Met het verzet tegen een AZC laat Vries zich van een ijskoude kant zien, zegt Kees de Graaf | opinie

Het is een zonnige wintermiddag aan de Oranjelaan in Zuidlaren. Een mooi gezicht: de bewoners van de nieuwe sociale huurwoningen van Woonborg betrekken hun nieuwe stek. Er wordt gezaagd, geverfd, lampen worden opgehangen. Mensen beginnen aan een nieuw hoofdstuk in hun leven. Sommigen keren hier terug nadat hun vorige huis op deze plek werd afgebroken, anderen zijn hier nieuw. Buurtbewoners maken een praatje en heten ze welkom (terug). Er is geen enkele vorm van protest te horen.

Hoe anders gaat het toe aan de dorpsrand van Vries, waar de bewoners van Diepsloot zich inspannen om een nieuw AZC (in combinatie met de bouw van 40 starterswoningen) tegen te houden. Hier waait een heel andere wind, een ijskoude. Vries doet haar naam eer aan.

De bewoners die zich eerder te weer stelden tegen de nieuwbouw van Vries-Zuid (eerst tegen de bijzondere woonvormen die daar waren gepland, daarna tegen de bouwhoogte), vinden dat de gemeente een andere plek voor het AZC moet zoeken. Het zou het dorp aan draagkracht en faciliteiten ontbreken en ook zou er geen draagvlak zijn in het dorp voor dit ‘massale en permanente AZC’, aldus de tegenstanders.

Het AZC komt er voor 10 jaar (daarna worden de woningen verkocht, of beter nog: sociaal verhuurd) en het gaat om huisvesting voor 250 personen. Ter vergelijking: in het AZC in Zuidlaren dat in 2005 sloot, waren 400 vluchtelingen gehuisvest. Het was datzelfde AZC waar ik als nieuwe Zuidlaarder in oktober 2003 naast kwam te wonen, toen ik een woning op de hoek Eltinge/Bovendiepen betrok.

De aanwezigheid van het AZC was geen reden geweest om van de koop af te zien. Sterker nog, ik wist niet eens dat er een AZC lag. In de jaren die volgden, heb ik geen enkele overlast van het centrum en haar bewoners ervaren. Mensen uit allerlei culturen liepen door de straat en lieten hun kinderen nabij op Jonglaren naar school gaan. Ik nam er geen aanstoot aan en de waarde van mijn huis daalde evenmin.

Nou was ik als oud-inwoner van de Amsterdamse Bijlmermeer ook wel wat gewend aan het samenleven met bewoners uit alle delen van de wereld. Het verruimt je blikveld en je geest, zullen we maar zeggen. En in de zes jaar dat ik de Bijlmer hoogbouw woonde, ben ik niet een keer onheus bejegend. Dat geldt ook voor de buurten in Amsterdam Nieuw-West waar ik heb gewoond.

Met die bril op komt het bewonersprotest in Vries mij heel vreemd over.

Laten we wel wezen mensen: het gaat hier puur om eigenbelang. In de petitie die de heren van Diepsloot vorige week hebben opgesteld, verschuilen ze zich achter collectieve argumenten, maar uiteindelijk gaat het hier gewoon heel plat om geld – de waarde van de eigen woning. Zet dat dan ook gewoon eerlijk in je verhaal. En kom daar ook rond en persoonlijk voor uit (wat 60 procent van de ondertekenaars van de petitie niet doet door deze anoniem te ondertekenen, telling zaterdagmiddag 3 februari). Dan weet je wel uit welke bedenkelijke hoek de ijskoude wind waait.

Het is ook sneu dat de media – op een bijdrage van voorstander Frits Colenbrander voor RTV Drenthe na – tot nu toe alleen de tegenstanders aan het woord laten. Misschien moeten we wel concluderen dat de afkeer van mensen uit andere landen van alle tijden is. En ook bij bestuurders aanwezig is: wie herinnert zich de Groningse burgemeester Wallage die 25 jaar geleden tegen een AZC bij Ter Borch was omdat dit de verkoop van dure woningen aan zijn kant van de gemeentegrens zou schaden?

Met hun protesten willen de bewoners van Vries voorkomen dat mensen die nu al onder ons wonen (in Eelde, Vries en Tynaarlo), werken in onze restaurants en meedoen in onze Corsowijken, humaan worden gehuisvest. Dan laat je je als lokale samenleving (die heel in de verte terug gaat op de Germaanse stammen die hier ‘asiel’ zochten en vonden) je meest sneue gezicht zien.