Kunstenaar Siemen Dijkstra uit Dwingeloo wint prestigieuze grafiekprijs van Académie des Beaux-Arts uit Parijs. 'Houtsnede is een soort minnares die altijd meer wil'
Beeldend kunstenaar Siemen Dijkstra uit Dwingeloo in zijn atelier aan de Lheeweg. Foto: Mediahuis Noord
Beeldend kunstenaar Siemen Dijkstra uit Dwingeloo won woensdag op de Académie des Beaux-Arts in Parijs de Prix de Gravure Mario Avati voor zijn houtsnijkunst. Dijkstra (53) is de eerste Nederlander die deze internationale prestigieuze grafiekprijs in ontvangst neemt.
Siemen, van harte gefeliciteerd! Wat heb je gewonnen?
,,Een oorkonde, een geldbedrag van 20.000 dollar en ik mag volgend jaar mei een maand lang mijn werk exposeren bij de Académie. Zie je het voor je? Drentse landschappen die een expositieruimte in Parijs vullen.”
Waar staat die prijs precies voor?
,,Een prijs specifiek voor grafiekkunst, vernoemd naar Mario Avati, een beroemde Italiaanse graveur die in 2009 overleed, en waarvoor je wordt voorgedragen. In mijn geval door Ger Luijten, directeur van de Fondation Custodia in Parijs, het voormalige Institut Néerlandais. Ik exposeerde daar een paar jaar geleden. Ger zit in de commissie voor de prijs, terwijl twee andere leden erg enthousiast over mijn werk waren. Dus hij belde mij op en zei ‘je moet je opgeven’.”
Je moest hem wel delen met iemand anders?
,,Klopt, met een bijna 80-jarige Franse kunstenaar die al drie keer meedong naar deze prijs. Dus ook het geldbedrag delen we; oorspronkelijk is dat 40.000 dollar. Maar ik vind het sowieso een hele hoop geld. Er waren zo’n 180 aanmeldingen, waarvan er 17 werden geselecteerd door een commissie. Daar zat ik bij.”
Hoe hoorde je dat je had gewonnen?
,,Ik kreeg drie weken geleden een e-mail - mijn Frans is heel slecht! - met het bericht en of ik naar de uitreiking in Parijs wilde komen. Toen ging het snel. Ik heb gelijk een hotel geboekt en een treinkaartje gekocht. Er werden ook andere prijzen uitgereikt en al met al duurt zo’n séance bijna vier uur, dus dan ga je niet in één dag op en neer naar Parijs.”
Ook de uitreiking zelf was prestigieus?
,,Zeker. De Académie ligt pal naast het Louvre, dus dat gaat niet tussen neus en lippen door, maar heel officieel, inclusief tromgeroffel en een erehaag. Docenten en hoogleraren met prachtige pakken aan. Ik zat daar gewoon in mijn normale kleren, hoor.”
Waarom vond de commissie dat jij de (gedeelde) winnaar was?
,,Ik heb het rapport nog niet goed gelezen, maar ik heb tien beelden digitaal opgestuurd die representatief voor mijn oeuvre zijn. Bossen, water, landbouw. Pas daarna is mijn echte werk beoordeeld. Ze kijken naar de techniek, maar ook wat je wilt vertellen met je kunst. Ook zochten ze naar een politiek statement.”
Is jouw werk geëngageerd?
,,Absoluut. Mijn prenten laten niet zomaar lege landschappen zien. Ik houd mij bezig met de ruimte, niet de mens daarin. Die landschappen zijn wel door de mens gemaakt, maar gaan ook weer veranderen, omdat ze onder druk staan. In het werk van de andere winnaar, Mireille Baltar, spelen mensen de hoofdrol. Dat vond de commissie een mooie tegenhanger.”
Zie je de prijs als een bekroning?
,,Nou, wel een soort officiële bekroning. Ik heb natuurlijk in de laatste 20 jaar in binnen- en buitenland geëxposeerd. Dat levert erkenning op, terwijl mijn werk blijft verkopen. Ik heb niets te klagen. Maar die Académie des Beaux-Arts, dat is hét walhalla voor kunstenaars. Maak je maar één keer mee. Het hoogst haalbare? Ja, voor mij wel.”
Waar ga je die oorkonde ophangen?
,,Of ik hem op de wc ga ophangen of hier in de galerie, dat weet ik nog niet. Ik heb een mooie wc, hoor! Nee, ik moet deze prijs niet downsizen, maar blijf er wel nuchter onder. Ik moet gewoon blijven werken. Die houtsnede, het is een soort minnares die altijd meer wil. Het kost ontzettend veel tijd. Ik werk twee maanden aan één houtsnijwerk. Je moet er veel voor opofferen.”
Beeldend kunstenaar Siemen Dijkstra uit Dwingeloo in zijn galerie aan de Lheeweg. Foto: DVHN / Wouter Bessels
