Restaurant Da Vinci in Groningen komt in handen van Lorenzo (33). ‘Ik was onder de indruk van de pizza, de sfeer en de drukte’

Ze zijn het gezicht van osteria Da Vinci aan de Turfsingel in Groningen. Eigenaren Tonino Carta (65) en Henriëtte Boersma (63) begonnen hun Italiaanse restaurant 37 jaar geleden en zijn eraan verknocht.

Met de jaren groeide hun wens meer tijd door te brengen op Sardinië, waar Tonino vandaan komt. Tegelijkertijd wilden ze Da Vinci waardig achterlaten, zodat zowel hun personeel als hun vaste gasten niet met lege handen achterbleven.

Dat lijkt gelukt nu ze hun zaak afgelopen donderdag hebben verkocht aan Lorenzo van der Valk (33). Zijn voornaam is Italiaans, verder is hij op en top Gronings. Hij groeide op in hotel Van der Valk in Westerbroek dat zijn ouders uitbaatten. Hij nam het onlangs van ze over en was op zoek naar een restaurant in de stad waar zijn hotelgasten naartoe konden. ,,Sommige mensen eten vijf keer per week bij ons in Westerbroek, die willen weleens wat anders.’’

Hij vernam dat Da Vinci te koop stond, had er nog nooit van gehoord en ging er met zijn compagnon Reggi van den Steen (35) – met wie hij ook investeert in windmolens – eten. ,,Ik was onder de indruk van de pizza met ossenhaas die ze serveerden, van de sfeer ook. Ik vond het er huiselijk en comfortabel. En hier wordt gewoon goed gewerkt: het personeel is druk bezig en tegelijkertijd vriendelijk. Bovendien was het er druk.’’

Lorenzo’s ouders keken beduusd op van zijn plan om Da Vinci te kopen. Tot ze er ook gingen eten. ,,Toen begrepen ze het. Het restaurant heeft iets vergelijkbaars als ons hotel, waar mijn ouders ook hun ziel en zaligheid in hebben gestopt om het lopende te houden. Zo is bij ons bijna alles zelfgemaakt, tot en met de bouillon en mayonaise’’, zegt Lorenzo.

Hij maakte een afspraak met Tonino en Henriëtte, sloeg aan het nadenken, rekenen en onderhandelen. En al gauw was de kogel door de kerk. En nee, er komt geen grote toekan aan de voorgevel, alles blijft zoals het is, van de naam Da Vinci tot het logo en het personeel, belooft Lorenzo. ,,We houden dit. Ik blijf in contact met Tonino en Henriëtte voor de menu’s en hun kennis.’’

Zij zijn komende maand nog aanwezig in de zaak, voor de laatste losse eindjes, het doorgeven van details. Om afscheid te nemen ook van het bedrijf dat ze samen begonnen, vijf jaar nadat ze elkaar hadden leren kennen in een pizzeria aan het Zuiderdiep. Hij stond er in de keuken, zij werkte er in de bediening.

Da Vinci ademde Sardinië, van de gerechten gebaseerd op de kookkunsten van Tonino’s moeder tot de foto’s aan de muren waarvoor Tonino’s oude vader (hij werd 100) model stond. In de 37 jaar dat Henriëtte en Tonino hun restaurant hadden, zagen ze hun schare vaste gasten uitbreiden die trouw bleef komen voor de Sardijnse gerechten, de losse sfeer en ook voor de vaste gezichten Tonino en Henriëtte.

En voor sommige personeelsleden, zoals kok Danilo Madeddu. Als 19-jarige jongen uit het Sardijnse dorp van Tonino kwam hij er werken en nu, 30 jaar later, is hij er nog steeds.

Vanaf de eerste keer dat Da Vinci te koop stond, voor corona al, regende het bezorgde reacties bij Tonino en Henriëtte. Da Vinci zou toch niet verdwijnen? ,,Wijzelf wilden dat ook niet’’, zegt Henriëtte. ,,Maar eenvoudig was het niet om een opvolger te vinden. We hadden wel een paar jaar eerder met pensioen gewild, maar corona kwam ertussen en vlak na corona kon je je bedrijf aan de straatstenen niet kwijt.’’

Personeel, ex-personeel, collega’s toonden belangstelling, maar gebrek aan geld of lef gooide roet in het eten. Ook hun dochter had wel oren naar een overname, maar ze werd verliefd in Breda en keerde niet terug naar Groningen. Bovendien wilde ze niet avond na avond aan het werk zijn.

,,Horeca moet je in je bloed hebben’’, zegt Tonino.

,,Je moet een beetje gek zijn’’, zegt Henriëtte.

Ze zuchten. Nog een maand zijn ze in de zaak die niet meer van hen is en dan lonkt Sardinië waar ze al jaren een huis hebben. Daar blijven ze een paar maanden, voor de wijnoogst, de olijfoogst.

Ze zullen terugdenken aan die avonden waarop ze de benen onder hun lijf vandaan renden, waarop het onverwacht laat werd, onverwacht gezellig. Ze zullen zich hun personeel herinneren wiens kinderen ook weer bij hen werkten. Ze zullen stilstaan bij de Cubaanse muzikanten van de Buena Vista Social Club die voor hun concert in Groningen steevast aanschoven, bij Bert Visscher die al 37 vaste gast is, bij alle acteurs en artiesten die voor hun optreden in de schouwburg eerst even bij hen kwamen eten.

Bij alle vaste gasten ook, die ze zullen missen en die hen uitzwaaien op 28 mei. In Da Vinci.