Overdag met verrekijkers, ’s avonds en ’s nachts met warmtebronzoekers en zoeklichten. In het normaal gesproken rustige buitengebied van Elim en Hollandscheveld wordt de wolf de laatste week dagelijks gespot en dat zorgt voor veel toeristen. Tijd voor een avondje wolvensafari.
Met de lampjes van onze telefoons schijnen we in de modder in de berm, op zoek naar een spoor dat vier keer zo groot is als een gemiddelde afdruk van een hondenpoot. Die wolvenpoten zijn enorm. Het is tien uur ‘s avonds, pikdonker, het waait hard en echt waar, ieder geluidje klinkt verdacht. Er zijn net meerdere wolven gespot in het weiland onder een hoogspanningsmast op de weg waar we staan en met een stel vriendinnen hopen we de dieren vanaf een afstand te zien.
Buurtapp
De zichtmeldingen van de wolf komen binnen via beheerders van de buurtapps in Kerkenveld, Hollandscheveld en Elim. Die apps zijn bedoeld om de eigenaren van vee te waarschuwen voor de wolf, maar wordt ook gebruikt om toch een glimp op te vangen van het dier. Je bent alleen welkom in de app als je in de buurt woont of wanneer je dieren in de omgeving hebt staan.
Eén vriendin durft niet uit de auto, de ander rijdt en wij durven met z’n tweeën op onderzoek uit te gaan. We doen onze lampjes uit omdat we geen spoor vinden en dan klinkt in de verte een soort schreeuw. We schrikken en kijken elkaar aan. ,,Dit is nog griezeliger dan een spooktocht”, zegt vriendin lachend tegen me. ,,En even een besefmoment: straks kijken we op en staan we oog in oog met de wolf. O, wat eng.”
We staan in de berm op de Elimmerweg in Elim, een lange weg tussen Elim, Hollandscheveld, Kerkenveld en Schuinesloot. Normaal rijdt er amper een auto. Dat is nu wel anders. In een karavaan rijden mensen af en aan. Omdat het zo donker is zie je overal lichtjes van auto’s die rondrijden, ik denk in totaal wel een stuk of 50. Soms zitten de wolvenspotters met z’n tweeën in de auto, maar vaak zitten er kinderen op de achterbank met de telefoon in de aanslag. Mensen hangen op de plek waar de wolf voor het laatst is gezien met zoeklichten uit de auto. Ze schijnen het pikdonkere bouwland over.
Wij pakken het iets anders aan. We zoeken dammetjes op om de auto op de te draaien en proberen land voor land af te zoeken met het grote licht van de auto. ,,Stop! Zie je dat? Dat lijken wel ogen!”. Langzaam draait de chauffeuse de auto weer terug en schijnt met de lampen op de plek waar ze denkt dat ze de ‘lichtjes’ heeft gezien. Nee, toch niet.
De chauffeuse weet veel van honden en probeert zich in het wilde dier te verplaatsen dat vrij rondloopt in Drenthe. ,,Wat zou jij doen als je zoveel mensen en auto’s ziet? Precies, je verschuilen op de plek die veilig is”, zegt ze stellig als we weer heel veel auto’s op een kluitje zien staan. ,,In ieder geval niet blijven op de plek waar zoveel lawaai en licht is.”
Rustige plekken opzoeken
En dus doen we nu het tegenovergestelde van wat we eerst deden. We zoeken op de rustige plekken. Totdat er een melding binnenkomt. ‘Twee wolven gespot aan de Ritmeesterweg in Hollandscheveld’. Met het gaspedaal ingedrukt crossen we er naartoe. Als eersten zijn we er in ieder geval niet. Een stuk of vijf auto’s staan al op de plek die wordt genoemd. De een met een nog groter licht dan de andere.
We blijven even staan en kletsen een tijdje met de mensen die ter plaatse zijn. De een heeft een grondige hekel aan het dier en knalt de wolf het liefst neer, de ander vindt het fascinerend om er een in het echt te zien en staat zelfs overdag met een verrekijker aan de Elimmerweg in de hoop er een te spotten. Het wordt steeds drukker en grote kans dat de wolf allang weer gevlogen is. Het is ondertussen bijna middernacht en jammer genoeg hebben we de wolf nog niet gespot.
Na een paar uur vinden we het welletjes. De komende tijd houden we de buurtapp in ieder geval goed in de gaten. Een ding is zeker: of je nou voor- of tegenstander bent, voor spanning zorgt het in ieder geval wel.
