Schriefster Jessica Bonnema oet Assen: ‘Mien kinderlijke neisgierigheid kan hielemaol lösgaon’ | Hier kom ik weg

„As ik mèensen ’s mörgens naor heur wark zie gaon, vraog ik mij wel ies of: gaoj dat de hiele dag doen? De rest van joen leven? Woj dan niet ies wat aans doen?” As Jessica Bonnema het oetsprek, kek ze der verbaosd bij. Zölf is ze niet zo goed in kiezen, ze vindt hiel veul mooi.

Maor wat echt bij heur past, was een zuuktocht veur de 41-jaorige Assense. Nao verscheiden studies en baanties in winkels, belaandde ze – nao het ofronden van de pabo - veur de klas. „Maor het underwies was ok niks veur mij. Al die regelties.”

Ze zet een kinderlijk stemmegie op: „Jij kunt niet zo goed lezen, dus jij moet het rode groepje. En jij bent een plusboekleerling, dus jij moet dit zelf kunnen… Zo gung dat. Het stun mij tegen. An de kinder zölf lag het niet. Daorbij ha’k hetzölfde as wa’k mooi vun an het warken in winkels: ik bin ontzettend interesseerd in aandere mèensen.”

Bonnema gruide op op ’t Haantie met een pap oet Purmerend en een mam die van Oranjedörp komp. Van heur, de familie en de buren kreeg ze de streektaol met. Zölf sprak ze het nooit. Het vuul heur wal op dat heur mam aans Drèents preut as de olde buurvrouw. ,,Dat was veur mien gevuul het échte Drèents”, lacht ze. „Toen die buurvrouw twee jaor leden uut de tied kwam, dacht ik: nou begraven wij de streektaol, wat nou?”

Maor het Drèents komp meer as ooit bij heur terug. Heur hiele leven schref ze al verhalen en gedichten en ze beslöt met te doen an een schriefwedstried van het Huus van de Taol. „Van de Drèentse spelling wus ik nog niks; ik heb het fonetisch schreven.” Daornao wordt ze vraogd veur een schriefwarkgroep en um columns en artikeln te schrieven veur het Drèentse tiedschrift Zinnig.

Het schrieven giet Bonnema best makkelijk of. „Ik zie overal verhalen. A’k op straot loop en mèensen heur praoten, he’k alweer wat bedacht.” Ze prat zölf tegenwoordig ok Drèents met aandere Drèentstaoligen. ,,Vaak heur ik mèensen zeggen: ‘Ik kan geen Drents’. Nee, denk ik dan; ik kan ok gien Chinees, maor ik kan het wel léren.”

Ze schref aal meer verhalen en gedichten in opdracht. Veur de neijaorstoespraak van commissaris van de keuning Jetta Klijnsma van dit jaor schreef ze het gedicht Lichtjaoren. „Dat giet dus over sterren. Maor ik wol wel even weten of het ok klopte wat ik bedacht har. Dus toen he’k André Kuipers een mailtie stuurd. Heb ik contact had met zien vrouw”, lacht ze.

En nou giet Bonnema um de week dizze DVHN-rubriek vullen. „Ja, mooi!”, glundert ze. „Allent de juuste spelling van het Drèents vin’k lastig. Daor twiefel ik soms over. Gelukkig controleren ze bij het Huus van de Taol de tekst, maor het liefst wil ik het geliek goed doen! Het interviewen vin ik hartstikke mooi, juust vanwege mien interesse in mèensen. Van alle verschillende underwarpen en ontmoetingen krieg ik energie. Mien kinderlijke neisgierigheid kan nou hielemaol lösgaon. Het mooiste waj een kind metgeven kunt is dat joezölf ontwikkelen iets hiel aans is as ofleren kind te wezen. Dat leste moej nooit doen!”