De vreemde wending in het onderzoek naar de moord op Els Slurink uit Groningen stuit op vragen. 'Een inbreker moordt niet zo snel'

,,Een vreemde wending’’, zegt oud-rechercheur Henk Heling van de politie Groningen, die in 1997 het onderzoek naar de moord op Els Slurink leidde. ,,Er is immers niks gestolen, Els is niet seksueel misbruikt. Iemand die in paniek is, steekt bovendien vaker dan één keer. Ik kan me niks voorstellen bij een insluiper. In de dertig jaar dat ik bij de recherche zat, heb ik nooit meegemaakt dat een inbreker bij iemand naar binnen loopt die nog in de kamer is.’’

Hij reageert op de ommekeer in het moordonderzoek. In de afgelopen 24 jaar hield de politie een aantal scenario’s in het privéleven en op het werk van Els Slurink tegen het licht. Die schuift ze nu voorlopig opzij. ‘Nieuwe ontwikkelingen’ hebben de politie op het spoor van de onbekende insluiper gezet. Welke nieuwe ontwikkelingen? Daarover houdt de politie de kaken op elkaar. ,,We hebben destijds het scenario van een insluiper onderzocht en alle inbrekers in die buurt onder de loep genomen. De vaste buurtinbreker zat vast’’, zegt Heling.

Volgens hem is het meest voor de hand liggende scenario dat van een geliefde of een uit de hand gelopen kwestie op haar werk. ,,Het putdeksel dat vijf weken voor de moord door haar slaapkamerraam is gegooid, haar fiets die dezelfde nacht werd gestolen: dat is geen toeval. Misschien is het toch iemand die verdacht werd van seksueel misbruik van zijn kinderen.’’

Psycholoog Els Slurink onderzocht in Groningen seksueel misbruik van kinderen en had contact met incestplegers. Ook haar proefschrift, dat zo goed als af was, handelde over seksueel misbruikte kinderen. Het zou reputaties van anderen kunnen beschadigen.

Slurink was een gescheiden vrouw die amper een jaar in Groningen woonde en probeerde het geluk te vinden in de liefde. Daarnaast kwam Slurink op haar werk financiële malversaties tegen en stond ze op het punt die te openbaren. Uit haar werkcomputer waren elf bestanden verdwenen.

Slurink werd in de nacht van 20 op 21 maart 1997 met één steek in haar hart om het leven gebracht, thuis in haar benedenwoning aan het Van Brakelplein. Amper drie maanden na de moord staakte de politie het onderzoek, omdat elk spoor doodliep. Het bewijsmateriaal was summier. De politie beschikt over een matig DNA-spoor, voetafdrukken van legerkistjes in haar tuin én over een vingerafdruk op een limonadeglas.

Twee weken geleden kwam de stad Groningen vol te hangen met honderd posters met daarop de afbeelding van Els Slurink. ,,Het is nooit te laat om te praten. Wie bracht Els Slurink om het leven’’, riep de politie mensen op. Met de nieuwe publiciteitscampagne voor cold cases hoopt ze het moordonderzoek nieuw leven in te blazen.

Bij de posteractie hoorde ook een uitzending van Opsporing Verzocht (afgelopen dinsdag) waarin volop aandacht was voor de moord in 1997. Daarin zei de politie uit te gaan van een onbekende insluiper. De vingerafdruk op het glas werd niet genoemd.

,,Raar’’, zegt Heling. ,,Degene die op de avond voor de moord iets heeft gedronken bij Els, heeft echt iets uit te leggen. Terwijl dat DNA-spoor onder haar vingernagel, waar de politie nu op hamert, van iedereen kan zijn. Els was de laatste twee dagen van haar leven voor haar werk op pad geweest. Wie weet wie ze allemaal de hand heeft geschud.’’

Ook hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen - gespecialiseerd in cold cases - kijkt op van de wending in het politieonderzoek. ,,Een inbreker komt voor haar spullen of voor de vrouw Els Slurink. Dan is het raar dat er niets is weggenomen en dat zij niet seksueel misbruikt is. Een inbreker moordt niet zo snel, alleen als hij in nood komt. Of is de politie een dader op het spoor?”

Dat zou kunnen, meent gedragspsycholoog Harry Timmermans die de zaak Slurink tien jaar na dato als cold case onderzocht. Ook hij is teleurgesteld over de aflevering van Opsporing Verzocht. ,,Ik hoopte op een nieuw spoor dat de politie had ontdekt, maar helaas. Dit was slechts voor de bühne. Ik zou serieuzere vragen aan de bevolking gesteld hebben en duidelijker informatie gegeven hebben. Bijvoorbeeld over het seksueel misbruik van kinderen waar Els zich druk mee bezighield.’’

De politie richt zich op het insluiperscenario en gaat er vanuit dat de dader de omgeving van het Van Brakelplein in de Groningse Zeeheldenbuurt goed kende. Cold case-rechercheur Klaas Jan Dijkema onderzocht dit scenario tien jaar na de moord op Slurink en kwam uit bij een drankverslaafde zwerver die zich regelmatig in de buurt ophield.

Hij kreeg destijds geregeld geld van de buurvrouw van Els. Ook kwam hij bij deze buurvrouw over de vloer. De zwerver is inmiddels overleden. Zijn DNA en vingerafdruk kwamen niet overeen met de aangetroffen sporen.

Dezelfde buurvrouw stond in de nacht van de moord, volgens de politie, gekleed in een openvallende badjas in haar woonkamer zonder gordijnen. Ze zou een schim van een passerende man hebben gezien. Wie weet was deze man op zoek naar de schaars geklede buurvrouw en zocht hij haar via de achterzijde van de woning op, zo redeneert de politie. Hij zou zich vergist hebben in het huis en kwam per ongeluk bij Els binnen.

Van dit insluiperscenario liet de politie een reconstructie zien in Opsporing Verzocht. Tot grote woede van de buurvrouw, die nog steeds in hetzelfde pand aan het Van Brakelplein woont en de politie niet gesproken heeft over nieuwe ontwikkelingen in de zaak Slurink. ,,Ik was er niet van op de hoogte dat deze beelden werden uitgezonden. Dat vind ik niet gepast. Ik heb helemaal geen schim gezien. Ik zat die nacht op de vloer en was aan het schilderen. Dat is mijn hobby.”

Luister ook de podcast Hongerige Wolf over de nieuwe ontwikkelingen in de moord op Els Slurink: dvhn.nl.