In memoriam I Piet Snel (88) uit Emmen, de wethouder van de bedrijven, het Noorder Dierenpark en het knalroze hotel

Wie de afgelopen pakweg twintig jaar op vrijdag naar de markt in Emmen ging, had een grote kans daar Piet Snel tegen het lijf te lopen. De oud-wethouder, die met zijn vrouw in een appartement in het centrum woonde, ging daar vrijwel elke week naartoe om een gebakken visje te kopen.

De af te leggen afstand was niet zo groot, maar altijd was Snel lang onderweg. ,,Hij kwam op weg naar de viskraam bijna voortdurend mensen tegen die hij kende’’, zegt zoon Eric (55). ,,Niet zo gek, want hij was op allerlei terreinen actief. Ook nadat mijn vader met pensioen was gegaan, veranderde dat niet. Toen had hij op een gegeven moment 22 verschillende functies.’’

Veel functies of niet, veel Emmenaren zullen Piet Snel echter vooral herinneren als wethouder in de jaren tachtig en negentig. Hij was een stuwende kracht bij de ontwikkeling van bedrijventerreinen, zette zich achter de schermen in voor de komst van betaald voetbal en was als wethouder president-commissaris van het Noorder Dierenpark.

Ook bij de bouw van het veelbesproken roze hotel in het centrum was hij betrokken. Dat werd een fiasco. Nadat de ontwikkelaars de financiering niet rondkregen, verstrekte de gemeente een hypotheek van ruim een miljoen gulden. Het knalroze gebouw ging na een paar maanden weer op slot en Emmen kon fluiten naar de centen.

,,Er zijn nog altijd mensen die me daaraan nog wel eens herinneren’’, blikte de oud-wethouder enkele jaren geleden terug. ,,Het is beslist niet het project waar ik met het meeste plezier aan terugdenk. Ik kreeg als verantwoordelijk wethouder uiteraard kritiek, maar de raad wist vooraf precies waar zij toen in meerderheid mee instemde. Maar met de kennis van nu was ik er natuurlijk nooit aan begonnen.’’

Zoon Eric: ,,Als je wethouder bent, sta je vaak in de belangstelling. Als het goed gaat, maar ook als er dingen niet goed gaan. Het hoort allemaal bij het vak en mijn vader kon daar prima mee omgaan.’’

Piet Snel werd op 20 december 1935 geboren in Hardenberg en groeide op in de jeugdherberg die zijn ouders beheerden. Na de lagere school ging hij naar de mulo, de ambachtsschool en een speciale opleiding om toegelaten te kunnen worden tot de HTS.

Op de HTS haakte hij na korte tijd af. Hij ging in militaire dienst, vond daarna als constructeur een baan in Nijmegen en werd vervolgens technisch tekenaar bij het Gemeentelijk Elektriciteitsbedrijf in Groningen. In 1964 ging hij aan het werk als leraar elektrotechniek aan een middelbare technische school in Leeuwarden. In de jaren daarvoor had Snel een opleiding gevolgd om technische vakken te mogen doceren in het beroepsonderwijs.

In Leeuwarden werd Snel in 1970 raadslid voor de PvdA. Interesse voor de politiek kreeg hij van huis uit mee. ,,Mijn familie heeft zich altijd sterk met de politiek beziggehouden. De familie van mijn moeders kant was vrij liberaal georiënteerd, terwijl die van mijn vader meer op de SDAP-lijn zat, later de PvdA. Op verjaardagen kwamen ze elkaar tegen en dan werd er natuurlijk fel gediscussieerd. Ik vond dat als kind al prachtig. Ik weet zeker dat ik op die manier al vrij jong politiek bewust ben geworden’’, aldus Snel in een interview in de jaren tachtig.

Het raadslidmaatschap in Leeuwarden duurde maar kort. In 1973 verhuisde Snel met zijn vrouw Mies en hun beide kinderen Majo en Eric naar Emmen. Daar werd Snel dat jaar directeur van de LTS aan de Stationsstraat. Het duurde maar even of Snel was in Emmen actief voor de PvdA. Hij schreef mee aan het verkiezingsprogramma voor 1974 en werd in dat jaar meteen raadslid. Na een periode PvdA-fractieleider te zijn geweest, werd Snel in augustus 1983 wethouder. Hij volgde partijgenoot Johan Ros op die voorzitter was geworden van het zuiveringsschap.

Drie jaar daarvoor had Snel te maken met groot verdriet: zijn vrouw Mies, die kampte met een hartaandoening, overleed. In Afke de Graaf vond hij na enige tijd een nieuwe liefde. In 1994 zwaaide Snel na elf jaar wethouderschap af. Hij bleef met zijn Afke, met wie hij inmiddels in het huwelijk was getreden, in Emmen wonen en zette zich daar in bestuurlijke zin met veel enthousiasme voor van alles in. Van Radio Emmen tot Humanitas, van de wijkvereniging tot Nivon Natuurvrienden.

De laatste maanden ging de gezondheid van de altijd zo actieve oud-wethouder achteruit en verscheen hij steeds minder op de wekelijkse warenmarkt. Hij overleed woensdagochtend in zijn appartement, op 88-jarige leeftijd. Komende donderdag is de uitvaartplechtigheid in het plaatselijke crematorium.