Wij deden ons best, het was de buitenwereld die er een potje van maakte. Het grootkapitaal, Poetin, de belastingdienst: dat soort types | column Maaike Borst
De voorbereide man zette bier voor me neer op de bar en vertelde me dat hij voor twee maanden eten had ingeslagen. De lege schappen van onvermijdelijke nieuwe crises zullen hem niet overvallen.
,,Het was niet eens zo duur’‘, zei hij. ,,Een paar honderd euro en je bent klaar.’‘
Hij woont alleen, zoiets drukt de inflatie natuurlijk aanzienlijk.
Omdat het mij al niet eens lukte om met een realistische blik vooruit te kijken naar morgen – ik zat aan de bar, het was laat en de ochtend zou vroeg en vol zijn – was ik onder de indruk van zijn daadkracht.
Ik zag conservenblikken met bruine bonen voor me, opgestapeld in een gangkast. Zakken rijst erbovenop. Grootverpakking havermout op de grond.
Ik vroeg niet verder. Wilde het niet weten.
Hij draaide Boogie Wonderland van Earth, Wind & Fire en we waren eigenlijk wel vrolijk. Wij deden ons best, het was de buitenwereld die er een potje van maakte.
Het grootkapitaal, Poetin, de belastingdienst: dat soort types.
Ik vertelde hem dat wij ook op die beruchte fraudeurslijst van de belastingdienst hadden gestaan. Nooit iets van gemerkt, maar je staat er dus wel zomaar op.
,,Schadeclaim indienen’’, adviseerde de man die altijd voorbereid was. Ik nuanceerde ons leed, maar hij zei: ,,Het is een strijd. Ze hebben al zo veel kapotgemaakt.’’
Toevallig had ik net die dag een workshop gevolgd over wij-zij denken. Zonder een beetje polarisatie verandert er nooit wat in de maatschappij, vertelde de cursusleider, maar het kon ook wel eens uit de hand lopen.
Met toch nog iets van een vooruitziende blik sloeg ik een volgend biertje af. Bij het ontwaken zouden de kinderen naast mijn bed staan. Kinderen die met al hun speelgoed, essentiële levensruimte en energiebehoefte alle schaarse plekken in huis bezet hielden waar we anders dat voedsel voor twee maanden hadden kunnen opslaan.
Pasta en pannenkoekenmix, veel verder gaat onze voorraad niet.
De spiegel staart je in het gezicht, zingen ze in Boogie Wonderland. Je kunt niet veel meer doen dan dansen.
