De sushi's bij HIP Asian Food & More in Dokkum zijn royaal, maar die kipspiesjes komen me héél bekend voor

Op een boot, aan de rand van het centrum van Dokkum. Nou denk je misschien, die zit bij een pannenkoekschip. Want zoveel restaurants zijn er niet op het water. Maar niets is minder waar. Op deze oer-Hollandse platbodem zit zowaar een Aziatisch geïnspireerd restaurant.

Tja, het interieur is zoals je zou verwachten, veel hout en kleine ronde raampjes die uitkijken over het wateroppervlak. Het plafond en delen van de muren zijn wel mooi licht geverfd, hier en daar hangen wat nepplantjes en langs de onderkant van de muur loopt een mooie nautisch blauwe strook. We beginnen de avond op het bovendek, waar een ruim terras is ingericht. We kijken uit op de molen en zien af en toe campinggasten aan de overkant zwemmen.

Helaas is het niet warm en er wordt regen verwacht, dus verhuizen we al snel naar binnen.

Sushi, pokébowls en allerlei Aziatische hapjes. Je kan zelf een keur aan sushi uitkiezen of je kan gaan voor een plank eten om te delen. Met bijvoorbeeld die eerder genoemde sushi, loempia’s, noodles, gyoza, sticky chicken (of bloemkool) of yakitori kip.

Wij kiezen de ‘Sharing Grutte Pier’, een flinke plank met daarop beef tataki, een pokébowl, noodles, gyoza, sticky chicken, grote en kleine loempia’s en yakitori kip. Ook mogen we allebei twee sushi’s van de kaart kiezen. Ik ga voor de tempura ebi roll (met gefrituurde garnaal) en de chicken mango. Mijn tafelgenoot neemt de spicy tuna en de twisted surf en turf. Die laatste omdat die in onze ogen nogal ‘gestoord’ is: met gefrituurde garnaal én stukje biefstuk.

De sushi’s zijn goed. Royaal gevuld, de rijst is lekker plakkerig en de smaak is pittig of umami waar je dat wil. Het zijn wel sushi’s met een Nederlandse twist, ik denk bijvoorbeeld aan de enorme hoeveelheid saus die erbovenop ligt. Toch raden we aan om lekker een bord vol sushi samen te stellen als je bij dit restaurant gaat eten. Hiervan durven we namelijk nog wel te geloven dat ze in de keuken bereid zijn.

Dan de rest. De pokébowl is smaakvol en fris, maar als je goede sushirijst hebt is er ook weinig wat er mis kan gaan aan een pokébowl. De loempia’s zijn knapperig en hartig, net als de gyoza. De sticky chicken is van binnen wat droog en drijft in het bakje in een flinke plas maple syrup. Lekker, maar aan de zoete kant. Bij het spiesje yakitory begint het te dagen: dit heb ik al eens eerder gehad. Op de verjaardag van mijn vader, waar mijn ouders altijd uitgebreid boodschappen voor doen bij de groothandel.

En bij de noodles valt het doek: die zijn niet lekker. Flauw, vettig en vervelend om te eten. Er zijn meer restaurants die gerechtjes uit het assortiment van de groothandel op hun menu zetten, maar ‘t is toch jammer. Van de rest genieten we best.

Nog een toetje dan. Ik wil de koffie mochi proberen. Die hebben ze niet. Dus krijg ik mochi met vanille-aardbeismaak. Dat scheelt, want dat klinkt lekkerder. De cakejes van kleefrijst met ijs zijn prima. Er zit een romige slagroom met een licht zoute smaak bij, met daarover chocoladechunks (had ik daar wat meer van mogen hebben?), die het dessert een fijn geheel maken.

Sommige dingen gaan goed. Een van de meisjes waarschuwt ons dat het rond 19.00 uur gaat regenen, dus dat we niet te lang op het dek kunnen zitten. Het is fijn dat ze meedenkt. Ook wordt er goed op ons gelet en is ons eten er snel. Maar waarom vragen ze vervolgens of ze even uit moeten leggen wat er op het bord ligt? Dat moet je gewoon doen zonder het te vragen. Ook is onze menukaart plakkerig van de sojasaus en een beetje gescheurd. En er zitten vlekjes op ons bord en het bestek.