Ria Westerhuis: 'Ik spreek de streektaal van de Riest' Foto: Ben Kleyn
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Dichteres Ria Westerhuis oet De Wiek wordt ok wal ‘de dichteres van de Riest’ nuumd.
„Eigenlijk bin ik gien echte Drent. Ik kom uut Old-Avereest, ongeveer zes kilometer van De Wiek an de aandere kaante van de Riest. Ik heb der een keer een stukkie over eschreven. Dat eindigt mit: Ik bin nog steeds eworteld mit de bienen in Overiessel, mit de kop op het kussen in Drenthe en mit mien lief zwevend boven de Riest.”
Het Riestdal, löp as een rooie draod deur heur leven. De 63-jaorige dichteres nuumt zuchzölf ‘honkvast’. Naodat ze in 1980 samenwonen gung met heur partner in De Wiek is ze nooit weer verhoesd.
Stukkie lopen
Westerhuis bracht veurig jaor heur viefde dichtbundel oet: Dwaalstroom, met het Riestdal as inspiratiebron. Hij is nomineerd veur de DvhN Streektaalprijs. „De bundel is eschreven in de coronatied, toen aw niet zoveule kunden. Ik leup alle dagen een stukkie deur het Riestdal.”
Hier kom ik weg
„Ik leup ok alle dagen even over de begraafplaots hier in De Wiek”, vertelt ze wieder. „En dan deink ie: op een gegeven moment ken ie alle namen op de graven wel, mar ik zag steeds weer neien. Asof ze mij zöchten en wolden da’k in het dörp over ze praoten zul, zodat ze niet vergeten wordt. Ok daor he’k een gedicht over eschreven: Holvaste.”
Liedteksten
Vrogger har Westerhuis een kantoorbaan. Toen ze deur heur gezondheid minder goed warken kun, begunde ze teksten veur Drèentse liedties te schrieven. „Dat kwam umdat ik iene sprak die drok was mit de streektaal en mij vreug of ik niet in het Dreints zingen kun. Nou… Dat leek mij gien goed idee”, gniest ze. „Mar schrieven kun ik wél.”
Ze schref meerdere liedties veur de vroggere Stichting Drentse Muziek Maatschappij (SDMM), ter promotie van streektaolmuziek en komt zo in contact met kunstenares Delia Bremer. Samen brengt ze in 2009 de Drentstaolige erotische dichtbundel Minnezinne oet, die een groot succes wordt.
Westerhuis: „Daor hebbe wij onwies veule wille mit had. Wij hebt hiel Nederland rond-etoerd, tot Amsterdam an toe en der veul connecties an over-ehölden. Soms treed wij nog samen op. A’w veurdraagt in het westen doere wij naost Nederlandstalig wark ok altied een paar Dreintse gedichten derbij.”
Nao Minnezinne volgt heur solowark. Ze warkt ok in opdracht. Zo hef ze vier gedichten schreven die in het Drèents en het Nederlands op de muren van de verpleegofdeling van het neie Isala-ziekenhoes in Möppelt drukt bint. ,,Mooi toch, dat ze daor streektaal an de mure hebben wilt?”
Westerhuis’ eigen wark is ok altied een mix van Drèentse en Nederlandse gedichten. „Ik bin tweetalig. Ze vraogt mij wel iens: ‘Wanneer schrief ie nou in het Dreints en wanneer niet?’ Toen ik veur de zoveulste keer in een interview die vraog kreeg, wus ik het. Miestal as het over mien jeugd, de natuur of dizze streek giet en het dicht bij mijzölf komp, schrief ik in het Dreints. Over de grotere of abstractere onderwarpen schrief ik vake in het Nederlands.”
De streektaol die ze van hoes oet sprek, is gien echt Drèents, vindt ze; het is mengeling met Overiessels. „Ik zeg altied: ‘Ik spreek de streektaal van de Riest’. Vanof Dedemsvaort naor Moppelt, spreke wij an beide kaanten ongeveer diezölfde taal.”
