Woonbootbewoners in Assen komen op voor hun tuintjes in boswal. 'We moeten overal altijd extra voor vechten'

Kronkelende paadjes met houtsnippers, tuinkabouters, rondscharrelende kippen, verstopte zithoekjes. Enkele woonbootbewoners aan de Groene Dijk leefden zich helemaal uit in de boswal tegenover hun stulpjes. Ze creëerden er gezellige tuintjes, die op veel bekijks kunnen rekenen van voorbijgangers. „Mijn kleinkinderen vinden het geweldig om hier te spelen. Ze kamperen er ook weleens in een tentje aan de sloot”, zegt Aly Joustra.

Ze woont al 27 jaar in een boot aan de Groene Dijk Noordzijde, uitkijkend over het water van het Noord Willemskanaal. Ze zit zaterdagmiddag op het terras van Lenny Meijer, die 24 jaar in een woonark woont. Beide vrouwen maken zich druk om de toekomst van de boswal. Ze vrezen dat de wal vanwege het flexwonenproject aan de andere kant van de wal stevig wordt teruggesnoeid en dat het beheer weer in handen komt van de gemeente.

Meijer liet anderhalve week geleden van zich horen als inspreker bij de gemeenteraad over het flexwonenproject. „Dat deed ik namens alle woonbootbewoners.” Op het bedrijventerrein aan de Groene Dijk wil Assen 150 flexwoningen bouwen om woonruimte te bieden aan groepen die nagenoeg kansloos zijn op de woningmarkt, zoals statushouders, spoedzoekers, starters en jongeren. Donderdag neemt de gemeenteraad van Assen een besluit over dit plan.

„We zijn helemaal niet tegen de komst van deze mensen”, zegt Meijer. „Dat wordt een buurtje net zoals de woonbootbuurt: een waarin iedereen anders is en zichzelf mag zijn.” Het gaat de woonbootbewoners vooral om het boswalletje met alle gezellige tuintjes, tegenover de woonboten. De boswal is van de gemeente, maar de woonbootbewoners doen er al 13 jaar zelf het onderhoud. „We voelen ons verantwoordelijk voor onze eigen leefomgeving. De gemeente heeft gestimuleerd dat we het zelf deden”, zegt Meijer.

De woonbootbewoners willen dat de boswal behouden blijft, zodat ze niet meteen vanuit hun voordeur tegen het flexwonenproject aankijken. Maar in oktober vorig jaar zagen ze opeens hoe een machine een deel van de boswal halveerde. „De uitleg was dat het een foutje in de communicatie was.” Tot hun schrik zagen ze een maand geleden opnieuw een snoeiploeg aan het werk in de boswal. „Het schouwpad langs de sloot werd verbreed, zodat daar in de toekomst grotere machines langs kunnen om de sloot schoon te maken”, vertelt Meijer. Het leidt tot boosheid bij de woonbootbewoners.

Erzit een diepgeworteld gevoel achter: de Assense woonbootbewoners zien al decennialang toe hoe de bebouwing stilaan richting het water kruipt. Ooit was het woonbootbuurtje de rand van Assen. Maar nu de wijk Kloosterveen in sneltreinvaart uit de grond is gestampt, liggen de woonboten niet meer aan de stadsrand.

Bovendien zijn tien jaar geleden aan de Groene Dijk een brandweerkazerne, een klein bedrijventerreintje en de hockeyvelden gekomen. „We zijn helemaal omzoomd”, zegt Joustra.

„Daar hebben we nog nooit moeilijk over gedaan’’, vervolgt Meijer. ,,Maar nu krijgen we een beetje het gevoel dat we straks onze tuintjes moeten afstaan, terwijl wij het beheer doen. De gemeente heeft hier 13 jaar niets aan gedaan.” De twee vrouwen laten daarom nadrukkelijk van zich horen, zodat de woonbootbewoners niet vergeten worden. Joustra: „We moeten altijd heel erg vechten om iets gedaan te krijgen. We zijn hier een vrijstaatje, maar we laten ons niet in een hoek drukken.”