Wonen als een borgheer op Langwyck in Westerbroek. Sjirk: ‘Dit is niet simpelweg wonen, maar een way of life’

Vanaf de Rijksweg langs het Winschoterdiep is het even zoeken naar de statige oprijlaan. Maar zelfs op deze regenachtige dag straalt de achttiende-eeuwse grandeur de bezoeker tegemoet. Jarenlang vrat de tand des tijds aan de veenborg Langwyck in Westerbroek, maar inmiddels is het Rijksmonument volledig in oude luister hersteld. Nu zoekt het een nieuwe borgheer - of -vrouw.

„Kijk eens naar die plavuizen”, wijst makelaar Sjirk de Jong in de hal achter de imposante voordeur. „Daar spat de geschiedenis toch van af?!” Talloze voetstappen zijn hier in de loop der eeuwen gezet en dat is er aan af te zien. Langwyck ademt historie. Van de sierlijk gekrulde vensterbanken en de hoge, met gipsen ornamenten versierde plafonds tot aan de bedsteden waar vele generaties bewoners nachtrust vonden: elk detail echoot eeuwen geschiedenis.

Al zag het er wel even anders uit toen de laatste bewoner hier in 1991 neerstreek. Langwyck was zwaar in verval geraakt toen ondernemer en headhunter Marnix Westers het Rijksmonument ontdekte en op slag verliefd raakte. In enkele decennia tijd liet hij de borg en het drie hectare metende landgoed herrijzen. Letterlijk en figuurlijk een kapitale investering, niet alleen in geld maar ook in bloed, zweet en tranen.

Onder Westers bezielende leiding werd het oorspronkelijke woonhuis volledig gestript en tot in de kleinste details gerestaureerd. De ‘moderne’ landbouwschuur die in negentiende eeuw tegen de achterkant van de borg was aangeplakt, maakte plaats voor een historisch verantwoorde aanbouw die eruit ziet alsof ‘ie er vanaf de bouw in 1780 heeft gestaan. En ook de tuin werd in bijpassende stijl gereconstrueerd, inclusief een hergraven borggracht en een ‘petit grand canal’ dat de zichtlijnen op het uitgestrekte landgoed accentueert.

„Nu zijn de bomen nog kaal, maar als straks alles weer uitbot en opbloeit, wandel je hier zomaar een halfuur in de beslotenheid van je eigen landgoed”, zegt de makelaar wervend. „Middenin het groen en de natuur, maar volledig afgesloten van de buitenwereld.” Tegelijkertijd biedt de nieuwe aanbouw een vrije blik over het ‘petit grand canal’ richting het weidse veld achter de borg waar reeën voorbij trekken.

De liefde die Westers in ‘zijn’ project stak, is eraan af te zien, zegt De Jong terwijl hij rondleidt. Langs de blauwe kamer waar ooit de borgbewoners dineerden, de groene kamer waar de bibliotheek met boeken tot aan het hoge plafond stond en het sousterrain in, waar een royale woonkeuken en een waterkelder herinneren aan de tijd dat bedienden hier de maaltijd voor hun broodheren bereiden.

Zo’n historisch huis komt wel met verantwoordelijkheid, weet De Jong. „Het is ontzettend veel werk om alles goed te onderhouden. Zowel het huis als de tuin. Hier stond geen grassprietjes scheef, daar had de hovenier elke zaterdag een hele dag werk aan. En de eigenaar zelf hielp volop mee. Het was zijn lust en zijn leven om alles in zo oorspronkelijk mogelijke staat te houden.”

„Daar zijn we nu ook naar op zoek, qua koper”, zegt de makelaar. „Iemand die er van kan genieten om dit zelf in ere te houden. Dit is niet simpelweg wonen, maar een way of life. Tenzij je zó veel geld hebt dat je echt alle werk kunt uitbesteden, zul je zelf behoorlijk de handen uit de mouwen moeten steken. Ooit zei een landgoedeigenaar dat hij het had als een voorrecht had ervaren dat hij zo lang had mogen ‘oppassen’ op z’n erfgoed. Dat geldt ook voor Langwyck.”

‘Borgheer Westers’ is enkele jaren geleden verhuisd naar het zuiden van het land. Hij verkocht Langwyck aan het Woonbedrijf Aardbevingsgebied Groningen (SWAG) nadat hij er zelf niet in slaagde een geschikte koper te vinden (zie ook inzetkader). De Jong heeft de borg sinds enkele maanden in portefeuille en is optimistisch over de verkoopkansen.

„Er is veel animo”, zegt de makelaar. „We hebben inmiddels een stuk of zes bezichtigingen gehad, sommige kandidaat-kopers waren dicht bij een bod maar haakten om uiteenlopende redenen af, andere beraden zich nog. Het is natuurlijk sowieso een fantastische plek om te wonen, maar het is ook heel geschikt voor een kantoor of bedrijf aan huis. Of misschien wel een trouwlocatie. Dat is leuke van een pand als dit: iedereen die je rondleidt, ziet weer andere mogelijkheden. Je moet net dat beetje geluk hebben dat de juiste koper langskomt en dat het dan ook net past met de plannen en het financiële plaatje.”