Emmen is zaterdag de voetbalhoofdstad van Nederland: volksfeest op Raadshuisplein. Uitzinnige huldiging van de trots van Drenthe

Een man staat alleen door de schuifdeuren van het Atlas Theater te turen. Hij geniet in alle rust van de taferelen op het plein. Het blijkt trainer Dick Lukkien.

Samen met clubbaas Ronald Lubbers is hij het herkenbare en geliefde gezicht van Emmen. Zelfs als ze door het dolle heen zijn, blijven ze broodnuchter. Niet per se vies van de terechte aandacht, maar toch ook altijd een beetje ongemakkelijk onder de verering door fans.

Voor de tweede keer in de geschiedenis speelt de voetbaltrots van Drenthe straks weer in de hoogste divisie van het betaalde voetbal. Op de eerste promotie in 2018 moest voetbalminnend Emmen 35 jaar wachten. Vier jaar later, na een stapje terug van een jaar, flikt de club het weer. Dus is het wederom feest op een tjokvol Raadshuisplein in het centrum.

Al vroeg in de middag staat een lange rij bij de verkoop van het speciale promotieshirt. Vandaag te krijgen voor een tientje. Dus kleurt het plein binnen afzienbare tijd knalrood. Met her en daar een plukje roze van het populaire shirt. Terwijl de opgeblazen voorbehoedsmiddelen van die hoofdsponsor over het plein zweven, is er zelfs een supporter in Emmen-kersttrui te zien.

Het feest wordt aangeboden door de gemeente en de provincie. Op z’n Drents en zonder al teveel poespas. Geen dure artiesten uit het westen of popie-jopie-presentatie van een BN’er. Gewoon Emmenaar Danny Blom, bekend als dj van Radio 538, en volkszanger Davey van der Sluis die het publiek opwarmen. Aan de fanatiekelingen van de Zuidtribune om shirtloos de boel verder op te zwepen.

Ook publiekslieveling Jannes komt tijdens de huldiging opdraven. Tot grote tevredenheid van middenvelder Jari Vlak, die als rasechte Volendammer het levenslied wel kan waarderen en al snel om de nek van de Emmer zanger hangt.

Net voor de officiële huldiging komt de collectieve trots tot een kookpunt als ‘Hier kom ik weg’ van Lohues over het plein schalt. ‘Jij woont hier ver vandaan, zeggen zeelders in het land. Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a’j ‘t zien van dizze kant’, uit duizenden kelen. De zangers van Black Lake komen als verrassing het clublied Rood-Wit Aan De Bal zingen.

Dat Lukkien op handen gedragen wordt, blijkt nog maar eens als hij het podium staat. Hij krijgt nauwelijks de kans om te speechen. „Jongens, jongens, ik wil eigenlijk nog iets zeggen”, roept hij, ietwat stamelend, in de microfoon. Het maakt allemaal geen bal uit. „Dick Lukkien”, scandeert het hossende publiek minutenlang. „Als mensen zo blij zijn, maakt mij dat blij”, zegt hij later tijdens een afkoelmoment in theater De Atlas.

De club is groter dan hen, stralen Lukkien en ook Lubbers uit. Ze staan symbool voor de supporters, spelers en sponsoren die de club over het dode punt van degradatie en coronadip heen hielpen. Dat schuilt achter de hossende menigte vandaag. Achter ‘Hollandse hits’ en ‘dampende beats’, achter het rondvliegend bier en pakjes Fristi van de kinderen. Emmen is terug.

Op het podium af en toe doldwaze taferelen. Materiaalman Karel Hilbrands doet de koprol van vrijdagavond in Dordrecht nog even dunnetjes over. Teammanager Harm Hemsens bespeelt bij afwezigheid van Louis van Gaal het publiek. „Wij zijn de beste. Niet alleen van Groningen, maar van heel Nederland.”

Met het hoofd in de wolken. Het mag en kan in Emmen. De spelers zijn tot dinsdag vrij. Daarna gaat het vizier op de thuiswedstrijd van vrijdag. Er is nog een prijs te pakken. Deze huldiging smaakt naar meer.