Havelter wijnboer Peter Pels gaat afbouwen, Dilana Verheijen uit Meppel pacht zijn wijngaard: ‘Ik ga ten onder aan mijn passie’

Het was al het plan om bij de watertoren aan de Steenwijkerstraatweg wat wijnranken te plaatsen. „Maar het is nooit de bedoeling geweest om daar wijn van te maken, daar is er te weinig ruimte voor. Dat is meer educatief bedoeld om bijvoorbeeld verschillende wijnrassen te tonen en snoeicursussen te geven”, legt ze uit. „Dan mag ik vast wel een keer komen begeleiden”, lacht Peter.

De inwoner van Havelte wordt over twee weken 65 jaar en wil het na 20 jaar druk te zijn geweest met Wijngoed Havelte wat rustiger aan gaan doen. „Ik ga ten onder aan mijn passie. Ik heb kleinkinderen en mijn familie doet allemaal leuke dingen, maar ik kom er niet aan toe. Ik heb besloten om het over een andere boeg te gooien. Ik heb mijn vrouw Winie gevraagd of de zaak verkopen of verhuren. Dat werd het laatste, want wij willen hier blijven wonen.”

Een aantal mensen had interesse, via een van hen kwam Dilana in beeld. „We hebben gesprekken gevoerd en er is een duidelijke klik. Dat was in juni, Dilana is meteen als vrijwilliger gaan helpen in de wijngaard om alvast te kijken of het echt wat voor haar was.” Afscheid van de wijngaard nemen is voor Peter een beetje lastig, daarom is hij gewoon beschikbaar om Dilana te helpen bij alle voorkomende werkzaamheden en om haar uiteraard van advies te voorzien. „Ik help een paar dagen in de week, maar steeds een beetje minder”, verzekert Peter.

Wat Dilana Verheijen met wijn heeft? „Ik drink het graag en heb er altijd belangstelling voor gehad. Ik heb hobbymatig een wijncursus gevolgd en het leek me daarna enorm leuk om zelf een wijngaard te hebben. Daar moet je echter wel wat meer grond en ervaring voor hebben”, beseft de 36-jarige onderneemster. Sinds ze bezig is in Havelte, kwam er ook nog een ander aspect om de hoek kijken. „We zijn nu continu met de watertoren bezig, de wijngaard brengt me rust, ik ben daar helemaal alleen met mijn gedachten.” Peter kijkt op: „Ik heb precies hetzelfde, als ik de wijngaard werk, komen er ook allerlei ideeën omhoog borrelen.”

Ze spreekt zelf van een mooie combinatie. „Ik kan hier lekker buiten zijn en fysieke arbeid verrichten. Mijn man heeft wat minder met het platteland. Dit is echt ideaal, ik kan er op de fiets naartoe.” „En Dilana kan alles gebruiken: de ontvangstruimte en de machines”, voegt Peter er aan toe. De naam Wijngoed Havelte blijft bestaan, maar er kan wel een andere naam op de flessen komen te staan. „Maar wat nu op dit moment wordt geoogst, is natuurlijk het werk van Peter. We stoeien nog over een nieuw dubbeletiket.”

Terwijl Peter en Dilana buiten aan de picknicktafel hun verhaal doen, zijn op deze maandagmorgen ruim vijftien vrijwilligers druk doende de blauwe druiven te oogsten. Het tempo ligt hoog, maar dat moet ook wel. De druiven moeten dezelfde dag nog naar Vijlen, waar de beste wijnmaker van Nederland zetelt. „We hebben dit jaar een super-opbrengst”, juicht Peter. Het ligt in de lijn der verwachting dat die groep vrijwilligers ook volgend jaar weer opdraaft als Dilana de scepter zwaait.

Zo net na de oogst wordt het allemaal wat rustiger aan de Slagdijk 1, een mooie periode voor Dilana om de kennis bij te spijkeren. „Maar het meeste leer je in de praktijk hoor”, weet ze ook wel. En dan ligt er vanaf februari/maart een schone taak op haar te wachten, want de wijnen van Peter zijn door de jaren heen met talrijke medailles bekroond. „Halverwege het jaar kun je bepalen wat voor soort wijn je wilt maken, champagne bijvoorbeeld. Wijn maak je uiteindelijk in de wijngaard”, benadrukt Peter. „Maar in Vijlen kan die nog wel iets worden aangepast”, weet Dilana inmiddels.

De combinatie watertoren-wijngaard zal passen en meten worden, maar omdat Peter gewoon nog steeds een aantal dagen per week beschikbaar is in de wijngaard, gaat dat volgens Dilana goedkomen. „Voor mij is het wel moeilijk om afstand te nemen, maar ik vind het mooi om mee te maken welke ideeën de jeugd heeft”, stelt Peter. „We hebben er zin in, we zijn blij dat we elkaar hebben gevonden.” 2025 is een overgangsjaar en in theorie kan Dilana daarna nog aangeven dat het toch niet te combineren valt. Ze gaan er niet van uit. De ervaren Havelter wijnboer schetst nog wel dat alles wat je in theorie leert, in de praktijk altijd anders uitpakt. „Ik heb nog nooit een jaar uit het boekje meegemaakt. Je hebt met de natuur te maken, maar saai is het nooit. Rijk word je er ook niet van, maar het allerbelangrijkste is dat je er gelukkig van wordt”, zijn de wijze woorden van Peter Pels, waarna Dilana instemmend knikt.