Dit festivalseizoen geen uitzinnig publiek, maar lege festivaltenten in Drenthe. Foto: Harry Tielman
Het festivalseizoen in Drenthe was nu normaal gesproken lekker op stoom. Na het Muziekweekend Pesse zou het gaan kolken aan de Grote Rietplas bij Hello Festival in Emmen. Komende vrijdag zou het losgaan op het Holland International Blues Festival (HIBF) in Grolloo. Maar corona gooit deze zomer roet in het eten. De festivalorganisatoren likken hun wonden en kijken reikhalzend uit naar volgend jaar.
„Volgend jaar gaan we het ‘echt’ inhalen”, zegt Johan Derksen, een van de organisatoren van het bluesfestival in Grolloo. „We hebben ons voorgenomen in 2021 nog meer grote namen naar het festival te halen. Daarnaast willen we ook John Fogerty en Beth Hart, die dit jaar zouden komen, programmeren.”
Voor Derksen was de keuze voor het afgelasten geen hogere wiskunde. „Geen vaccin, geen festival.” Niets meer, niets minder. „We hebben voor drie dagen ongeveer 40.000 kaarten verkocht. Al die mensen ga je nu niet op elkaar proppen. Als iemand dan het virus bij zich draagt, verspreidt het zich snel. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben. En mensen zitten er zelf niet meer op te wachten, denk ik.”
Johan Derksen bij het Bluesfestival in Grolloo. Foto: Harry Tielman
Duizenden kaarten waren in de voorkoop al verkocht voor het Hello Festival in Emmen. De trouwe bezoekers hadden het weekend van 5, 6 en 7 juni al ruim van te voren vrijgemaakt. Maar het bleef dit weekend treurig stil aan de Grote Rietplas. Geen uitzinnig publiek in de festivaltenten, geen dampende optredens van topbands, geen (regen)dans met vrienden op de festivalweide en geen bier bij het ontbijt op de festivalcamping om de kater van de vorige dag weg te drinken.
„Jammer, maar het is niet anders”, reageert Richard de Groot (56) van No Limit Events, de organisator van het festival in Emmen nuchter. „We waren er helemaal klaar voor. Maar je moet je neerleggen bij de beslissing die er ligt. Het mag gewoon niet, dan moet je ook niet klagen. In mei toen het besluit van het kabinet viel, was het verdrietig en jammer. We hebben een jaar lang werk voor niks gedaan. Maar het is, zoals het is.”
Hello Festival heeft volgens De Groot ongeveer 300 vrijwilligers. „Zodra het kan, willen we iedereen een keer bij elkaar halen. Het is belangrijk dat we binding met elkaar houden. Veel mensen leven met ons mee: de vaste festivalbezoekers, vrijwilligers en sponsoren. De tickets blijven geldig voor volgend jaar. We gaan geen prijsverhoging doen. Er zijn ook mensen die hebben gezegd dat ze om ons te steunen straks gewoon nieuwe tickets kopen. Die zeggen: houden jullie het geld maar. Dat vind ik heel bijzonder.”
Komen dan ook Anouk, Snelle en De Dijk, Kaiser Chiefs en de andere bands die voor dit jaar geprogrammeerd waren terug? „Een groot deel van de Nederlandse artiesten wel. Van de buitenlandse bands hangt het ook af van de rest van hun speelagenda. Als er gaten vallen, boeken we nieuwe bands.”
Een eerdere editie van het Hello festival. Boudewijn Benting.
Financieel is het een flinke klap voor de organisaties. „Maar we gaan het wel overleven, omdat we heel zuinig zijn geweest”, zegt De Groot. „De tijden gaan wel weer veranderen. Wij blijven optimistisch. Het allerbelangrijkste is dat onze familie gezond is. We hebben niemand verloren door corona. Wat dat betreft, is het festival maar een bijzaak.”
Bij Jack Reinders uit Pesse zit het niet doorgaan van ‘zijn’ Muziekweekend niet lekker. „Toen we het eerste bericht van Rutte hoorden, stortte onze wereld even in. We zaten op dik 10.000 verkochte kaarten. Een heel jaar werk is gewoon naar de kloten.” Hij ontving vijf minuten na de persconferentie al berichtjes van mensen die hun geld terug vroegen. „Toen dacht ik wel even: mogen wij dit ook even verwerken?”
Reinders zegt dat op één artiest na het programma voor volgend jaar rond is. „Veel mensen kopen een kaartje vanwege de artiesten die komen, dus volgend jaar staan dezelfde bands en artiesten weer bij ons op het podium.”
Het Muziekweekend had net als Hello Festival geen verzekering tegen een pandemie als deze. Ze zag tienduizenden euro’s in rook opgaan, vooral aan reclame-uitingen die voor niets zijn geweest.
Muziekweekend in Pesse (2016). Foto: Gerrit Boer
Johan Derksen zit met zijn festival in een ander schuitje. Met twee vermogende geldschieters in de organisatie, staat er weinig druk op het huishoudboekje. ,,Altijd als we overleggen, zijn er genoeg problemen. Maar de financiën zijn er daar niet een van. We zijn met zijn drieën liefhebbers, die ook de middelen hebben zoiets van de grond te krijgen.”
Verder wordt het organiseren van het bluesfestival volledig uitbesteed aan Mojo, het grootste evenementenbureau van Nederland. Via hen waren zij verzekerd tegen de schade die de pandemie met zich mee heeft gebracht. „En niet alleen bij ons. Ze hadden eenzelfde verzekering voor onder andere Pinkpop en Lowlands. De verzekeraar heeft daardoor zo’n monsterbedrag uit moeten keren, dat ze vanaf nu annuleren vanwege een pandemie niet meer willen verzekeren.”
Het noodgedwongen afblazen van de grote festivals heeft ook grote gevolgen voor hotels, vakantieparken en campings in Drenthe. „Ik loop hier dagelijks rond, en dan valt het gewoon op”, zegt Derksen. „Op de campings staan nu drie lullige tentjes en anderhalve camper.”
Tijdens Hello Festival en het Holland Blues Festival zitten alle accommodaties nokvol en is er in de regio rond Emmen en Grolloo geen overnachtingsplek meer te vinden. „Vorig jaar hadden we met het blues festival 1600 gasten in onze groepsaccommodaties en op de camping”, zegt Roel-Poppe Lubbers (43) van camping Boerhaarshoeve in Grolloo. ,,Komend weekend hebben we nul gasten.”
Boerhaarshoeve heeft tijdens het festival een eigen bluescamping van zes hectare met een bar en een feesttent waar lokale bluesbands spelen. „We bieden ook vervoer van de camping naar het festivalterrein. Mensen kunnen bij ons een compleet verzorgd weekend boeken. Heel veel trouwe gasten komen elk jaar terug. Het zijn allemaal jongere ouderen. De sfeer is heel relaxed. Het bluesweekend is voor ons een extraatje. Het is echt een gemis dat het niet doorgaat.”
Financieel is het toch al een moeilijke tijd voor Poppe. Zijn bedrijf verhuurt groepsaccommodaties voor families, scholen en andere organisaties. Sinds de beperkingen in maart ligt alles stil. We hebben een groot omzetverlies. We proberen alles om te boeken naar het eind van het jaar of volgend jaar. We moeten er het beste van maken.”
Het draait bij Poppe zeker niet alleen om het geld. Hij mist de mensen om zich heen. „Ik ben een recreatieondernemer, dat zit in mijn bloed. Het is een rare tijd voor ons om niks te doen. We missen de gezelligheid. Met het bluesweekend verzorgen we altijd alles op de camping met een groepje vrienden en kennissen. Van koffie maken, tot eieren bakken en achter de bar staan. We doen alles samen. Dat voelt zo goed. Je leeft er echt naartoe. We gaan er vanuit dat het volgend jaar gewoon weer doorgaat.”