Eelco de Groot mag zichzelf een Six Star Finisher noemen. Foto: Siese Veenstra
Zeven marathons, binnen negen maanden op drie werelddelen. 295 kilometer rennen. Voor Eelco de Groot (45) uit Beilen voelt het nog steeds onwerkelijk: in 2025 voltooide hij alle zeven World Marathon Majors – Tokio, Boston, Londen, Sydney, Berlijn, Chicago en New York – in één kalenderjaar.
Eelco ademt hardlopen. Zelfs voor dit verhaal had hij ’s ochtends vóór 10.00 uur al een hardlooprondje gedaan. Zijn hardloopavontuur begon in 2012 met een toevallig aangeboden startbewijs. „Een collega vroeg of ik mee wilde doen aan de 4 Mijl van Groningen”, vertelde hij. „Ik liep mee, dronk daarna een biertje met de groep en dacht: dit is eigenlijk best leuk.”
Het bleef niet bij dat ene loopje. Startbewijzen werden vaker doorgeschoven en de afstanden werden langer. „Het ging van kwaad tot erger. Van tien kilometer naar een halve marathon, en toen dacht ik: dan moet ik ooit ook maar een échte marathon lopen.”
In 2017 liep hij in New York zijn eerste marathon. De stad, de sfeer, de massa lopers, het raakte hem meer dan verwacht. Terug in Nederland viel hij van de ene verbazing in de andere bij de Zevenheuvelenloop. „Zo weinig publiek en deelnemers… dacht ik. Is dit het? Houdt mijn hardloopcarrière hier op? Ga ik hiervoor trainen?”
Later dat jaar zag hij een video over Sam Blom bij de NOS, die alle zes majors in één jaar had gelopen. „Ik dacht meteen: Vet! Dat wil ik ook. Mijn nieuwe uitdaging was gevonden.”
Hoe is het gelukt?
„Het was een enorme uitdaging. Ik dacht dat je je gewoon inschreef, maar sommige marathons vereisten kwalificatie of loting. Voor Londen bijvoorbeeld waren er meer dan een miljoen geïnteresseerden, maar slechts 10.000 startplekken voor buitenlanders. Het was bijna onmogelijk om alles in één jaar te regelen. Dat deed je niet even.”
„Daarom nam ik contact op met reisorganisaties zoals TUI en Run2Forty2. Zij boden marathonreizen aan met een gegarandeerd startbewijs, en ik hoopte dat zij iets voor me konden regelen. Op een gegeven moment liet Run2Forty2 weten dat ze het voor mij konden organiseren in 2021. Ik werd helemaal wild van enthousiasme en was blij.”
De Groot rennend in Londen. Foto: Eigen foto
„Maar corona gooide roet in het eten. Dat hakte erin. Je leeft ergens naartoe, spaart, traint en droomt… Wellicht zou ik deze kans nooit meer krijgen, maar ik hield vol en bleef de organisaties schrijven.”
„In september 2023 kreeg ik opnieuw een mail van Run2Forty2: 2025 wordt jouw jaar. Wil je het nog steeds? Ik reageerde meteen: natuurlijk, schrijf me maar in. Ik kon het bijna niet geloven. Het was een euforisch moment, alsof ik al een marathon had gewonnen. Ik denk dat ik nog nooit zo hard had gejuicht en zo blij door de woonkamer had gerend.”
Hoe was het om daadwerkelijk te lopen?
„Het klinkt cliché, maar het gevoel overtrof alles. Van maart tot november – negen maanden – vloog voorbij. Elk hoogtepunt volgde op het andere. Het was supergaaf en ik had het niet willen missen. Ik was ontzettend trots en zou het zo weer doen.”
„Tegelijkertijd was het een rollercoaster aan emoties. In Tokio kreeg ik het bericht dat een goede vriend, die later met mij en samen met zijn vriendin mee zou gaan naar de laatste marathon in New York, was overleden na een hartstilstand tijdens The Carbage Run. Dan zit je alleen in een hotelkamer aan de andere kant van de wereld. Je droom gaat door, maar hun wereld staat stil. Dat kwam keihard binnen.”
De Groot in actie tijdens zijn eerste marathon van het jaar in Tokio. Foto: Eigen foto
„Andere momenten waren juist overweldigend mooi. In Berlijn bleek dat naast familie en vrienden ook een groep collega’s in het geheim was overgekomen. Ik trok de deur van een restaurant open en zag vier mensen die ik totaal niet had verwacht. Dat zijn van die momenten waarop je even moet slikken.’’
Hoe heb je getraind?
„Ik heb er natuurlijk even op moeten wachten, maar zodra dat nieuws kwam, dacht ik: nu moet ik een plan maken om fris, fruitig en vooral fit aan de start van die marathons te staan. En ik besloot een plan te maken om vanaf 1 januari 2024 toe te werken naar een fitte start in maart 2025.”
„Daarvoor nam ik contact op met een trainer die een strak en uitgebalanceerd schema voor me maakte. Ik heb ruim een jaar serieus getraind en daar ook het nodige voor moeten laten. Ik ben een fanatieke wintersporter, maar dat liet ik dit jaar schieten. Ook geen voetbaltoernooien of volleybal. Een ongeluk zit in een klein hoekje.”
„Uiteindelijk ging het me relatief makkelijk af. Ik bleef blessurevrij. Ik hoefde niet achterstevoren de trap af, had geen kramp en nergens last van. Nou ja… op één blessure na. Tijdens de marathon van Chicago verstapte ik me licht, omdat ik te veel met de omgeving bezig was en niet goed oplette. Sommigen zeiden dat het door vermoeidheid kwam. Maar ik gaf gewoon de schuld aan de weg, die lag in Chicago nu eenmaal minder goed erbij dan in Assen en omstreken.”
Welke marathon verraste je het meest?
„Sydney was magisch. Ik liep daar over de Harbour Bridge, langs het Opera House… allemaal dingen die je normaal alleen in films ziet. En ineens was ik daar zelf, het voelde onwerkelijk. Het parcours was prachtig. Daar liep ik ook mijn PR, en dat was bijzonder, want het was nogal een heuvelig parcours – iets wat mij normaal gesproken niet ligt.”
„Ook mijn laatste marathon in New York was speciaal. Toen ik in het startvak van New York stond, dacht ik: dit is de laatste keer. Dat idee sleepte me makkelijker door die laatste 42 kilometer heen. Want 42 kilometer hardlopen is nooit écht leuk. Maar als je weet dat dit de laatste is, kun je er meer van genieten.”
De laatste honderd meter in Central Park voelde euforisch: het was gelukt. ,,Het was een enorme ontlading en vooral heel veel vreugde. Ik wilde zo snel mogelijk naar mijn vriendin, moeder en haar man om dit succes te vieren. En ook mijn eerste biertje na een jaar weer drinken. Het was pure blijdschap.”
De Groot euforisch na de finish bij zijn laatste marathon in New York. Foto: Eigen foto
Wat nu?
„Ik ben ontzettend trots. Voor deze prestatie is een speciale medaille ontworpen, waarbij je de medailles van alle major marathons in elkaar kunt klikken. Die trofee staat nu in de woonkamer. Voor 2026 is mijn doel om een marathon te lopen onder de drie uur.”
„Of misschien nog mooier: in 2027, samen met Sam Blom – door wie ik geïnspireerd ben – de Nine Star Medal halen, als Kaapstad en Shanghai worden toegevoegd aan the World Marathons Majors.”
