Huurders van chalets en stacaravans op de Drentse Weelde in Hoogersmilde gaan in protest tegen de nieuwe eigenaar. Foto: Gerrit Boer
Nieuwe eigenaren van campings hebben vaak dezelfde modus operandi om huurders of bewoners van een chalet of stacaravan van het terrein te verjagen. Dat kan zelfs leiden tot intimidatie of zelfs geweld. Dat zegt Desiree Reddering van stichting Recreanten Recht.
Het trieste verhaal in deze krant dinsdag van chaleteigenaren Marjolein en Gerard, die van camping Drentse Weelde in Hoogersmilde moeten vertrekken, lokte een boel reacties uit. Behalve tekenen van medeleven werd ook her en der een kritische kanttekening geplaatst. Want was het Zeeuwse stel niet naïef geweest door een chalet aan te schaffen van bijna 70 mille op een recreatieplek die je alleen maar huurt?
Volgens Desiree Reddering van stichting Recreanten Recht valt Marjolein en Gerard niets te verwijten. Ze hebben volgens haar vertrouwd op de mededelingen vanuit het park zelf. Namelijk dat het gedeelte De Vogelweide niet ten prooi zou vallen aan een zogeheten ‘herstructurering’, zoals andere delen van het vakantiepark, nu in eigendom van de Metanoia Groep. „Als dan gezegd wordt dat je nog jaren kan blijven staan op jouw plek, dan vertrouw je daarop.”
Traditionele volkscampings
Bovendien weten heel veel mensen niet eens dat het huurcontract voor een plaats op de camping eigenlijk elk jaar kan worden opgezegd door de eigenaar van de camping. Huurders van een chalet of stacaravan genieten bijna geen huurbescherming. „Als je als nieuwe eigenaar de mensen netjes meeneemt in de plannen en vertelt wat er staat te gebeuren bij een verbouwing en of ze al dan niet wegmoeten tegen een redelijke vergoeding, dan is daar niets op tegen. Maar vaak gaat het niet zo.”
Reddering stond inmiddels al duizenden recreanten in heel Nederland bij in de strijd tegen nieuwe eigenaren die de traditionele ‘volkscampings’ tegen de vlakte willen gooien om er vervolgens peperdure chalets of vakantiewoningen op te zetten. Steeds verloopt dat proces volgens een bepaald stappenplan, weet zij. „Eerst een opzegging, vaak in december of januari. Als er bijna niemand op de camping aanwezig is. Daarna willen ze graag individuele gesprekken met de huurders zodat ze die onder druk kunnen zetten om akkoord te gaan met hun vertrek tegen een veel te lage vergoeding. Ik zeg altijd: nooit tekenen!”
Nieuwe eigenaren werken dikwijls met een bepaald stappenplan als ze ergens in Nederland een camping overnemen. Bewerking: DvhN
Ineens struinen dan vreemde snuiters rond op de camping. Ze betreden ongenodigd de tuin of gluren door de ramen van een stacaravan. „Dat zijn de opkopers”, zegt Reddering, „zij willen je stacaravan of chalet graag kopen. Maar wel tegen een veel te lage prijs.” In sommige gevallen volgt dan zelfs intimidatie. Door personeel op het park of volslagen onbekende types. „Dat kan gaan van kleine pesterijen tot zelfs bedreiging of geweld.”
Bouwactiviteiten door de nieuwe eigenaar of het aanvragen van de benodigde vergunningen gebeurt vaak in kleine stukjes (de zogenoemde salami-tactiek), eventueel worden huurders verleid een nieuw huurcontract aan te gaan. „Maar”, waarschuwt Desiree namens haar stichting, „vaak onder slechtere voorwaarden. Bovendien kunnen ze een nieuw contract gelijk weer opzeggen binnen een jaar.”
‘Blijf zitten waar je zit’
Desiree Reddering heeft één belangrijk advies. „Probeer je als recreanten te verenigen. Ook als het nog niet speelt op jouw camping. En blijf vooral zitten waar je zit, vertrek niet! Vaak is er niet eens een concreet bouwplan, laat staan een vergunning. Ik ken genoeg voorbeelden van campings waar mensen eerst moesten vertrekken, maar er jaren later nog steeds zitten. Of de camping zelfs hebben overgenomen met elkaar.”
