Mariska (58) uit Assen heeft tattoo van tentenkampen op de Kilimanjaro op haar arm: ‘Een mooi avontuur na een moeilijke tijd’

Een afbeelding van een kasteel in Newcastle als aandenken aan een mooie vader-zoontrip, het symbool van de Londense metro ter herinnering aan het thuisgevoel in Engeland, een weergave van de kampen tijdens het beklimmen van de Kilimanjaro: een tatoeage laten zetten naar aanleiding van een vakantie of reis wordt ook wel tattourism genoemd.

Gasten van de Amerikaanse Kimpton-hotels kunnen er volgende maand aan meedoen. De hotelketen sloot een samenwerking met een tattoo-studio die voor de hotels in Nashville, New Orleans, Los Angeles, New York en Washington speciale tatoeages ontwierp. Denk aan een trompet voor New Orleans of een theaterticket voor New York die vervolgens op de lijven van geïnteresseerde hotelgasten worden vereeuwigd.

De wereldwijde keten MGallery-hotels bood een aantal jaar geleden een zogeheten memorable moment aan: een pakket met onder meer ontbijt en cocktail, maar ook een tattoo van de stad waar de gasten op dat moment verbleven. Gasten van het aangesloten Amsterdamse INK-hotel, een toepasselijke naam, konden bij tattooshop Ink District uit vier mogelijkheden kiezen: een hartje of het woord love om hun liefde voor de stad te vereeuwigen, een fiets of de drie typisch Amsterdamse kruisjes.

De 34-jarige Mieke Verberkt uit Tilburg begrijpt deze vereeuwiging van een aandenken aan een land, plaats of reis. In 2016 liet zij het kenmerkende bord van de Londense underground op haar onderarm tatoeëren. „Al mijn hele leven heb ik een connectie met het Verenigd Koninkrijk en dan vooral Londen. Ik kom al er al jaren vaak. Ik voel me daar enorm thuis en heb rust die ik in Nederland niet ervaar. Daarom wilde ik de stad die mij de meeste rust geeft op mijn lijf hebben, zodat Londen altijd een stukje dichter bij mij is als ik daar niet ben.”

Het werd het underground-symbool omdat het zo herkenbaar is. Ze liet hem natuurlijk in haar favoriete stad zetten, toevallig bij de tatoeëerder van de legendarische zangeres Amy Winehouse. Zodra ze naar de afbeelding op haar onderarm kijkt, is er rust en trots. „Londen is van mij en ik hoor bij Londen.” Er zijn zelfs plannen voor een nieuwe: „Ik denk eraan om de Britse vlag in mijn nek te laten zetten. Of ik dat ook echt ga laten doen, zie ik daar wel!”

Ook Patrick Schoenmakers (41) uit Assendelft liet zijn tattoo op de plek van bestemming zetten: een kasteel in Newcastle, ter herinnering aan de vader-zoontrip van vorig jaar. „We hebben drie kinderen en we proberen elk jaar met ieder van hen een één-op-ééndag te hebben. Onze jongste zoon heeft een ontwikkelingsachterstand en vraagt veel aandacht, waardoor de andere kinderen soms achterblijven. Deze trip maakte ik samen met mijn oudste zoon, onze eerste echte vader-zoontrip en beiden voor het eerst in Engeland. Ik heb hem daar laten zetten omdat ik dat authentieker vind. Mijn zoon vond het vooral grappig. Ik denk dat hij later beter zal begrijpen hoe belangrijk dit moment voor mij is geweest.”

Tattoo-artist Tamar Tieleman krijgt veel toeristen in de Amsterdamse Studio Sailor waar zij werkt. „Ik denk dat we wekelijks wel tien tulpen zetten; veel toeristen gaan voor die afbeelding als souvenir. Daarnaast zijn de Amsterdamse drie kruisjes, windmolens, grachtenpandjes, klompjes en kaas populair. Nederlanders komen hier om memorabele plekken uit hun jeugd te zetten: de omtrek van Texel, het Indonesische eiland waar hun ouders vandaan komen, de omtrek van een vijver of park waar ze goede herinneringen aan hebben...”

Het zogeheten tattourism wordt populairder, merkt Tieleman. „Was het voorheen vaker een spontaan idee, nu zie ik dat mensen al maanden vóór hun reis al op zoek naar een studio gaan en inboeken. Tatoeages worden steeds meer een schetsboek van mensen, zeker nu je geen foto’s meer laat afdrukken. Mensen verzamelen herinneringen met hun tattoos. Zeker voor degenen die veel reizen, is het makkelijker dan met een koffer vol souvenirs rond te trekken. Elke trip laat iets bij je achter, geeft je iets mee. Hoe mooi is het om dat met een persoonlijk ritueel te vereeuwigen?”

„In veel culturen zijn tatoeages deel van je levensreis. Ze vertellen een verhaal over je achtergrond, je roots of waar je in het leven staat. Een tatoeage nemen is ook een belevenis, het is iets heel persoonlijks en je deelt die ervaring met de artiest. Het is een leuke conversatiestarter, waar je ook bent. Ook al kan ik na het hoogseizoen soms even geen tulp meer zien, ik ben dankbaar voor iedere klant.”

Wel vindt Tieleman dat je met bepaalde tatoeages moet uitkijken. „Je kunt je afvragen of je je elke cultuurgebonden tatoeage kunt toe-eigenen. Daarom is het altijd goed om je in een cultuur te verdiepen of je idee met een tattoo artist ter plaatse te bespreken. Zo heeft een vriendin van mij een boeddha op haar hak. In Azië moest ze die bedekken omdat mensen zich enorm beledigd voelden dat hun hogere macht op een oneerbiedige plek stond.”

Verder is het aan te raden niet om in je vakantieroes de eerste de beste studio binnen te stappen. „Doe altijd research naar de studio en artiest. Lees reviews, bekijk foto’s van hun werk, ook van de genezen, zogeheten healed, foto’s. Dan zie je of de tattoos er na verloop van tijd ook nog goed uitzien.”

„Kijk altijd goed of ze hygiënisch werken. Dragen ze handschoenen, dekken ze hun werk, station en werkgereedschap goed af, gebruiken ze nieuwe naalden uit de verpakking en gooien ze naderhand alles weg? Een goede studio in Nederland is door de GGD gekeurd en houdt zich aan de hygiëne-richtlijnen, in andere landen is die regelgeving misschien minder scherp. Infecties of ziekten zijn geen leuke souvenirs.”

Voor de 58-jarige Mariska van Gennep uit Assen is de afbeelding van de Kilimanjaro op haar arm een dierbaar aandenken aan een bijzondere reis in 2017. „Diep in de rouw om mijn man die een paar maanden ervoor overleed, beklom ik de Kilimanjaro tot bijna 4000 meter.”

„Hij heeft nog geweten dat ik deze tocht ging maken. Ik klom voor ALS op de weg; mijn man had deze spierziekte en dankzij deze stichting had hij een toen nog prijzige tablet in bruikleen waaraan hij veel had. Omdat hij door zijn ziekte niet meer kon praten, kon hij met de tablet nog communiceren.”

„De twee tentenkampen waar ik overnachtte, zijn vereeuwigd in mijn tattoo. Hij herinnert me met plezier aan het grote avontuur dat ik op mijn 51e in een prachtig land beleefde, na een heel moeilijke tijd.”