'Our Dick is bigger', de koprol van Karel en het bondje tussen Ronald Lubbers en Dick Lukkien in film over FC Emmen

,,FC Emmen is veel meer dan voetbal alleen. Toevallig heet het spelletje voetbal. Het is de verbindende factor in Drenthe. Het gevoel wat het mensen hier kan geven is zo groot. Daar geniet ik van.’’

De overpeinzing aan het eind van de documentaire is van Emmen-voorzitter Ronald Lubbers. Hij staat op een veldje verderop met de blik gericht op zijn tweede thuis stadion De Oude Meerdijk.

Vorige week werd bekend dat de preses zijn werk tijdelijk neer moet leggen om gezondheidsredenen. Kort daarop een volgende aardverschuiving in het fundament van de enige betaald voetbalclub in Drenthe: trainer Dick Lukkien stapt volgend seizoen over naar FC Groningen.

Geboren Emmenaar en sportjournalist Leo Oldenburger heeft een talent voor timing. Zijn documentaire FC Emmen - Eindelijk Eredivisie, gaat te midden van die woelige clubperikelen woensdag in première. Officieel blikt de film terug op de eerste promotie in de clubgeschiedenis in 2018, maar de huidige staat van de club ontbreekt zeker niet.

Daarvoor hebben de makers geen slechte wedstrijd uitgekozen om te filmen. Emmen stunt in november 2022 tegen Ajax door met 3-3 gelijk te spelen. De camera’s zitten die avond voorzitter Lubbers, hoofdtrainer Lukkien en materiaal- en talisman Karel Hilbrands dicht op de huid. Zo ook direct na de wedstrijd op het veld. De oerschreeuw van Lubbers, een breed lachende Lukkien en een innige omhelzing tussen de twee.

Het bondje tussen Lubbers en Lukkien startte in het voorjaar van 2016 en loopt met het aangekondigde vertrek van de laatstgenoemde nu op zijn eind.

Lukkien is in de documentaire lyrisch over Lubbers. ,,Ik hou van mensen die zeggen wat ze doen en doen wat ze zeggen. Daar is hij er eentje van. Lastig om hem een vriend te noemen, maar zo is het eigenlijk wel. Hij zit in mijn hele kleine kringetje.’’

Dat blijkt ook als kort na de promotie in mei 2018 de vader van Lukkien overlijdt. Lubbers is een van de eerste mensen die naar het huis van zijn trainer in Veendam reist. Samen juichen. Samen rouwen.

Twee maanden daarvoor speelt zich het ontroerendste moment in de documentaire af. Op 30 maart 2018 staan drie generaties Lukkien op het veld in Emmen. Twee dochters zien hoe hun opa, Dick Lukkien senior, de bronzen stier uitreikt aan zijn zoon. Een prijs voor de beste coach van dat moment. Lukkien senior noemt het die avond een mijlpaal zijn eigen leven.

De trainer slikt bij het terugzien van de beelden: ,,Hij was niet zo van het communiceren. Gevoelens deelden we niet simpel. Zo ging dat vroeger. Hier kwam alle trots er even uit.’’

Samen beleven Lukkien en Lubbers in 2018 wat ze zelf ‘bevrijdingsdag’ voor Emmen noemen. Het moment dat de club voor het eerst promoveert naar het hoogste niveau in het Nederlandse voetbal. Lukkien daarover: ,,Dat murw gebeukte mensen hier weer voor Emmen zijn en dat vol trots uitstralen. Het is een echte club aan het worden.’’

Voor de eerste promotiewedstrijd rolt er een groot doek van de tribune in Emmen. ‘Our Dick is bigger’, staat er in koeienletters op gekalkt. Het doet de trainer van de tegenstander Dick Advocaat grinniken. Zijn vakgenoot Lukkien staat even verderop trots toe te kijken: ,,Ik had metersdik kippenvel.’’ Voorzitter Lubbers geniet mee vanaf de tribune: ,,Daar stond geen woord verkeerd op.’’

Wat volgt is historie. De overwinning in Rotterdam, de koprol van materiaalman Hilbrands voor het hossende uitvak, de spelersbus met bier die even spoorloos is, de volle viaducten op de terugweg en het volksfeest met meer dan tienduizend man op het Raadhuisplein.

De spelers van toen spelen slechts een bijrol in de documentaire. Zoals dat bij FC Emmen vaker gaat. De kleurrijkste clubmensen staan aan het roer of in het washok.

In de week dat het succesduo Lubbers/Lukkien uit elkaar valt en het degradatiespook weer op de oprit staat, kan de film een noodzakelijke oppepper van het gemoed zijn.

Ronald Lubbers vat die hoop wel aardig samen: ,,Als je voor de promotie aan je buurman vroeg of hij meeging naar Emmen dan zei hij ‘ben je gek, ik ga niet meer’. Nu vraagt dezelfde buurman of je nog een kaartje hebt. Kids fietsen nu naar het stadion in een Emmen-shirt. We zijn de enige profclub van Drenthe. Wij kunnen hier nog hele mooie dingen doen.’’