vertelt er ook bij dat het asielcentrum ook belangrijk is voor de economie van het dorp.

Wie het onthaal van Wilders ook met verbazing heeft gadegeslagen, is Ali Kaddourrah. Hij is Syriër, met vrouw en kind gevlucht en verblijft sinds enkele dagen in het asielcentrum in Ter Apel. Hij doet vandaag boodschappen op de markt en leert zo al luisterend en pratend wie Wilders is. ,,Hopelijk denkt hij over enkele jaren ook door mij anders over asielzoekers’’, zo vertelt hij in keurig Engels. ,,Want ik ga echt hard werken en mijn best doen om een goede Nederlander te zijn. Voor mij blijft Nederland altijd het land van de tolerantie.’’