Christoph Unbehaun zit zaterdag op de tribune, wanneer zijn zoon Luca het doel van FC Emmen verdedigt tegen Roda JC. Unbehaun senior is het grote voorbeeld van de 24-jarige keeper, inmiddels zelf een jonge vader.
De zwarte puntige cijfers, schuin onder het rechteroor van Luca Unbehaun, springen ogenblikkelijk in het oog. Het lettertype doet denken aan een motorclub en is misschien een tikje angstaanjagend. Maar achter de tatoeage schuilt een warm verhaal over de band tussen de doelman van FC Emmen en zijn vader Christoph.
„75 is het geboortejaar van mijn vader”, zegt de keeper over de inkttekening. „Veel dingen die hij heeft gezegd, zijn blijven hangen in mijn hoofd. In Duitsland hebben we het gezegde: schreib dir das hinter die Ohren! Wat zoiets betekent als: vergeet het niet, leer ervan. Mijn vader is mijn idool.”
Minou
Zo is de tatoeage een permanente verwijzing naar de wijze lessen uit zijn jeugd, letterlijk achter de oren geschreven. Een versiering die extra betekenis kreeg toen Luca Unbehaun zeven maanden geleden zelf vader werd, van dochter Minou.
„Het is lastig om er een voorbeeld uit te pikken, maar ik heb veel van mijn vader geleerd. Toen ik jong was, realiseerde ik me dat niet. Maar zeker nu ik zelf een kind heb, denk ik vaak: ja, ik begrijp wat je bedoelde. Steeds vaker kom ik in situaties waarbij zijn woorden door mijn hoofd gaan.”
Luca Unbehaun: „Mijn vader is mijn idool." Foto: Cor Lasker
Vroeger, thuis in Bochum, ging moeder Bärbel over schoolzaken en het dagelijkse leven. Vader Christophe begeleidde de voetbalcarrière van Luca. „De relatie met mijn eigen kind is anders dan de band tussen mij en mijn vader, omdat ik een meisje heb. Bij een jongen zou ik strenger zijn, denk ik.” Vertederd: „Dat begint nu al. Minou praat nog niet eens. Maar als ik een gestreste dag heb, of de training ging niet lekker, dan verdwijnt alles op het moment dat ik haar zie.”
Het vaderschap is een ontdekkingstocht. Een intensieve route, die Unbehaun combineert met een bestaan als topsporter. Op het werk van de Duitser, in volle stadions, zijn de belangen groot en kan hij zich nooit verstoppen.
Slapen
„Het is zwaarder vanwege mijn beroep, honderd procent. Voorheen ging ik op een pittige dag twee uur slapen als ik thuiskwam. Nu ga ik meteen met Minou spelen. Als we haar alleen laten, is ze na twee minuten compleet verveeld. Je moet haar altijd bezig houden of helpen met kruipen. Dus ik weet al: als ik straks thuiskom, is mijn vrouw Julia ook een beetje moe. Maar we doen het samen echt geweldig.”
Meevaller: de doelman kan toe met weinig slaap. Net als vroeger zijn moeder Bärbel, van wie hij de geboortedatum liet vastleggen op zijn rechterpols. „Een nacht met twee, drie uurtjes slaap is doordeweeks voor mij geen probleem. Maar met Julia heb ik afgesproken dat ik de nacht voor een wedstrijd beneden slaap, zodat ik fris wakker wordt.”
Op pad
Unbehaun geniet van het jonge gezinsleven in Emmen. „Ik maak veel ritjes in de omgeving. Het is lekker om te wandelen met de baby en onze maltipoo, een kruising tussen een maltezer en een poedel. We zijn op veel mooie plekken geweest. Minou houdt er erg van om dingen te bekijken. Vaak haal ik haar uit de wandelwagen om haar rond te tillen.” Lachend: „Ze kent al veel van Drenthe.”
De grote vraag is hoeveel uitstapjes naar bos, heide en hunebedden nog zullen volgen. Het contract van de wekelijks uitblinkende keeper loopt komende zomer af. Wat wordt de volgende club van Unbehaun?
„Dat vragen mensen vaak. Maar op dit moment heb ik – eerlijk waar – geen flauw idee. Natuurlijk heb ik de ambitie om te spelen op het hoogste niveau, net als ieder ander. Eerst wilde ik prof worden, dat is gelukt. Nu train en speel ik voor volgende doelen.”
Het handelsmerk van Luca Unbehaun: zijn formidale uittrap. Foto: Pro Shots/Rene Nijhuis
Voorlopig kunnen de fans op De Oude Meerdijk nog genieten van geweldige trap van Unbehaun, het handelsmerk van de doelman. „Daar heb ik ontzettend veel op getraind. Ik begon ooit als spits, keek graag naar Ronaldinho. Dus de techniek had ik al. Vanaf mijn dertiende heb ik in de jeugd van Bochum en Borussia Dortmund jarenlang aan mijn passing gewerkt. Na elke training tien, twintig ballen. Uit mijn handen, vanaf de grond. Op zoek naar mijn eigen ritme. Het komt echt niet vanzelf.”
Unbehaun sleepte FC Emmen dit seizoen met spectaculaire reflexen door meerdere wedstrijden, maar kon niet voorkomen dat zijn ploeg relatief veel tegengoals moest incasseren. Het exacte aantal (29 stuks) zegt hij niet te weten.
Verbetering
„Daar kijk ik niet naar. Toen ik eerder in het seizoen vaak gepasseerd werd, was ik daar ontzettend boos over. We speelden wedstrijden waarin we veel aan de bal waren, maar de tegenstander toch ineens met twee, drie of vier man doorkwam. Een tegenstander kan ik misschien verdedigen, zelfs twee is mogelijk. Maar drie is een beetje te veel. Daar hebben we het over gehad en veel op getraind. De laatste wedstrijden gaat het een stuk beter.”
Aan FC Emmen en Unbehaun om dat opnieuw te laten zien, zaterdagmiddag tegen Roda JC met vader Christophe als speciale supporter. „Jij zegt dat ik te goed ben voor Emmen, maar als wij promoveren naar de eredivisie, hebben we een nieuwe situatie. Op de eerste dag van de winterstop praat mijn zaakwaarnemer me bij, mocht er interesse zijn van andere clubs. Tot dat moment wil ik niks horen en me focussen op mijn spel. Met FC Emmen en mijn gezin heb ik genoeg aan mijn hoofd.”
