Er wordt me gevraagd wie mijn rolmodellen zijn. Het lijkt een simpele vraag; wie zijn mijn helden, voorbeelden en rolmodellen, maar het is er een die me compleet verlamt.
Een vraag die me potentieel door de mand doet vallen. Als een vooraanstaande krant me vraagt wie mijn favoriete dichter is, mijn chique uitgever vraagt wie mijn inspiratoren zijn, of dat ik voor een radio-interview een lijstje wil maken van mijn favoriete klassieke nummers, word ik teruggeworpen op het gat dat ik voel.
In mijn jeugd hadden wij geen boeken in de kast, mijn ouders luisterden niet naar westerse muziek, en ze lazen al helemaal niet de krant. Het cultureel erfgoed wat een mens voor de rest van zijn leven meedraagt, gaat verder dan dat. Ter voorbereiding van een babyshower werd me gevraagd vooraf een kinderliedje of sprookje in te spreken. Ik kende er geen een. Terwijl we op de desbetreffende middag rompertjes zaten te versieren, werd de cd afgespeeld. Iedereen zong mee. Ik neuriede en deed alsof ik ook een jeugd had gehad met Annie MG Schmidt.
Wie was die Abramovic?
Op de toneelschool moesten we eindeloos onze favoriete acteurs opsommen en ze naspelen. De een kwam nog met een artistiekere keuze dan de ander. Ik had nog nooit van Ko van Dijk gehoord. ,,Jij kent Ellen Vogel niet?!” Een onvoldoende voor theatergeschiedenis. Wie onze favoriete zangers waren, welke kunstenaars ons doen beven. Geen idee over wie ze het allemaal hadden. In de avonden huurde ik alle toneelstukken en toneelregistraties die ik maar in de bieb kon vinden. Ik laadde stapels cd’s in mijn computer, van de Beatles tot aan Jacques Brel. Met mijn laatste geld ging ik naar het museum. Wie was die Abramovic? Een rare vrouw die veel met naakt doet.
De opleiding had iets hautains, volkse keuzes werden afgestraft. Ik zag geen rolmodellen die op mij leken op televisie, vond geen verhalen in boeken waar ik me in herkende. Maar ik had wel degelijk rolmodellen. Maar toegeven wie mijn inspiratoren wel waren, nee, daar hield ik mijn mond maar over. Britney Spears. Dat ik haar wilde zijn met haar blonde vlechten. Katja Schuurman als Jessica in GTST, de soap die ik elke dag keek. Dagdromend dat ik op een dag ook actrice zou worden. Rijk en gelukkig. De griezelbusboeken van Paul van Loon over vleesetende planten. Toen waren mijn literaire ambities of het vakmanschap van het toneelspelen nog ver te zoeken.
Vrouwennetwerk
Nog altijd heb ik het gevoel een inhaalslag te moeten maken. Nu ben ik uitgenodigd om te spreken voor Onni, een vrouwennetwerk dat zich focust op Aziatische roots. Eerder loog ik in interviews om indruk te maken. Nu antwoord ik op de vraag: Beyoncé, Spice Girls. Maar ook Linda, Roos en Jessica. Dan steekt een 16-jarige haar hand op. ,,U bent mijn rolmodel. Door u ben ik gaan schrijven.” Ik raak ontroerd en denk: kijk, dat is pas lef.
