Henk Wilms uut Assen is mulder op de meul in Raol. Foto: Marcel Jurian de Jong
Henk Wilms uut Assen is mulder op de meul in Raol. Zien enthousiasme veur meulens begunde op de middelbare schoel. Hij dee de opleiding tot mulder op zien 18e en is nou zölf instructeur.
De zun schient en de wieken van de meul in Raol dreien rond tegen een blauwe lucht. An ien van de wieken wappert een regenboogvlag. ‘Vrede’ stiet derop.
In de meul prat mulder Henk Wilms uut Assen met mèensen uut Rotterdam. „Met hen praat ik Nederlands. Zodra zij weg zijn, praat ik weer plat”, lacht de mulder.
Niet veur stramme types
Wilms weur geboren in 1955 in Eext. Vanof zien olderlijk huus kun hij de meul van Gieten goed zien. „Je keek daor over een vlakte naor Geeten.” Of de liefde veur meulen deur dat uutzicht begunnen is? Dat wet e niet, maor toen der op de middelbaore schoel een geschiedenisproject was over meulen, gung bij Wilms wel een vlammegie braanden. „Ik begunde op mien 18e met een opleiding tot mulder bij de meul op Nieveen.”
Hier kom ik weg
Later was e mulder op Emmer-Compas, in Geeten en nou alweer acht jaor in Raol. „En ik leid neie mulders op. Meesttieds bint dat 60-plussers, maor wij zulden der hiel geern jongern bij hebben.” Mulder wezen is niet veur stramme types. „Je möt in de wieken klimmen kunnen as daor wat met loos is.”
Bouwpakket
„Dizze meul is een grondzeiler”, zeg Wilms. De meul in Raol stiet op een bult. „Dat is zo daon, zodat e goed wind vangen kan. Je möt je veurstellen dat decennia leden al die Staatsbossen der nog niet waren. De wind har vrij spel.”
Wilms zeg dat de bouw van de meul in Raol niet praktisch is. „Aj graan malen wilt, moej eerst al die zakken de bult op en de meul in sjouwen.” Maor het was neudig um hum op een verhoging te bouwen, umdat de mulderswoning naost de meul aans te veul wind vortnimmen zul.
Hier kom ik weg
De streektaolrubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. As kandidaten plat praot, wordt ze in heur eigen variant van het Drèents citeerd. Schrievers Jessica Bonnema en Annemiek Meijer gebruukt heur eigen variant: resp. het Zuudoost-Veen- en het Zuudoost-Zaand-Drèents.
Een meul is volgens Wilms eigenlijk een bouwpakket. Alles zit met holten verbindings in mekaar. Je kunt een meul bij wieze van spreken zo uut mekaar halen en argens aans weer in mekaar zetten, legt de mulder uut. „Vrogger brak der ok nogal ies braand uut in meulens. De rem en dreiende verbindings in een meul gaot van iezer op holt, of holt op holt. Dat wordt soms gloepends hiet. En aj ienmaol de braand derin hebt, dan moej ’t op een lopen zetten. Der is met zoveul holt gien holden meer an.”
Pannenkoekenmeel
Tieden veraandern en de wind nemp volgens Wilms of. „Dat komt onder andere deur de bebouwing. Hoe meer wij bouwt, hoe minder ruumte de wind hef um gang te maken. En deurdat het klimaat veraandert, hew aandere wind. Die lek ok daordeur wel minder stark te worden.”
De meul in Raol is een monument en maolt nog altied graon. „Bijveurbeeld veur pannenkoekenmeel”, zeg Wilms.
Hij ontvangt ieder jaor zo’n drie- tot veerduzend bezukers. „Mijn vader kwam in de Tweede Wereldoorlog met een bordje om zijn nek aan op het station in Assen. ‘Ik heb honger’ stond daarop”, zeg de Rotterdamse toerist die met Wilms stiet te praoten. „Een familie uit Rolde heeft hem opgevangen. Ik koop hier altijd pannenkoekenmeel ter herinnering aan hem.”