Underneemster Eline Siebbeles uut Raol: 'Duurzaam samenwerken met lokale ondernemers' | Hier kom ik weg

„Tijd voor thee”, glimlacht Eline Siebbeles intied ze naor een giele vintage designbank wes. Zij zet een kop en schöttel met bloemegies en golden raandties op een taofeltie. Zölf giet de in Assen geboren underneemster op een antieke stoel zitten. Achter heur een kamnet vol olde serviezen. „Klanten zeggen vaak: ‘Het lijkt hier wel een museum!’”

Siebbeles en heur man hebben al tien jaor een bedrief in het leeghalen van wonings. „In Noord-Nederland worden we ingehuurd bij verhuizingen of bijvoorbeeld na een overlijden. De familie houdt de voor hen dierbare spullen en wij leveren het huis opgeruimd op.”

Ze brengen ofval weg en der gaon spullen naor kringloopwinkels. De mooiste spullen nemen ze van de femilies over en verkopen ze in heur winkel in Raol.

Aj deur de winkel strunen, lek het wel een reis deur de Noord-Nederlaandse geschiedenis. Zo stiet der een kist vol archeologische vondsten van Drèentse bodem die ze overneumen hef van een Drèentse amateurarcheoloog. „En wat denk je dat dit is?” lacht de underneemster in een aandere hoek van de winkel. Ze holdt een soort holten stokken met touw omhoog. „Geen idee? Dit is een dorsvlegel. Hiermee dorsten mensen vroeger met de hand het graan.” In olde boerderijen komp zij vaker landbouwgereedschap tegen.

„Maar ook dit”, wes Siebbeles naor een striekiezer op een soort standaard. „Hierin deed je vroeger hete kolen. Vervolgens zette je het strijkijzer erop en werd het ijzer heet.”

Alle gestreken underboksen, buusdoeken en taofelkleden weurden netties opruumd in degelijke holten kasten. Wel wet in het antieke kamnet dat in heur winkel stiet. „Dit soort kabinetten zitten in elkaar met zwaluwstaartverbindingen”, leg Siebbeles uut. „Daardoor kan je ze uit elkaar halen en weer in elkaar zetten zonder dat ze hun stevigheid verliezen.”

De 34-jaorige hef veul kennis over olde spullegies opdaon. As ze toch niet wet wat of iets is, giet ze op zuuk naor de herkomst. „Na lang onderzoek kwam ik er bijvoorbeeld achter dat deze zilveren dekselschalen in 1944 zijn gemaakt voor de Amerikaanse marine.” Klanten vertellen soms an de haand van veurwarpen uut de winkel verhalen over vrogger. „Ook in het Drents. Dat versta ik goed, maar het zelf spreken heb ik vroeger nooit geleerd.”

Langs de N33 bij Raol bouwt Siebbeles een circulair warenhuus. „Onze beide bedrijven komen samen in het warenhuis en we gaan duurzaam samenwerken met creatieve lokale ondernemers.” Ze zöt het helder veur zuch. „Aan de winkelvloer grenzen werkplaatsen waar je ondernemers ziet werken.” As veurbeelden nuumt ze een illustrator, zeepmaker en beeldhouwer waor zij met um taofel west hef.

Der komp under ’t zölfde dak ruumte veur een kledingbibliotheek en een repair-café. Daorbij zöt Siebbeles dagbestedingsmeugelijkheden veur mèensen met een ofstaand tot de arbeidsmarkt. „We willen ook samenwerken met ambachtslieden als edelsmeden en schoenmakers, die hun vak willen leren aan jongeren. Zo kunnen we ambachten doorgeven aan jongere generaties.”

Dat wij nou in een wegwarpmaatschappij leven, döt Siebbeles wel iens zeer, maor het fietert ok heur deurzettingsvermogen an. „Van de gesprekken die ik heb met de ondernemers met wie we gaan samenwerken, krijg ik heel veel energie. Ik kan niet wachten tot we opengaan!”