De studenten die het Academiegebouw hebben bezet naar aanleiding van het ontslag van Susanne Täuber. Foto: Corné Sparidaens
Is de Rijksuniversiteit Groningen meer waarde gaan hechten aan haar imago dan aan de vrijheid en veiligheid voor studenten en wetenschappers om hun werk te kunnen doen? Een deel van de Groningse academische gemeenschap vreest ervoor.
Die angst komt niet uit de lucht vallen; rapporten van onder meer de Young Academy Groningen en het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren wijzen uit dat grensoverschrijdend gedrag op universiteiten - waaronder intimidatie, belediging, pesterij of discriminatie door machtige professoren - veelal onder het tapijt geveegd wordt. Als er al iemand last mee krijgt, is het vaker de melder dan de dader.
Hoe hoog die situatie veel mensen zit, blijkt duidelijk uit de golf van protest die ontstond na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber. Volgens de RUG was dat het gevolg van een verstoorde arbeidsrelatie; volgens Täuber zelf moest ze weg vanwege een kritisch essay dat ze schreef over de universiteit.
De rechtbank oordeelde eerder deze maand dat de werkrelatie inderdaad zo verstoord is dat ontslag is gerechtvaardigd. Of de universiteit Täuber heeft beknot in haar vrijheid van meningsuiting, laat de rechter in het midden. RUG-medewerkers, zeker degenen met een tijdelijk contract, trekken intussen wellicht hun eigen conclusies: bedenk je minstens drie keer voordat je iets zegt wat je werkgever onwelgevallig kan zijn.
Bezorgde studenten bezetten woensdag het Academiegebouw om aandacht te vragen voor de sociale veiligheid. Het siert het RUG-bestuur dat het met hen in gesprek ging, en concrete afspraken op papier zette om de situatie te verbeteren, zowel voor de lange als de korte termijn.
Een goed begin; de komende jaren is het zaak om de veelbelovende theorie duurzaam in praktijk te brengen. Angstcultuur is nergens wenselijk, maar juist op een universiteit, waar vrij en kritisch moet worden gedacht, waar wetenschappers volgens het eigen motto ‘werken aan de grenzen van het weten’, moet zo’n cultuur met alle mogelijke middelen worden bestreden.
