Maud (18) uit Doldersum is één van de Jonge Denkers voor 2026. ‘Mijn vader en ik gaan los met onze gedachten’

Denken, ze zou er dagen mee door kunnen. In een klein dorpje, waar drie rechte stukken weg elkaar kruisen, laat Maud haar gedachten de vrije loop. Niet met een warme kop chocolademelk en een deken, maar in een koude houten stal, met de warme adem van paard Take in haar nek.

De stal is met drie boxen niet al te groot. De grond is bedekt met stro en in de hoek staat een baal hooi. Terwijl de koude door de kieren tussen de planken naar binnen waait, staat ze voor een box waar met witte verf de naam ‘Take’ op is geschreven.

„Dit is altijd waar ik heen ga als ik na wil denken. Of boven op mijn kamer, maar daar is het nu echt een rommel”, lacht Maud, terwijl ze Take over zijn neus aait. De zwarte pony pakt de eerste de beste kans om te ontsnappen aan alle aandacht en rent het weiland in. „Hij is al twaalf jaar mijn beste vriend. Meestal is hij heel kalm, dan zit ik in zijn box en kan ik rustig denken terwijl hij met zijn lip over mijn knie aait. Nu is hij wat zenuwachtig.”

Binnen staat naast een grijze bank een fotolijstje. Daarop staat Maud niet langer in de roze blouse en de spijkerbroek die ze nu aan heeft, maar in een net dressuurpak met een elegant bruin paard naast haar. „Dat is Boy, hij is nu met pensioen. Ik rijd dressuur, maar heb geen eigen paard meer. Zowel paardrijden als het denken en schrijven vind ik heel leuk om te doen.”