Eetcafé Nooitgedagt in Harlingen: oogstrelend interieur, culinair niet altijd overtuigend | restaurantrecensie

In hartje Harlingen, in een oogverblindend mooi pakhuis uit 1647. Een van de oudste en best bewaarde pakhuizen van de stad, lezen we op de website. Hier zit Eetcafé Nooitgedagt.

Zeg dat wel! We kijken onze ogen uit in dit mengelmoesje van stijlen, dat op de een of andere manier toch helemaal klopt. De zware balken herinneren aan het verleden als pakhuis in deze havenstad, het frisse kleurgebruik maakt het eigentijds, terwijl de goudtinten weer een wat chiquer tegenwicht bieden. De witte kleedjes, het mooie glaswerk en de lichthouten boogstoeltjes geven ons wat Franse-bistrovibes, de industriële lampen maken het stoerder, de kunst is modern, maar er is ook Delfts blauw. Wij hebben een plekje boven gekregen, waar het heel gezellig zit. Wel is de trap behoorlijk steil, minder geschikt dus voor mensen die slecht ter been zijn.

Fantastisch. Er is aandacht voor de gast, ruimte voor een glimlach, een praatje en persoonlijke touch. De dame die ons naar de tafel brengt (we hebben nog keuze in welke dat wordt) stelt onze vaste serveerster van de avond met naam aan ons voor en zij denkt vervolgens goed mee en heeft antwoord op alle vragen. Als we naar beneden gaan voor een toiletbezoek, snelt een vriendelijke jongen uit de bediening toe om als een ware gentleman de deur open te houden.

Veel gerechten waarbij het water ons in de mond loopt. We kunnen eigenlijk niet kiezen. Wordt het vooraf de bouillabaisse, de gerookte paling, de vitello tonato? En bij de hoofdgerechten strijden de boneless rib, de diamanthaas en de risotto om onze aandacht. En dan is er ook nog de weekspecial: zwaardvis.

Die laatste wordt het voor mij. Tafelgenoot verliest haar interesse in dit gerecht wanneer onze serveerster de textuur vergelijkt met lam. Mij intrigeert dit juist, ik ga ervoor. Vooraf kies ik daarom geen vis, het wordt buikspek. Aan de overkant van de tafel verschijnt eerst tonijntartaar, gevolgd door de risotto.

Heel eerlijk? Misschien waren onze verwachtingen wat erg hoog gespannen door de mooie entourage, de supergoede bediening en de veelbelovende kaart. Want sommige gerechten stellen een beetje teleur. Een beetje zeggen we, want slecht is het zeker niet. Maar hier en daar had het beter gekund. Het buikspek bijvoorbeeld, natuurlijk we weten dat je daarmee een vet stukje vlees bestelt, maar dit is wel een hele flinke hap vet. Gelukkig maken de lekker spicy mango-jalapeño salsa en avocadocrème erbij veel goed, die zijn verrassend en fris. Bij de tonijn is het andersom: de vis is fris en smaakvol, maar het geheel is wat gewoontjes, met alleen komkommer en radijs. Een verrassing blijft hier juist uit.

De zwaardvis smaakt goed, maar jammer is dat er veel vocht op het bord ligt. De begeleidende notencrumble is daardoor weinig krokant. Zijn we klaar met zeuren? Ja! want er valt ook veel goeds op te merken over wat we voorgeschoteld krijgen. De risotto is heerlijk. ,,Een goeie risotto is altijd moeilijk’’, keurt tafelgenoot, ,,het moet niet te nat zijn en niet te droog, niet te zout en ook niet met te veel kaas. Dat is hier allemaal goed. De groene asperges zijn krokant en vers en de burrata romig. Fijn ook dat ik er nog heerlijk wat olijfolie op kan sprenkelen.‘’ Die staat op tafel in een gezellig blikje. Ook op de friet kun je zelf de dosering van zout kiezen. Dat die bij het serveren nog niet is toegevoegd, vinden we een goede keuze, echt van deze tijd. Zo is ook de rabarer niet overmatig gezoet, zoals je vaak ziet. Keurig! En de desserts zijn een feestje. Bij de affegato bepaal je weer zelf hoeveel koffie je toevoegt aan het ijs, waardoor het dessert helemaal tot z’n recht komt.

Graag! Er is nog genoeg dat we ook willen proberen.