Rode koppies in Sleen: zo keken Argentijnen en Nederlanders samen naar kwartfinale WK

De Nederlanders zijn ruim in de meerderheid, maar zingen het Wilhelmus niet mee. Slechts een klein applausje met een ‘kom op’ klinkt na afloop op. Neem dan moeder Christina Argüello Paz. Die zingt het Himno Nacional Argentino uit volle borst mee. Haar zoon Diego, (‘Nee ik ben niet vernoemd naar Maradona’) staat rustig achter de bar. ,,Ik ken het Argentijnse volkslied niet. Ach, het maakt mij niet uit wie wint.”

In het cafédeel van groepsaccommodatie ‘t Hunebed in hartje Sleen hangen Oranjevlaggetjes aan het plafond. Mariana del Mar Argüello Paz heeft de lichtblauw-witte Argentijnse vlag met de zon in het hart meegenomen. Ze zwaait ermee: ,,Argentinaaa.” Haar dochter Noëlia heeft een Nederlands vlaggetje op haar rechterwang geschminkt en een Argentijns vlaggetje op de linkerwang.

Richard Rolink en zijn Argentijnse vrouw Selva Argüello Paz zijn sinds een half jaar de eigenaren van ‘t Hunebed in hartje Sleen, het horecapand waar vroeger hotel-restaurant Zwols zat. Ze hebben buren, kennissen uitgenodigd voor de kwartfinale van het WK voetbal. En natuurlijk de broer, zus en moeder van de Argentijnse familie Argüello Paz uit Emmen.

De familie Argüello Paz vluchtte in de jaren zeventig voor het regime van de beruchte dictator Videla van Argentinië naar Spanje. Die zag Nederland in 1978 de finale van Argentinië verliezen, na verlenging. Het gezin vertrok het gezin naar Spanje, vanwege de taal. Na een jaar verhuisden ze naar Nederland.

De bal rolt in het stadion in Qatar. Selva: ,,Ik heb buikpijn.” Het spelt golft op neer, al is Argentinië beter aan de bal, erkennen de Nederlanders. Maar dan, de 34ste minuut. Na een steekpass van Messi scoort Molina de 1-0 voor Argentinië. Mariana slaat de handen voor haar ogen. Ze juicht van binnen. Moeder Christina glimt van alle kanten en gaat door met waar ze mee bezig was, olijven uitdelen. ,,Fout van Blind”, gonst het door de zaal. Nederlands Sleen heeft er de pee in. We komen er niet echt aan te pas en na een hoop gele kaarten luidt de conclusie: Berghuis moet erin.

Het verzoek wordt verhoord. Berghuis speelt de tweede helft. De spanning loopt op in ‘t Hunebed. Glazen bier worden sneller leeg gedronken dan normaal. Handen van de Nederlanders gaan naar de oren na een bijna-kans voor Oranje. De Argentijnse vrouwenbrigade ziet het glimlachend aan. Al weten zij nog niet helemaal zeker dat Messi en co winnen. De vrije trap van Messi gaat net over het doel. ,,Aaah”, roept Mariana en ze plukt aan haar haar.

Nederland bakt er niet veel van. ,,Ik ga naar huis”, zegt Remon Lasker. Tot overmaat van ramp krijgt Nederland een penalty tegen. ,,Nee he.” Messi maakt de 2-0. ,,Het is bekeken.” Mariana glimlacht en gooit haar haar los. ,,Maar penalty’s vind ik niet leuk.” Argentinië lijkt zeker van de halve finale.

Maar dan kopt Wout Weghorst de 2-1 binnen. Het is een hectisch slotfase op het veld en ook in ‘t Hunebed in Sleen. Er wordt geschreeuwd, steeds harder. ,,Rode kaart”. De koppies worden rood. Maar het ongelofelijke gebeurt, Weghorst maakt de gelijkmaker. ,,Jaaaaa!’’ ‘t Hunebed ontploft.

Verlengen. Iedereen moeten bijkomen van de 2-2. ,,En nu gaan we winnen”, zegt Remon Lasker. ,,Als het penalty’s worden, ga ik niet kijken”, zegt Mariana. Argentinië zet Nederland onder druk, maar we houden stand. Tot aan de laatste minuut. ‘’Aaah, paal.” En dan strafschoppen. Mariana zit aan de bar, met de rug naar het scherm. Ze hoort alleen dat Nederland de eerste twee mist. Afgelopen, denkt iedereen. Argentinië schiet nog een keer naast, maar de beslissende strafschop gaat er in. Argentinië is door. Nederlands Sleen huilt.