Streektaolambassadeur Diana Huizing oet Hollandscheveld: 'Mit taal kuj mooie dingen doen' | Hier kom ik weg

„Meinsen zegt wel ies tegen mij: ‘Ach, dat stomme Dreints. Vrogger toen wij naor ’t Hoogeveine naor de middelbare schoele gungen, wordden wij as dörpskiender uutemaakt veur domme boeren’. Dan zeg ik: ‘Dat ligt niet an dat Dreints, mar an daj van huus uut niet goed Nederlands eleerd hadden’. Aj oe op schoele niet in het Nederlands kunt uutdrukken, hej wel een probleem.”

Diana Huizing (50) har daor as kind gien last van. Heur olders voedden heur en heur breurtie tweetaolig op. Ze preuten Drèents, maor ok Nederlands tegen de kinder. „Daor he’k echt veurdiel van ehad. Ik schakelde ok zo umme. Op het schoelplein preut ik met vriendinnegies plat en in de klas Nederlaands.”

Drèents praoten blef Huizing, die in juni Yvonne Bijl opvolgde as streektaolambassadeur veur het Huus van de Taol in de gemiente Hoogeveen, altied doen. Ze is 27 jaor juf west, waorvan roem 24 jaor op heur olde basisschoel in Hollandscheveld. „Ja, ik bin hiel arg Hollandscheveld-minded”, lacht ze. Ze is der geboren en getogen en nooit weg west.

Ok in het underwies kwam de streektaol van pas. „Ik gaf wal ies Dreintse les, maor oldergesprekken dee ik ok wel in het Dreints as ik wus dat de olders plat preuten. Op een schoele waor ik as invaller ewarkt hebbe, mus ik iens een lastig gesprek voeren mit een moeder. Toen ik markte dat ze plat preut, bin ik ok Dreints gaon praoten. De volgende dag pakte ze mij bij de arm en bedankte ze mij. ‘Eindelijk iene waor ik gewoon mit kan praoten’, zee ze. En dat allent deur de taal, hè! Mit taal kuj mooie dingen doen.”

Toen ze vanwege heur gezondheid mus stoppen in het underwies is ze de docentencursus Drèents gaon doen bij het Huus van de Taol. Ze gef nou Drèentse les an volwassenen. „Het mooiste is aw een groep cursisten hebt waorvan de helft Drèents is en de ander helft nei is in de provincie. Dan kooj nog wel ies mooie taalverhaspelingen tegen.”

„Zo bint der veurbeelden van Drenten die neie buren kriegt van buten Drenthe”, vertelt ze wieder. ,,Dan zeg de Drent: ‘Ie koomt mar es langs aj ‘t wachten kunt’ en dan denkt die nei-Drent dat e wachten mut tot e uuteneudigd wordt. En zo koomt zo nooit bij mekaar, haha.”

Sinds anderhalf jaor is Huizing ok trouwambtenaor bij de gemiente Hoogeveen. De ceremonie döt ze in het Drèents as stellen dat wilt. „Sommigen hebt het idee dat officiële plechtigheden altied in het Nederlaands mut. Maor waorumme eigenlijk, aj zölf altied plat praot?”

As streektaolambassadeur giet Huizing zuch nog meer inzetten veur het promoten van de streektaol, samen met heur taolvrijwilligers in Hoogeveen. Der is op streektaolgebied nog wal wat wark te doen, vindt ze.

„Waor ik mij woest umme kan maken, is dat sommige mitwarkers in de oldernzörg van heur leidinggevende te heuren kriegt dat ze allent Nederlaands magt praoten. Terwijl oldere meinsen die as dement wordt, juust terugvalt op heur eerste taal, vake het Dreints. En dan hamert ze tegeliek zo op cliëntgerichtheid. Dezölfde taal spreken is toch juust cliëntgericht? Mit zulke leidinggevenden wil ik wel es um taofel.”