'Een drugsprobleem in Emmermeer? Jazeker, maar niet erger dan in andere oudere wijken van Emmen' | 75 jaar Emmermeer

Medio vorig jaar kwam een onderzoek naar buiten waaruit bleek dat er maar weinig wijken in Nederland zijn waar kinderen en jongeren tussen de 8 en 23 jaar een grotere kans hebben om in de drugscriminaliteit te belanden. Dat geldt in Emmermeer voor een op de acht. Hiermee laat de oudste wijk van Emmen landelijk bekende probleemgebieden als de Schildersbuurt in Den Haag en Feijenoord in Rotterdam achter zich.

Burgemeester Eric van Oosterhout draait er niet omheen. Het zijn geen lijstjes waar je graag prominent op staat. ,,Maar geschrokken? Nee, dat ben ik niet. Ik weet dat er in Emmermeer een aanzienlijke groep is waar van alles mee aan de hand is. En dat deze groep kwetsbare kinderen en jongeren mee kan sleuren die nog wel op het rechte pad zitten. Dat geldt in Emmen overigens niet alleen voor Emmermeer. In Angelslo en Emmerhout, twee andere oudere naoorlogse wijken, zie je dezelfde problematiek.’’

Waarom juist Emmermeer zo hoog staat, weet Van Oosterhout niet. ,,Neem Amsterdam-West, een gebied dat ik ook wel ken. Het beeld dat je daar krijgt, is toch wel van een andere orde dan in Emmermeer. Maar met deze opmerking wil ik de problemen bij ons ook zeker niet bagatelliseren. Emmen behoort tot de veiligste grote gemeenten van ons land, maar er zijn wel degelijk zorgpunten. Eentje is de aan drugs gelieerde straatcriminaliteit. Of het toeneemt weet ik niet, maar het is wel steeds moeilijker te beheersen.’’

Dat het lastiger is om er grip op te krijgen, heeft volgens Van Oosterhout te maken met de toegenomen mobiliteit van jongeren en het gebruik van mobiele telefoons. ,,Wil je drugs hebben, dan hoef je daar in vergelijking met vroeger veel minder voor te doen. Het ronselen van jonge mensen om als koerier te gaan fungeren, gaat ook makkelijker. Het is in die zin ongrijpbaarder geworden. Tot mijn grote zorg, want drugsgebruik en drugscriminaliteit vormen een vliegwiel voor heel veel ellende. Op persoonlijk gebied, maar ook maatschappelijk gezien.’’

Bij het bepalen wie risicojongeren zijn, kijken onderzoekers onder meer naar schulden, voortijdig stoppen met school, leer- en opvoedingsproblemen, eerdere straffen van justitie, veroordeelde familieleden en omstandigheden in de wijk. Volgens Van Oosterhout vergt het samenwerking tussen tal van mensen en organisaties om het probleem in te dammen. ,,In de eerste plaats natuurlijk de ouders, maar ik denk ook aan scholen, buurt- en jongerenwerkers, boa’s en jeugd- en wijkagenten.’’

Wil je als wijkagent of buurt- of jongerenwerker een band opbouwen met kwetsbare jongeren en hun omgeving, dan is het belangrijk dat deze professionals langere tijd op dezelfde plek blijven. Zodat hij of zij ook echt kan investeren in contacten en onderling vertrouwen. ,,Ook dat is in de huidige tijd moeilijker geworden. Mensen wisselen steeds vaker van werkplek of baan, zeker de jongere generatie. Als burgemeester maak ik me ook meer zorgen over het verloop bij de politie dan over het aantal mensen. Het is een maatschappelijk verschijnsel. Je ziet het ook hier op het gemeentehuis.’’