Linda Kannegieter oet Emmen: 'Toen we 'Zeg wat der loos is' opnamen, moest ik op de uitspraak van de r letten' | Hier kom ik weg

Het zingen stiet op dit moment even op een leeg pittie, zeg Linda Kannegieter (24). Ze is drok met ofstuderen. De Emmense döt de master Nederlands Recht en warkt derbij as griffier in de rechtbank in Zwolle.

Zeg wat der loos is, een duet met zanger Bert Kamping oet Emmen, die heur al haost tien jaor zangles gef, is het neiste dat ze de leste tied op muzikaal gebied daon hef. Begun dit jaor kwam de single oet; hielemaol tweestemmig. „Het heeft een beetje Common Linnets-vibes, een muziekstijl die Bert en ik allebei heel mooi vinden. We horen regelmatig dat onze stemmen zo mooi bij elkaar passen.”

Deur heur zangleraar is Kannegieter begund met zingen in de streektaol. In 2015 dee ze met heur zus Suzanne met an het Drèents Liedties Festival. Het lied Ik geleuf niet meer in liefde har Bert veur heur zus schreven. „Gaandeweg ontstond het idee dat ik wel de tweede stem kon zingen. Dat was het eerste optreden met mijn zus.”

Kannegieter is dan 17 jaor, heur zus drie jaor older. Ze wint, volslagen onverwacht. Later brengt ze ok wal muziek oet in het Engels. „Als ik terugdenk wat we allemaal gedaan hebben en waar we hebben opgetreden, denk ik wauw: best veel eigenlijk!” klinkt ‘t enthousiast. Van optredens in radiostudio’s en op feesten tot hoeskamerconcerten en met het Noord-Nederlands Jeugdorkest in Frankriek en Italië.

De streektaol hef ze in hoes niet metkregen. Heur olders praot allent Drèents met heur opa’s en oma’s. „In mijn omgeving werd nooit veel Drents gepraat. Dat ik Drents ben gaan zingen, komt puur omdat ik ervoor gevraagd ben. Als ik oude opnames terugluister, merk ik dat mijn uitspraak veel beter is geworden. Maar ik heb van mijzelf wel een beetje een Gooise r. Bij de opnames van Zeg wat der loos is moest ik daar echt op letten, want die past niet bij het Drents natuurlijk.”

Muziek hef ze wal van hoes oet met kregen. Heur mam is muzikaal. ,,Het was vanzelfsprekend dat we op de basisschool op blokfluitles gingen en daarna een instrument kozen om te leren spelen. Mijn zus koos voor piano. Ik wilde gitaar leren spelen en ging op les bij een muziekschoon in Stieltjeskanaal; de eigenaar was een echt country-figuur. Die heeft mijn muzieksmaak beïnvloed. Op een gegeven moment kwam mijn zus ook op les en vroeg hij of we geen zangles wilden.”

Zo begunt de zussen te zingen. Die mieste zangtechniek hebt ze later bij Bert leerd, maor in Stieltjeskanaal kreg ze der feduzie in. „Bij zingen komt het voor negentig procent aan op zelfvertrouwen en gevoel overbrengen. Dat hebben we daar meegekregen, net als de country-invloeden.”

Opholden met zingen döt ze niet, maor het is iets veur derbij, zeg ze. Eerst ofstuderen. Wat ze worden wil, wet ze nog niet. „Misschien de advocatuur in of naar het Openbaar Ministerie. Rechter worden lijkt me ook best leuk. Ik denk wel dat het een pittig beroep is, maar als anderen het kunnen; waarom ik dan niet?”