Lamert Kieft döt verslag van de gebeurtenissen in zien woonplaots, argens in Zuudwest-Drenthe. Beeld: Coen Berkhout | Midjourney
Ibrahiem de Afrikaanse vluchteling mag na het werk graag even opsteken in het café De Eveltas alhier van de kastelein Jans-Maria Tissing, na een drukke dag voor enige verversingen.
„’n Pilsie graag”, aldus Ibrahiem aan de kastelein Jans-Maria Tissing in het verder geheel lege café, „en zet der mij mar even een schoon börreltie naost aj wilt. Ik bin wat kold op de botten; ik rèeken dat dit van dat mistige weer aal kump. Niks an.”
„Hej de beëdiging van president Trump nog eziene? Wat is ’t een mannegie, niet? Een grote bek mien jonge, ja hiel verschrikkelk heur. Laow hopen dat alles goed kump in de wereld; ik bin der wat dat angiet niet hielemaole gerust op” en Ibrahiem de Afrikaanse vluchteling voorzichtig van diens schone borreltje nipte, gevolgd door een ferme slok goudgele rakkert. „Hè jong, hè jong; lekker heur”, aldus Ibrahiem, „dat giet der in as ’n domeneer in de karke.”
Bezeten van de macht
„Ik heb der niet veule van eziene, van die beëdiging niet; ik kun der zowat niet naor kieken, naor die bende daor”, meende de kastelein Jans-Maria Tissing, „mar toe mar: we zult zien wat ’t wordt mit Trumpe. ’t Is wat dat angiet gewoon ofwachten, of niet dan; veule meer kuj ok al niet doen”, aldus Jans-Maria.
„Aj zo bezeten bint van de macht, dan binj feiteluk een stumper heur, laow mar eerlijk weden”, aldus Ibrahiem de Afrikaanse vluchteling, „en ’n normaal gezinsleven hebt zukkende ok al niet. Hej dat vrouwgie van hum wel ies goed bekeken? Die kek of ze ’n iesbeer opevreten hef. Gien vrouwgie daj zegt van: jongens, ik knappe vandage mooi op tied op de kouwe an, ies even kieken of der nog wat te rikkebokken valt daorzoot...”
Miesgaster van n kirl
Op dit punt aangekomen of daar trad Wipke Tissing-Bosklopper in ’t gelagkamer, waarals de kastelein Jans-Maria Tissing mee getrouwd en een Groningse is; het is niet anders. „Goiedag mit joen baaident”, aldus Wipke Tissing-Bosklopper, „wat zai ik Afrikoan, bist an jannever? n Lekker klokje, nait? Hooghoudt oet Grunnen mien jonkje, nait van dei Vraize jandoedel oet vaaierkaante flezze. Jans-Maria, wost mie ook wel eefkes ’n glaskevol intappen, k bin wat mieterg in pokkel. ‘n Zeupke is goud tegen de wörms”, aldus zij.
„Wip, wat vienstoe nou van dei Trump?”, vroeg haar Ibrahiem de Afrikaanse vluchteling af. „Ik viend ‘t ‘n miesgaster van n kirl”, meende Wipke Tissing-Bosklopper, „’n schiethoes van n vent. Heden, heden, hij slagt der ja ien om as Maal Jan maank hounder. Harrekakkel nog aan tou, wat n boudel doarzoot in Amerika”, aldus Wipke Tissing-Bosklopper.
‘Rare tieden’
„Hest zeker ook wel heurd dat ze de genderpersonen doar verbaiden willen?”, vroeg haar Ibrahiem af, „k heb begrepen dat ze ook ofwillen van lesbo’s, bio’s, hetero’s en homo’s. Vot der mit. Nog eefkes en ze hollen sikkom gain staarveling meer over daor. Jans-Maria, woj mij nog wel ’n maol ’t zelfde intappen asteblieft? Nim der zelf ok iene, wij mut oens verdriet mar wat verdrinken, wat oe. ’t Bint rare tieden, ’t kan mar zó gebeurd weden. Wip ok nog ’n klokje? Tou mor mien wicht hör, schoam die mor nait veur dien gezond”, aldus Ibrahiem (welke div. streektalen beheerscht, zodat hij nooit om een woordje verlegen zit.)
Zo dreigde ’t nog gezellig te worden, totdat Iebrahiem de Afrikaanse vluchteling een blik op diens horlogeklokje wierp. „Luu, ik knap op de kouwe an”, aldus hij, „mooi op tied nog. Ies even zien of daor nog wat te eh… beleven is. Kan ik ieders geval mar beter niet an kommen zetten mit de piepen vol, want dan bint mien kaansen zo goed as verkeken”, aldus hij.
