Leo Oldenburger over jubileumboek FC Emmen. ‘Arjen Robben had een Emmenaar kunnen zijn’

Op zijn zonovergoten dakterras aan de rand van het Máximapark in Utrecht steekt FC Emmen-fan Leo Oldenburger ogenblikkelijk van wal. „Het is een bijzondere datum vandaag, 20 mei. Zeven jaar geleden promoveerden we voor het eerst naar de eredivisie. Echt een waanzinnige dag.” De geboren Emmenaar geeft een spetterend relaas over de 3-1 overwinning tegen Sparta, een ontknoping die hij nota bene bijna had moeten missen.

„Ik stond ingeroosterd als commentator voor De Graafschap-Almere City. Maar gelukkig kent mijn chef mijn afwijking; hij haalde mij van die wedstrijd af. Toen heb ik meteen Ronald Lubbers gebeld voor twee kaarten van FC Emmen. Ik moest er bij zijn.”

Direct na de apotheose op Het Kasteel in Rotterdam belt Oldenburger opnieuw met voorzitter Lubbers. „Ik zei: ‘Ronald, ik móet gewoon naar Emmen voor die huldiging.’ Hij had gelukkig nog twee plekken vrij, dus zijn we met die dikke Bentley van ‘m teruggereden. We waren zo door het dolle heen dat we ineens bij Arnhem reden. Hadden we ergens een afslag gemist.”

De omweg doet geen enkele afbreuk aan de feestvreugde op die historische dag. „Ik moest nog zien hoeveel mensen überhaupt op de huldiging zouden afkomen. Maar toen ik in het Atlastheater stond, met uitzicht van bovenaf op het Raadhuisplein, zag ik dat het hele plein ram- en ramvol stond. Ongekend.”

Natuurlijk staan die prachtige persoonlijke herinneringen in het jubileumboek 100 jaar Emmenaar, dat Oldenburger schreef ter ere van het naderende eeuwfeest van de eerstedivisionist. Het is de club waar hij zich in 1974 aanmeldde als pupillenkeeper. „Ik ben al erg lang bij de club betrokken. Aan de Oude Roswinkelerweg stond ik op doel bij vv Emmen 13. Daar had je een balk als lat, met haakjes eraan. Voor de allerkleinsten hingen ze daar dan nog een balk onder, zodat ik in elk geval in de buurt van de lat kon komen.”

De spelerspas is de turbo onder zijn clubliefde. „Op zondag konden we gratis naar de wedstrijden van het eerste team. Dat was waanzinnig. Dat seizoen heb ik alle thuiswedstrijden gezien en ook de uitduels in de buurt, tegen Erica, CEC en Germanicus. Ik was bij de uitwedstrijd in Coevorden, waar Emmen kampioen werd van de hoofdklasse. En op 1 juni 1975 ging ik naar Amsterdam, waar Emmen zondagamateurkampioen van Nederland werd. Dat was een exodus. Met twintig bussen die kant op, niet normaal.”

Televisiebekendheid Oldenburger is een ware FC Emmen-ambassadeur en dacht mee over de jubileumactiviteiten ter ere van het naderende 100-jarig bestaan. „Toen kreeg ik vrij snel de vraag over een jubileumboek. Het is een eer dat ik onderdeel mag uitmaken van de geschiedenis van mijn club. Ooit begonnen als jeugdkeepertje, nu schrijver van 100 jaar Emmenaar. Ik ben ontzettend trots dat ik dit jubileumboek heb geschreven.”

Enthousiast portretteert de geboren Drent talrijke clubiconen, onder wie Jan Haak, Michel van Oostrum en Ronald Lubbers. Grote namen met een kortere Emmen-historie zoals Jan van Beveren, Bas Dost en Wout Weghorst hebben in het jubileumboek een status aparte. „Het is geen stoeptegel met foto’s erin, maar echt een leesboek. We hebben gekozen voor anekdotes en de mooiste verhalen. Je kunt het boek deze zomer zo meenemen in je koffer en lekker op je strandbedje lezen.”

Bijvoorbeeld over de wereldvoetballer die Oranje op een haar na de wereldtitel bezorgde, die de Champions League-finale besliste en die doorbrak bij FC… Groningen. „Arjen Robben had gewoon een Emmenaar kunnen zijn! Zijn vader Hans werd in 1976 landskampioen met de A-junioren van Emmen en hij ontmoette in Emmen zijn latere vrouw Marjo. Na die titel ging Hans naar FC Groningen, maar hij redde het daar niet. Toen was de keus: ga ik naar Oranje Nassau of terug naar Emmen. Tja, uiteindelijk werd Arjen geboren in Bedum. Maar bij een van de allerbeste Nederlandse voetballers ooit had Emmen in het paspoort kunnen staan.”

Zijn boek is een viering van 100 jaar Emmen, zegt Oldenburger. Dat betekent niet dat de zwarte episodes uit de clubgeschiedenis onbesproken blijven. „Emmen is een aantal keer op sterven na dood geweest, dat komt zeker naar voren. Eén manier om het hoofd boven water te houden was samenwerken met SC Heerenveen. Dat was een bende, een ratjetoe. Onze hele jeugdopleiding zijn we kwijtgeraakt, de grootste talenten gingen naar Friesland. Hakim Ziyech heeft in de gezamenlijke jeugd gespeeld, maar van al zijn miljoenentransfers hebben wij nooit een cent gezien. Pijnlijk.”

De beslissende strafschop van Anco Jansen namens NAC, de tranen van Dick Lukkien: als documentairemaker voor ESPN maakte FC Emmen-fan Oldenburger beide degradaties uit de eredivisie van dichtbij mee. „Dat was heel erg ingewikkeld. Ik moest toch die vragen stellen. Lukkien knalde na zijn laatste wedstrijd meteen naar binnen, naar de kleedkamer. Later kwam hij het publiek bedanken en heb ik hem op het veld geïnterviewd. Er kwam zoveel los bij die man. Niet normaal. Hij is als Veendammer in zeven jaar tijd een Emmenaar geworden, de club is in zijn hart gaan zitten.”

De belangrijkste winst van een eeuw voetbal in Emmen? „De club heeft wortel geschoten in de regio. Mensen uit Klazienaveen of Emmercompas gingen eerder echt niet naar Emmen. Dat was not done. Na de promotie in 2018 is die rivaliteit tussen de dorpen verdwenen. Nu fietsen ook mensen uit Klazienaveen en Erica in een Emmen-shirtje naar de Meerdijk. Ajax, Feyenoord of PSV gaan we nooit worden, maar een paar spelers die in Emmen speelden, haalden toch maar mooi het Nederlands elftal. Niet slecht voor een klein clubje dat ooit door twee mensen in hotel Groothuis is bedacht.”