We zaten te eten, we zagen het NOS Journaal, we werden misselijk, er kwamen tranen. De beelden waren te erg voor happen door je keel.
Op de ‘socials’ delen mensen mee dat ze het nieuws voortaan mijden. Ze worden depressief van wat ze zien. De voormalige presentator Hanneke Groenteman zei in een praatshow dat ze nog nooit zoveel had geklaverjast. Vluchten voor de gruwelen. Wij kunnen er hier tenminste nog voor kiezen.
De houding is begrijpelijk. Tegelijkertijd is het belangrijk dat de beelden van de doden, de verminkten of ‘gewone gewonden’ worden getoond, het liefst zonder de gebruikelijke waarschuwing vooraf dat ‘de volgende beelden als schokkend kunnen worden ervaren’. Ze moeten juist schokken. Hoe harder de werkelijkheid wordt verspreid, des te wereldwijder de walging. En daarmee de aandrang tot bemiddeling, zodat het conflict erna wellicht kan worden beheerst. Niet opgelost. Dat zal nooit gaan.
Daarvoor is het in beider grond te diep geworteld.
In Rusland geloven ze alles wat Poetin beweert
Wat betreft bemiddeling viel er toch nog wat te lachen bij alle ellende. Niemand minder dan Poetin heeft zich aangeboden als bemiddelaar. Met een stalen gezicht.
Hoewel dat weinig zegt, want hij kent geen alternatief, behalve misschien als zijn hond hem schoonlikt. Het tsaartje – toch nog 5 centimeter langer zijn voorbeeld Stalin – acht zichzelf de uitgelezen persoon om meer burgerslachtoffers te voorkomen.
In Rusland geloven ze, gedwongen of gehersenspoeld, alles wat de man beweert, maar onze reactie varieert bij zijn aanbod van ‘hilarisch’ tot ‘het gore lef’. Met zijn burgerslachtoffers. Om het regionaal te houden: het is ongeveer net zo ridicuul als wanneer Kamp zich zou opwerpen als belangenbehartiger van aardbevingsgedupeerden, of dat de gemeentesecretaris van Tynaarlo zou willen kijken of er wat te redden valt tussen zijn gemeente en de manager die hij zelf wil ontslaan.
De gemeente Tynaarlo gaat in hoger beroep
Dit conflict lijkt me trouwens niks voor burgemeester Marcel Thijsen. Ik ken de man niet persoonlijk maar bij podiumoptredens kwam hij op me over als een joviale, carnaval vierende Brabander met een even joviaal consumptiepatroon. Hier bedoel ik niks lelijks mee.
En ik kan me ook lelijk vergissen.
Na de eerste rechtszitting in Tynaarlo-gate, over het door de manager (v) aangevochten ontslag, zei de burgemeester geheel volgens het boekje dat dit conflict ‘alleen maar verliezers’ kende. De rechter veegde vervolgens de vloer aan met alle aangedragen ontslagredenen. Er waren inderdaad alleen maar verliezers, maar dan vooral eentje: Tynaarlo.
Kennelijk houden ze daar wel van een beetje verliezen. Eén keer is niks, dus gaat de gemeente in hoger beroep. En er dan maar op gokken dat een volgende rechter het ontslag alsnog goedkeurt, met een ‘ontstane onwerkbare situatie’ als argument. Waaraan hij dan wel een stevige ontslagvergoeding plakt.
De ambtenaar krijgt nu hulp via crowdfunding, voor de advocaatkosten. Trieste bedoening. Tynaarlo kan de proceskosten en de eventuele vergoeding straks wel opvissen uit de grondverkoop aan Holland Casino, dat de gemeente zo sluw van Groningen heeft afgetroggeld.
Een columnist kan er niet omheen
U merkt, in de lijn van de tv-ontvluchters doe ik er alinea’s lang alles aan om de kwestie Palestijnen/Israël te omzeilen.
Een columnist kan er niet omheen, er wat van vinden is een tweede. Er wordt al genoeg gevonden en gespeculeerd. Maar kijken blijf ik.
