Alie Brinks: 'Ik heb de mooiste baan van Drenthe'. Foto: DvhN
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. De mooiste baan van Drenthe hef Alie Brinks oet Zuudlaoren, dat wet ze zeker. Ze warkt op het provinciehoes in het team rond commissaris van de keuning Jetta Klijnsma.
As 17-jaorig wichie gung Alie Brinks bij defensie. Nao heur opleiding in Middelburg kwam ze as stafsecretaresse bij de infanteriebrigade op de JWF-kazerne in Assen. „Maor ik bin opleid tot sergeant en gung op oefeningen ok gewoon met het veld in. Schieten? Ja, dat dee ik ok.”
„Het stoere, maor ok de dienstbaarheid trök mij”, vertelt ze wieder. „In de vief jaor da’k bij de landmacht warkt heb, he’k hiel veul leerd. Het hef mij vörmd tot wie a’k nou bin.”
Harde taol
Ze gruide op in Eel-Potterwol in een Drèentstaolig gezin. „Maor ik vin mien Drèents niet zo mooi. Het Noord-Drèents klinkt vrij hard. Midden-Drèents heur ik veul liever, dat klinkt vriendelijker. A’k plat praot, pas ik mien Drèents wat an naor die variant.”
Hier kom ik weg
Ze döt het veul minder as eerder. Op heur wark wordt Nederlands praot en in hoes – ze hef een hotel annex B&B middenin Zuudlaoren met heur vrouw – ok. Heur kinder hef ze bewust in het Nederlands opvoed. „Ik kwam der in Middelburg achter dat sommige dingen die ik zee gien Nederlands waren. Dan vreug ik iene waor e weg kwam en weur ik niet begrepen. Ik kende lang niet alle woorden en uutdrukkingen in het Nederlands. Dat wol ik veur mien kinder aans.”
Emotionele verhalen
In 2003 weur Brinks beleidsmetwarker kabinetszaken op het provinciehoes. Ze adviseert de commissaris van de keuning over heur rijkstaken, zoas de keuninklijke underscheidingen. De anvragen wordt deur gemienten hen de provincie stuurd. „Van alle personen waorveur een underscheiding anvraogd wordt, wordt een dossier samensteld. Ik lees alle anvraogen deur. Soms zit daor best emotionele verhalen tussen en pink ik wel ies een traantie weg.”
Oeteindelijk adviseert Brinks an Jetta Klijnsma of iene wal of niet veur een lintie in anmarking komt. In Den Haag wordt daornao de knoop deurhakt. „As der weer iene uutreikt is, denk ik: daor heb ik ok een beetie an bijdragen. Daor bin ik wel trots op.”
As ambtelijk secretaris van de Drèentse ofdieling van het Prins Bernhard Cultuurfonds giet ze ok geregeld met Klijnsma hen veurstellingen „Dat wark hef mien leven echt verriekt. Van huus uut bin ik niet opvoed met cultuur. Wij gungen nooit hen een museum of theater.”
‘Alie uut Zuudlaoren’
Brinks organiseert ok keuninklijke bezuken an Drenthe. „Dat bint de krenten in de pap. Achter de schermen zörg ik dat alles reilt en zeilt, dat iederien bij een ontvangst op de juuste plek stiet bijveurbeeld. Veurmalig keunigin Beatrix scheut mij een keer an bij een bezuuk in Assen. ‘Kunt u mij even helpen? Er zit iets onder mijn schoen’. Met een collega he’k gauw die schoen schoonmaakt, veur het officiële programma begunde.”
As ze met Klijnsma op pad giet, giet Brinks ok vaak eerder hen de locatie um te kieken hoe of het deroet zöt en wel de commissaris te spreken kreg. Ze lacht: „Maor a’k dan even stao te wachten en tussendeur an de praot bin met iene, bin ik ok gewoon Alie uut Zuudlaoren, heur!”
Plat praoten döt ze aal weer wat meer. ,”Ik heb ok het idee dat de streektaol tegenwoordig weer meer waardeerd wordt. En ik vind da’k der trots op wezen mag.”
