Conservator Elise van Ditmars van het Veenkoloniaal Museum wordt directeur van Museum Wierdenland in Ezinge, 'het Pompeï van het Noorden'

Van een betrekkelijk jong cultuurlandschap gaat ze naar een oeroud deel van Groningen. Ezinge wordt bewoond sinds de vijfde eeuw voor onze jaartelling. Het wordt ook wel Pompeii van het Noorden genoemd. Nergens in Nederland zijn zo veel archeologische vondsten gedaan als op de wierde in Ezinge. ,,Ik dompel me onder in geschiedenis, archeologie, kunst en verhalen.’’

Ze volgt Heidi Renkema op die directeur geworden is van Museum aan de A/Noordelijk Scheepvaartmuseum in Groningen. ,,Het mooie is: als directeur mag ik ook tentoonstellingen blijven maken’’, zegt Van Ditmars. Iets wat ze heel belangrijk vindt. Als directeur zal ze intensief bezig zijn met het maken van beleid en tal van andere dingen die als hoofd van een klein museum staan te wachten. ,,Het samenstellen van een expositie is toch het allermooiste.’’ Voor haar tijd in Veendam was ze tentoonstellingscoördinator bij het Groninger Museum.

In Ezinge wacht haar als directeur (dienstverband van 28 uur per week) van een klein museum een grote schare enthousiaste vrijwilligers. Een aantal heeft ze al ontmoet. ,,Mensen met een warm hart voor de zaak. Met de insteek: je doet het voor elkaar.’’

In normale tijden trekt het museum in Ezinge jaarlijks 10.000 bezoekers. Het heeft naam gemaakt. ,,Niet voor niks adviseerde de Groninger Kunstraad om het museum jaarlijks 30.000 euro te verlenen.’’ Zeker, ze heeft ideeën genoeg hoe ze het aan wil pakken. Nog meer de verbinding zoeken met de omgeving bijvoorbeeld, met de mensen in het dorp, met andere instellingen en musea. ,,Met als doel dat iedereen weet dat Ezinge het Pompeï van het Noorden is!’’, zegt Van Ditmars die begin november 2014 aantrad als conservator van het Veenkoloniaal Museum. ,,En van het Kapiteinshuis in Nieuwe Pekela. Dat zal ik zeker ook missen.’’

Met plezier blikt ze terug en vooruit. Naar de tijd dat ze met de enthousiaste vrijwilligers als Jan Kuiper in Veendam werkte aan exposities als de overzichtstentoonstelling over de Ploegschilder Jannes de Vries.

Van Ditmars kwam in 2004 uit Den Haag naar Groningen om kunstgeschiedenis te studeren. Haar specialisatie is beeldende kunst. Ze heeft in Groningen haar plek gevonden. Ze woont in een schipperswoning bij het Noorderplantsoen in Groningen. Ze kent het Ommeland. ’Ze is stevig geworteld in het Groninger culturele veld en heeft een kloppend hart voor de geschiedenis van de regio’, stelt het bestuur van Museum Wierdenland. Die haar verder bevlogen en initiatiefrijk noemt.

Dat is ze zeker, zoals vorig jaar bleek toen de aankoop bekend werd van het schilderij van Charles Leickert waarop een jonge Willem Albert Scholten is te zien die door het ijs is gezakt bleek vorig jaar toen.

Een aankoop waar ze toch wel het meest trots op is.

De man die zou uitgroeien tot grootindustrieel en multinational en geldt als de grondlegger van de aardappelmeelindustrie weigerde een paar munten neer te tellen voor een pontje op het IJ. Van Ditmars deed een geslaagde poging tot fondsenwerving om aan de benodigde 65.000 euro te komen. ,,Het is cultureel erfgoed en hoort in Oost-Groningen.’’

Waar ze ook met genoegen op terugkijkt is de aanschaf van een ander stuk erfgoed. Een zilveren joodse Thoraschild uit 1906 uit de voormalige synagoge in Oude Pekela dat wederom door een fondsenwerving kon worden aangekocht. Dit keer op een veiling in New York.