Bert Rossing: 'Het Drèents heurt bij mij en vin ik heul belangriek'. Foto: Gerrit Boer
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Bert Rossing oet Diever is oetgever bij Het Drentse Boek, eindredacteur van het Drèentse tiedschrift Zinnig en tenielregisseur.
„Mien hart lig bie dingen die te maoken hebben met Drenthe en het Drèents”, zeg Bert Rossing (57). Op zien kantoor bij het Huus van de Taol in Beilen stiet een rij boeken die thuusheurt in die categorie en waor e hiel trots op is, umdat e ze hef muggen oetgeven met oetgeverij Het Drentse Boek, underdiel van ‘het Huus’.
„Ik vin het ok zo mooi as een schriever der emotioneerd van raokt as het bouk oetkomt.” Hij pakt Golden Vissies van Jenny Anna Linde van de kast. „Jaorenlaang schref zij al verhaolen en döt ze met an wedstrieden en nou, nao heur 60e, hef ze heur eigen verhaolenbundel. Geweldig vin’k dat. Bouken binnen zukke belangrieke dingen. Tv is vaok vluchtig, maor bouken en tiedschriften die blieven, die binnen tastbaor.”
Moederskindtie
In het verleden hef e zeuventien jaor bij RTV Drenthe warkt, waor e gevarieerde programma’s meuk, vaak over cultuur. Maor Rossing was ok gedieltelijk bedenker en regisseur van het populaire programma De Trektocht. Toen der bezunigd weur bij de omroep en haost al zien programma’s schrapt weurden, gung e op zuuk naor wat aans. Zeuven jaor leden begund’e bij het Huus van de Taol.
Hier kom ik weg
Rossing gruide diels op in Vries. Het Drèents hef e leerd van zien mam, die oet Eel kwam. „Mien olders hadden ofpraot dat ze tegen mij en mien tweilingzus altied Nederlaands praoten zulden. Mien pap haar ooit stagelopen in Den Haog en der last van had dat e dat niet goud kun. Hij hef tot e oet de tied kwam nooit Drèents tegen oes praot. Mien mam wel. Ik bin een moederskindtie en bin het ok doun gaon. Mien zus was een vaoderskindtie en döt het hielemaol niet, haha.”
Stotteraor
Drèents is in zien leven aal belangrieker worden, vertelt e. „Toun we op mien 10e gungen verhoezen naor de Veluwe ontdekte ik: Drenthe is aans as hier en de taol ok. En dan koj laoter weerom en dèenk ie: dit heurt bij mij. Het Drèents heurt bij mij en vin ik heul belangriek.”
Rossing aodemt cultuur. Zien liefde daorveur begunde al op de legere schoel. „In Vreis weur der veul zungen op schoul. Op de Veluwe kwam ik op een schoul waor veul teneilspeuld weur. Geweldig vun ik dat. Ik was tot mien 17e een dikke stotteraor, behalve a’k zung of teneil speulde. Dan wus ik wanneer ik aodem haolen mus en gung het goud.”
'Bouken en tiedschriften die blieven, die binnen tastbaor'. Foto: Gerrit Boer
Fanfare op de Hondsrug
Tenielspeulen is e altied blieven doen, under meer bij gezelschappen in Assen. Tegenwoordig schref en regisseert e ok Drèentstaolige stukken. In juni wordt de veurstelling Fanfare op de Hondsrug opvoerd in Gasselt. „Het is inspireerd op de film Fanfare van Bert Haanstra, maor ik heb der een verhaol over Gasselt bij in schreven. Het wordt opvoerd deur zeuventien speulers en Harmonie Gasselte in een theaotertie met een tribune veur zeshonderd man die tiedelijk naost het dörpshoes komt te staon.”
Corona hef drei jaor roet in het eten gooid, maor op 14, 15, 16 en 17 juni is het dan echt zo wied, lacht Rossing. „Wij hebben der zoveul zin an. Jaorenlaang hebben wij der naortou waarkt en nou kan het!”