Martin Lakemeier in 'Goodbye stranger'. Foto: Ton Peters
Een half leven geleden was Martijn Lakemeier de jongste winnaar ooit van een Gouden Kalf voor zijn rol in ‘Oorlogswinter’. Nu staat de 29-jarige acteur - net als zijn personage Paul in ‘Goodbye stranger’ - aan de vooravond van een mogelijke internationale doorbraak. „Zou natuurlijk geweldig zijn. Al hangt mijn geluk daar niet vanaf.”
Eigenlijk overwoog regisseur Aaron Rookus voor de hoofdrol van Goodbye stranger een minder bekende acteur te nemen dan Lakemeier. Die speelde zich de afgelopen jaren met rollen in films als De Oost en series als Hollands hoop volop in de kijker. „Maar om de auditie van Martijn kon ik niet heen. Hij is gewoon ontzettend goed en was de juiste persoon voor deze rol”, stelt Rookus.
„Heeft-ie dat gezegd?”, reageert Martijn Lakemeier verrast.
Toch moet ook hij beamen dat de rol hem goed paste. „Paul komt ergens uit Noord-Holland en is een import Amsterdammer. Dat ben ik ook lang geweest, al woon ik inmiddels in Rotterdam. Ik ben opgegroeid in Zwijndrecht, wat dan wel geen boerengat is, maar toch ook geen grote stad. Daar belandde ik toen ik wat ouder werd wel en kwam in een ratrace terecht waar tomeloze ambitie telt.”
‘Al die jubelverhalen’
„Er ging een wereld voor me open”, herinnert hij zich. „Ik raakte geïnspireerd door de mensen om me heen, want iedereen ging op z’n eigen gebied heel hard. The sky is the limit en dan wil je naar die hemel reiken ook.’’
,,Hoewel al die jubelverhalen soms net zo goed demotiverend werken. Want op sociale media deelt iedereen enkel de successen, wat zo overweldigend kan zijn dat je denkt: voor mij is dat nooit weggelegd. Ook kun je van alle mogelijkheden die zich aandienen, behoorlijk van de leg raken. Jezelf verliezen in de honger om te scoren. Dat is iets ik wat ik wel herkende.”
„Bij Paul zie je dat vooral als hij in de film een etentje heeft met zijn ouders. Hij lijkt een deel van zichzelf te zijn kwijtgeraakt of wil dat gewoon niet meer te kennen. Hij zet zich ertegen af in de manier waarop hij zich kleedt, in de manier waarop hij praat, door hoe hij zich verhoudt tot anderen. Zijn hele houding is een afwijzing van wie hij ooit was. Zo extreem is dat bij mij gelukkig nooit geweest”, lacht hij.
Niet dat Lakemeier - die na een half jaar afhaakte op de toneelschool - altijd zoekt naar herkenning in de personages die hij speelt. „Dat is heel afhankelijk van aan wie je gestalte geeft en het project waarom het gaat. Soms is het ook juist fijn om volledig vanuit fantasie te werken. Al is het over het algemeen wel mijn stijl om een rol naar me toe te trekken. Dat geeft je bij het spelen een duidelijke context.”
Aangekomen voor de rol van Willem-Alexander
Een goed voorbeeld is de tv-serie Máxima, waarvan de opnames in juni beginnen. Martijn Lakemeier speelt Willem-Alexander, die dan nog kroonprins is. „Ik ben voor die rol inmiddels acht kilo aangekomen. Ik wilde er wat voller uit te zien, omdat ik van mezelf nogal mager ben. Door lichamelijk iets meer op hem te lijken - ook met behulp van styling, make-up en haar - hoef ik daar in mijn spel minder mee bezig te zijn.”
„Het is niet mijn plan om Willem-Alexander goed mogelijk na te gaan doen”, legt hij uit. „Interessanter vind ik wat er in iemand omgaat. Om hem gewoon te benaderen als een jongen die gek wordt op een meisje. Dat is een universeel menselijk liefdesverhaal, alleen hangt daar door zijn positie als kroonprins veel meer vanaf dan bij anderen.”
Ergens in de herfst wordt ook de première verwacht van de Netflix-film Happy ending, waarin Lakemeier de vriend speelt van Luna (Gaite Jansen). In deze romantische komedie heeft zij sinds ze een relatie hebben haar orgasme altijd gefaket. Om de boel op te schudden stelt zij vervolgens een trio voor, met onverwachte gevolgen.
De serie Marie Antoinette
Eind dit jaar staat Lakemeier vervolgens op de set van de internationale televisieserie Marie Antoinette, waarin hij als de Zweedse graaf Axel Von Fersen bevriend raakt met de laatste koningin van Frankrijk.
„Vorig jaar hebben we al het eerste seizoen opgenomen, maar daarin was mijn rol nog best klein. Ik had maar iets van tien draaidagen en voelde me niet voor de leeuwen geworpen. Dit keer krijg ik meer te doen. Dat levert ook meer druk op, zeker bij zo’ n grote productie. Wat ergens ook wel lekker voelt.”
De kans dat zijn rol in Marie Antoinette het breekijzer wordt waarmee de Nederlandse acteur de deur naar een internationale carrière kan openwrikken, is zeker aanwezig. „Dat zou super spannend zijn. En als dat lukt, ga ik er ook voor. Toch is dat een mogelijkheid waar ik niet echt rekening mee hou, misschien uit zelfbescherming.”
,,Of buitenlands succes echt leuk is, weet je bovendien pas wanneer je het meemaakt”, stelt Martijn Lakemeier. „Gelukkig heb ik ook nog genoeg andere dromen. Ik hou ervan om dingen te maken met mijn handen. Toen ik onlangs de film De acht bergen zag, kwam ik helemaal geïnspireerd die bioscoop uit. Ver weg van werk en verwachtingen een huis bouwen: middenin de natuur, liefst bovenop een berg. Dat lijkt me ook iets waar ik heel gelukkig van zou kunnen worden.”
